Paris'in tek kahramanı olan Chatnoir okulundaki en güzel kız olan Marinetteye aşıktır fakat Marinette ne Adriana nede Chatnoire aşıktır Adrianı en iyi dostu olarak görür Chatnoiri ise Paris'in kahramanı arkadaşı olarak görür ama ya Marinette'nin Cha...
Chatnoir 1 haftadır benim yanıma gelmiyor. Bir tek akumalarla savaşırken görüyorum onu. Offf neden gelmiyor acaba?
Neyse bunları düşünücek zaman değil. Şimdi okula gitmem lazım. Hemen günlük işlerimi halledip ne giysem diye düşünmeye başladım hımmm!?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bunları giyip saçımı balık sırtı yaptım. Gayet güzel olmuştum. Hemen evden çıkıp okula doğru koşmaya başladım. Okula geldiğimde sınıfa çıkıp sırama oturdum.
Bir kaç dakika sonra Adrian geldi. Bana kocaman gülümseyip yanıma oturdu. Tam o sırada öğretmen içeri girdi ve dersi anlatmaya başladı.
'Okul bittiğinde'
Eve geldiğimde çantamı yere atıp banyoya girdim. Duş alıp pijama takımımı giydim ve yerdeki çantamı alıp ödevlerimi yapmaya başladım.
Neredeyse 3 saat sonra ödevlerin hepsi bitmişti. Tam o sırada camdan 'tık tık' diye bir ses geldi. Cama baktığımda Chatnoiri gördüm. Çok mutlu olmuştum. Hemen camı açıp içeri girmesine izin verdim.
İçeri girip yatağıma oturdu. Bende gidip yatakta onun karşısına oturdum.
"Chatnoir 1 haftadır hiç gelmedin yanıma ya birşey mi oldu?" Dediğimde gülümsedi.
"Hayır prenses. Sadece önemli bir takım işlerim vardı. O yüzden yanına gelemedim."
Dediğinde bende gülümsedim.
Bir süre konuştuktan sonra birşey söyledim ona;
"Chatnoir gündelik hayatında ne yapıyorsun? Yani mesela kaç yaşındasın? Okuyor musun? Ailen nasıl insanlar? Yani belki benden büyüksün? Belki de benden küçüksün?"
Dediğimde ayağı kalkıp kendini gösterdi.
"Ben senden küçüğüm öylemi?" Diyip kıkırdadı
"Ya tamam benden küçük olman imkansızda işte kendinden bahset biraz."
Dediğimde yatağa oturdu tekrar ve konuşmaya başladı.
"Öncelikle seninle yaşıtım. Yani 18 yaşındayım. Lise 4 de okuyorum. Okuduğum okul özel bir kolej."
Diyip derin bir nefes aldı.
"Hımmm aynı benim gibi yani?"
Dediğimde kafasını aynen anlamında salladı ve devam etti;
"Aileme gelirsek annem; ben o zaman 9 yaşındaydım. Beni okuldan almak için karşıdan karşıya geçerken bir araba ona çarptı gözümün önünde. Ambulans gelene kadar annem o olay yerinde hayatını kaybetti!"
Diyip gözünden bir damla yaş düştü.
Hemen ona sarıldım. Off lanet olsun onu ağlatmıştım! Niye sordum ki böyle bir soru?
"Özür dilerim Chatnoir. Sana bu kötü olayı hatırlatmak istemedim. Ben bilmiyordum affet beni." Diyip ayrıldım ondan
O da göz yaşını silip bana baktı.
"Sorun değil prenses. Sormasan nasıl biliceksin. Neyse ben devamını anlatıyım istersen, sıkılırsan söyle."
"Hayır asla sıkılmam, seni seve seve dinlerim anlat sen." Dediğimde gülümsedi
"İşte babam ise bana daha yakın davrandı. Aslında annem benim yüzümden ölmüştü. Eğer beni okuldan almak için çıkmasaydı evden şuan yaşıyor olurdu!" Dediğinde sözünü kestim
"Hayır senin bu düşüncen yanlış! Eğer seni okuldan almak için çıkmasaydı evden o gün muhakkak ölücekti. O onun kaderi çünkü seni okuldan alırken değilde, başka bir şekilde de ölücekti. Tanrı böyle istemiş sonuçta."
Dediğimde gözlerindeki o hayranlığı yakalamıştım.
"Teşekkür ederim Marinette. Bu söylediklerin beni daha mutlu etti. Neyse devam ediyorum."
"Tamam hadi."
"Babamın bana bu kadar yakın ve iyi davranmasının nedeni; annem ölmeden 3-4 yıl önce, annem babama birşey söylemiş aynı şunu demiş 'eğer ben bir gün ölürsem oğluma çok iyi bakıcaksın. Benim yokluğumu hissettirmeyeceksin ama oğluma bir kere bile kötü davranırsan sana olan bütün hisselerim yok olur. O zaman beni kalbinde bile hissedemezsin.' demiş babama, fakat bana bakarken o gözlerinin içindeki şevkatı görüyorum. Beni gerçekten çok seviyor. Onun gibi bir babam olduğu için kendimi çok şanslı hissediyorum."
Dediğinde ağızım açık onu dinliyordum.
"Vay be ne iyi bi anne ya! Acaba benim annem böyle birşey yapar mı? Bunu anlamak için anne olmam lazım galiba? Senin için aşkından vazgeçiyor sonuçta!" Dediğimde yanağımı okşadı
"Emin ol sen dünyanın en güzel annesi olursun. Çocuğun için hayatını bile mahvedersin!" Dediğinde utandım
"Teşekkür ederim kedicik." Diyebildim sadece
"Neyse bence bu kadar kendimden bahsetmem yeter ne dersin?" Dediğinde tebessüm ettim
"Sen nasıl istersen." Dediğimde ayağa kalktı
Yanağıma bir öpücük kondurup camdan çıktı. Çıkarken de bana el salladı. Ben ise hâlâ öpücüğün etkisindeyim. Ah sanırım Ayla haklı ben Chatnoire aşık oluyorum!
Devam Edecek
Evet arkadaşlar bugünlük bu kadar oy verip yorum yapmayı unutmayın bir sonraki bölümde görüşmek üzere by by 😘😘
