İlk Aşkım : Marichat

SENDEN NEFRET EDİYORUM

Adrian

Nino'nun evinden çıkıp önce babamın yanına gittim. İçeri girdiğimde televizyona şaşkın bir şekilde bakıyordu. Kapı sesini duyunca bana bakıp yanıma geldi.

"Adrian inanamıyorum sen Chatnoirsin bu gerçek mi?"

"Evet baba gerçek!"

Dediğimde bana sıkı sıkı sarıldı.

"Seninle gurur duyuyorum Adrian. Benim biricik oğlum Paris'in süper kahramanı hâlâ inanamıyorum!"

Diyip benden ayrıldı kocaman gülümsüyordu.

"Sağol baba iyi ki varsın."

"Bu arada doktorla görüştüm. Yarın 15:00 da ameliyata giriceksin!"
Diyip yüzünü düşürdü.

"İyi olur ne kadar erken o kadar iyi!"

Diiyip babama tekrar sarıldım ve evden çıktım.

Sırada ki durağım haber bülteni oldu. Zaten hazırda bekliyorlardı.

Onlarla canlı yayında kısa bir röportaj yaptım. Herşeyin gerçek olduğunu söyledim.

Akşama kadar Nino'nun yanında kaldım. Marinette'nin yanına gitmeye korkuyorum. Kim bilir ne düşünüyor şuan. Kesinlikle hayal kırıklığına uğradı.

Nino ise hem işleriyle uğraşıp hemde benimle ilgileniyordu. Benim için endişeleniyor. Benim ameliyata girmemi istiyordu ama o ameliyattan çıkamazsam diye korkuyor. Bu ameliyatı Marinetteye söylemicem asla söylemicem!

"Nino ben Marinette'nin yanına gidiyorum sonra geri gelirim."

Dediğimde yüzüme umutsuz vaka bakışları atıyordu.

"Kolay gelsin kardeşim. Marinetteyi biliyorsun bu 4 yıl içinde onun içini dışını biliyorsun!"

Dediğinde olumlu anlamda başımı salladım.

Dönüşüp çatılarda atlamaya başladım. Geldiğimde camdan ona baktım çalışma masasına oturmuş sanki beni bekliyormuş gibi duruyor. Arkası dönüktü korkarak çatıya çıkıp içeri girdim. Geldiğimi anlamış gibi ayağa kalkıp bana döndü.

Tam da tahmin ettiğim gibi gözleri kıpkırmızı, göz altları mosmor, dudağı ısırmaktan kanamış, bana nefretle bakıyordu. Kalbim şimdiden paramparça olmuştu. Onu böyle görmek beni paramparça etti bile.

"M-marinette..."

Elini kaldırıp sözümü kesdi. Hözlerinde ki o hayal kırıklığını çok iyi görebiliyorum.

"Gerçekten i-inamıyorum sen nasıl Adrian olabilirsin ya! Nasıl herkesi beklerdim ama seni beklemezdim!"

Dediğinde dönüşümden çıktım.

O yutkununca bende sessizce yutkundum.

"Sen benim en iyi arkadaşımdın. Ben sana asla o gözle bakmazken sen bana nasıl o gözle baktın. Adrian bunu bana söyle nasıl!"

Diye bağırdı bende sadece onu dinliyordum.

"Bana beni sevdiğini söyleseydin ben kendimi bir şekilde unuttururdum. Sana sürekli 'biricik arkadaşım' diyip kalbini kırmazdım!"

"Sen nasıl bir sahtekarsin ya! Bana bu halinle arkadaş gibi davranıp sadece bir maske ve kostümle bana aşıkmış gibi nasıl davranabildin. Kendimi gerçekten de kandırılmış gibi hissediyorum. Bana olan o bütün arkadaşlığının hepsi yalan mıydı?"

Sadece onu dinliyordum ağızımı açıp tek bir kelime bile diyemiyordum. Sanki dudaklarım birbirine mühürlenmişdi.

"O maske ve kostüm duygularını değiştirdi mi gerçekten!? Bana neden gerçek halimi sevmedin diye kızma çünkü sen bu halinle gözümü kör edip çok iyi bir arkadaş rolünde gözüktün!"
Diyip yere çöktü.

Bende onun yanına gidip aynı hizaya geldim sonunda dudaklarımı açabilmiştim.

"Evet bütün o arkadaşlık davranışlarımın hepsi yalandı. Ben bu halimle bütün hislerimi saklayarak seninle birdim ama o maske ve kostüm bana senin yanında olduğum gibi olma cesaretini verdi. Sana söylemedim aşık olduğumu çünkü beni red ediceğini biliyordum ve bana baktığında şüpheyle bakmanı istemiyorum. Benim duygularım hep aynıydı. Sadece bu halimle senin yanında gerçek olamıyordum!"

Dediğimde kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı.

Derin bir nefes aldı ve göz yaşlarını sildi.

"Hayatımda hiç bu kadar kandırıldığımı hatırlamıyorum. Senden nefret ediyorum Adrian Agre..."

Dudağına yapıştığım için sözünü tamamlayamadı. Geri kalanı da duymak istemiyorum zaten.

Artık o ameliyattan çıksam da önemli değil çıkmasamda önemli değil çünkü beni seven bir prensesim yok nasıl olsa!!

Bende ayrılmaya çalıştığında daha da sıkı sarılarak öpmeye devam ettim onu. Nefessiz kalmaya başlayınca ayrıldım ondan.

O anda yanağımda hissettiğim sızı ve başımın yana dönmesi ile bana tokat attığını anladım!

Kafamı yavaşça döndürdüğümde gözlerindeki o öfke kalbimi yok etmişti bile!

"Senden nefret ediyorum!!!"

Dediğinde gözlerim kararmaya başladı başladı bir anda!

Vücudum beni taşıyamaz bir hâle gelince kendimi sevdiğimin kucağına bıraktım!

Devam Edecek

Evet arkadaşlar bu günlük bu kadar oy verip yorum yapmayı unutmayın bir sonraki bölümde görüşmek üzere by by 😘😘

Kelime sayısı= 604