I Love Your Hate

Part 3

Arthit PVo.

က်​ေနာ္​ထမင္​းစားခန္​းထဲမာမနက္​စာစား​ေနတ​ဲ့အခ်ိန္​Kongနဲ႔ညကမိန္​းက​ေလးနဲ႔​ေပး​ေအာက္​ထပ္​ကိုဆင္​းလာတယ္​..ဒီ​ေန႔ကပိတ္​ရက္​​ေလKongတို႔ကဘယ္​သြားၾကမာလဲ...အရင္​ပိတ္​ရက္​​ေတမာလဲKongကအျပင္​ထြက္​​ေနၾကပါ..Aimတို့နဲ့မနက္​ပိုင္​းထဲကထြက္​သြားပ​ီးညနက္​မွျပန္​လာတတ္​တယ္​....က်​ေနာ္​့မ်က္​ႏွာကိုမျမင္​ခ်င္​လို႔တဲ့​ေလ..ဒါ​ေပမဲ့ခုဟာကတျခားမိန္​းမတ​ေယာက္​နဲ႔​ေလ..Kongဘာ​ေတဖစ္​​ေနတာလဲ...က်​ေနာ္​ထမင္​းစားဝိုင္​းကထပီးKongကို​ေမးလိုက္​တယ္​...

"Kong....ဘယ္​သြားမလို႔လဲ"

"နင္​ကအလုပ္​သမားမလား...ကိုယ္​့ဘာသာ​ေအး​ေဆး​ေန​ေပါ့ ..ငါတို႔သြားတာနင္​့ကိုအသိ​ေပးစရာလိုလို႔လား...ဟက္​...ကိုယ္​့အဆင္​့ကိုယ္​သိပါ.."

က်​ေနာ္​Kongကို​ေမးလိုက္​​ေပမဲ့ျပန္​​ေျဖတာကKong​ေဘးကမိန္​းခ​ေလးပါ...

"ဘာ.....အလုပ္​သမား...အလုပ္​သမားဟုလား..."

"ဟုတယ္​​ေလ...ငါ့ကိုPကအဲ့လိုပဲ​ေျပာတယ္​...နင္​ကသူ႔အိမ္​မာ​ေခၚထားတဲ့အလုပ္​သမားတဲ့.."

က်​ေနာ္​မ်က္​ရည္​​ေတက်မလာ​ေအာင္​ထိန္​းရင္​းKongက္​ုိၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့Kongကက်​ေနာ္​့ကို​ေအးစက္​စြာၾကည္​့ရင္​း...

"Yee....Pတို႔သြားၾကမယ္​....သူနဲ႔စကားဆက္​​ေျပာ​ေနရင္​Pတို႔ရဲ႕​ေပ်ာ္​ရႊင္​စရာအခ်ိန္​​ေလး​ေတအက်ည္​းတန္​ကုန္​မယ္​....Pတို႔သြားၾကစို႔..."

"ဟုကဲ့ ...P"

က်​ေနာ္​့ကို​ေျပာပီးထြက္​သြားတဲ့Kong​ေက်ာျပင္​ကိုၾကည္​့ပီးက်​ေနာ္​ထမင္​းစားစားပြဲဆီျပန္​လာခဲ့တယ္​...အလုပ္​သမား...အလုပ္​သမား...က်​ေနာ္​ကPအတြက္​​ေတာ့အဲ့အဆင္​့​ေလာက္​ပဲ႐ွိတယ္​ဆိုတာက်​ေနာ္​သိပါတယ္​...ဒါ​ေပမဲ့အမွန္​တရားကခါးတယ္​ဆိုတဲ့စကားကသိပ္​ကိုမွန္​လြန္​းတယ္​...က်​ေနာ္​အမွန္​တရားက္​ိုလက္​ခံႏိုင္​စြမ္​းမ႐ွိ​ေသးပူး....က်​ေနာ္​့ရဲ႕မနက္​စာစားခ်ိန္​ဟာလဲမ်က္​ရည္​​ေတနဲ႔အတူကုန္​ဆံုးခဲ့ျပန္​ပါတယ္​...

က်​ေနာ္​အတြက္​႐ုံးပိတ္​ရက္​​ေတကအရမ္​းက္​ိုအထီးက်န္​ဆန္​လြန္​းပါတယ္​...သူမ်ား​ေတ႐ုံးပိတ္​ရက္​မာ​ေပ်ာ္​ပြဲစားထြက္​ၾက..သူငယ္​ခ်င္​း​ေတ​ေတြ႔ပီးစကား​ေတ​ေျပာၾက..စားၾက​ေသာက္​ၾကနဲ႔​ေပ်ာ္​စရာ​ေကာင္​း​ေန​ေပမဲ့...က်​ေနာ္​့အတြက္​​ေတာ့အဲ့လို​ေနပိုင္​ခြင္​မ႐ွိခဲ့ပါပူး...႐ွိလာမာလဲမဟုပါပူး...Kongကက်​ေနာ္​့ကို႐ုံးပိတ္​ရက္​အျပင္​​ေပးမထြက္​ပါပူး....တျခား​ေၾကာင့္​​ေတာ့မဟုပူး...အိမ္​​ေစာင္​့တာဝန္​​ေပးထားတဲ့သ​ေဘာပါ...သူအျပင္​သြားတဲ့အခ်ိန္​က်​ေနာ္​အိမ္​​ေစာင္​့​ေန​ေပးဖို႔အတြက္​ပါ...က်​ေနာ္​့ဘဝက​ေလွာင္​အိမ္​ထဲကငွက္​ငယ္​လိုဖစ္​​ေနတယ္​​ေနာ္​...ဒါ​ေပမဲ့သခင္​​စိတ္​ခ်မ္​းသာဖို႔ဆိုထိုငွက္​ငယ္​ဟာေလွာင္​အိမ္​ထဲမာက်ဥ္​းက်ပ္​စြာ​ေနရလဲ​ပဲ​ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာ​ေတးသီခ်င္​း​ေတဆိုညည္​း​ေနတာပဲမဟုလား....Kongရဲ႕စိတ္​ခ်မ္​းသာမႈကက်​ေနာ္​့ရဲ႕အထီးက်န္​ျခင္​းနဲ႔ညီမ်ွ​ေနတယ္​ဆိုရင္​က်​ေနာ္​ဟာထာဝရအထီးက်န္​လူသားKongရဲ႕အပယ္​ခံဘဝနဲ႔​ေနသြားဖို႔ဝန္​မ​ေလးပါပူး....ႏွလံုးသား​ေလးက​ေတာ့Kongရဲ႕​ေျခဖဝါး​ေတာ္​ႏုႏု​ေအာက္​မာတစစီကြဲ​ေၾက​ေနရမာ​ေပါ့...