Chapter 42: Gettin' into Danger

342 6 0
                                    

***

Chapter 42: Gettin' into Danger

"Nothing in all the world is more dangerous than sincere ignorance and stupidity."

                   – Martin Luther King Jr. 




"Listen please."

"Ayokong umalis dito. Pabayaan mo na muna ako!"

"Selene naman. Halos dalawang araw ka ng walang sapat na kain at tulog. Sa tingin mo ba magiging masaya siya sa maaaring makita niya ngayon?"

"Hindi mo ako n-naiintindihan. Naging bahagi na siya ng buhay ko, at dahil sa akin nandito siya."

"No. It was his choice to go with you. It was his choice to save you. It was his choice to decipher the codes and puzzles with you and I–

"And it was his choice to help me even he know that he might be killed." puna ko.

Hinawakan niya ang aking pisngi sabay pisil rito.

"You know Vence, he chose to help us– my sister, but he also chose to kill those people who were connected to my sister. But Louie, it wasn't his choice because he need to. It was his choice because he wanted it." seryoso niyang wika.

"Yuan please."

"Look Selene, open your eyes. Open your eyes to the new beginning because it's not yet the end."

Napamulat ako at inikot ko ang tingin sa paligid at halos nasira na ang mga pader, maging ang pinto at bintana ay unti-unti ng natutupok. Napahawak ako sa aking ulo dahil sa sobrang sakit. Umiikot pa pati paningin ko at nasusuka na ako.

Ugh. What happened?

Bigla akong napahinto sa taong nasa harap ko na naliligo sa kanyang sariling dugo. Nanlaki ang aking mata dahil sa nakita.

"Min!" sigaw ko at akmang tatayo na sana nang hindi ko nararamdaman ang aking katawan. T-Teka, anong nangyayari?!

Napadako ang aking tingin sa aking paa, may nakapatong na malaking parte ng debris ng pader. Oh God, naalala ko na. That Coby!

Muli akong napalingon sa direksiyon niya. My tear starts to fall when I saw him lying in front of me unconscious. Puno ng sugat ang kanyang katawan.

"N-No. P-Please, d-don't die." nanghihina kong bulong.

Pinilit kong abutin ang kanyang kamay pero hindi ko maabot.

"Selene!"

Napalingon ako sa taong tumawag sa akin. He was standing in front of the broken blade while kicking those debris who are blocking his ways. Ipinataas ko ang aking kamay na nanginginig na.

"I-I'm here Duri!" halos piyok kong sigaw.

Inikot nito ang tingin hanggang sa nagtama ang aming mga mata.

"Selene!" sigaw nito sabay takbo sa direksiyon ko.

Muli akong lumingon kay Min.

"Selene. Remember this, I'll still be with you no matter what."

Can it be? Can it be our last? Sabi niya sa akin noon, hindi niya ako iiwan. Sabi niya, kasama niya ako sa lahat ng laban. Why?

IMPETUS (Book II of Momentum Series)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon