Owned By An Alvarez

Chapter💋44

Hindi ko alam kung anong mga susunod na mangyayare. Ang alam ko lang, handa na akong harapin lahat ng 'yon. It's the right time for me to let out my real strength. Not just for myself but also for my son.

Clint is still carrying our son. Nakaupo na sila ni Cliaze sa sofa. Bahagyang hinahaplos ni Clint ang buhok nito. Hindi ako ngumiti nang napadpad ang tingin niya sakin. He stared at me coldly. I will accept his cold treatment to me heartedly for I know that these are all my mistakes.

"I'm sorry for not telling you the truth, princess." Lumapit sakin si kuya bitbit si Marsha na mahimbing na natutulog.

I smiled sweetly. "It's okay, kuya. I know everything happens for a reason. God has plans for us, right?"

"I wanna hug you right now," natawa nalang ako. Sumabay ako kay kuya pataas ng kwarto. I wanna clean my wounds already. My leg aches a bit.

"Kuya, kung bababa ka na at tulog na si Cliaze, you can tell to Clint na ilagay nalang siya sa kwarto nung bata. Para na din makita niya ang mga pictures ng anak niya,"

"I'm sorry, princess." Aniya at pumasok na sa kwarto ni Marsha. Pumasok na din ako sa kwarto ko at naupo sa kama ko. I heaved a deep sigh. Pinahid ko ang luha ko.

I am just so happy right now. Sobrang saya ko. I am so happy for my son dahil sa wakas, andito na ang ama niya. His birthday wish came true.

Hinawi ko ang buhok ko bago tumayo. Pumasok ako sa banyo at kinuha ang first aid kit. Buti kalang talaga at hindi nila napapansin. They are too focus watching my son crying. Na kahit si ate Mau ay naiyak na din. Everyone was so emotional a while ago.

Lumapit ako sa agad sa kama at itinaas ang kanang paa ko na may kaunting dugo. Hindi ko naman masisisi si Clint eh. He was so mad and hurt when he threw the vase. He didn't mean to hurt me physically.

Bumalik ako sa banyo para hugasan ang paa ko. Medyo namumula ang ibang balat malapit sa parts na nasugat. Hindi naman siguro ito malala, hindi ba? It's just a single wound caused by a single piece of shattered glass. I believe it won't kill me.

Paglabas ko ng banyo ay halos mangatog ang binti ko. Clint is sitting on my bed while holding the kit. Nilingon niya ako saglit at sa mga mata ko. His eyes became darker and scary in instant after averting his eyes on my leg. I know he saw my wounded leg. Na for sure, magpepeklat. Tss.

"Is he sleeping now?" Tanong ko at hindi alam kung pupunta ba ako doon o lalabas.

Tumango siya at hindi nagsalita. Napalunok ako nang tumayo siya at lumapit sakin. Sa isang iglap ko lang ay nabuhat na niya ako. He walked slowly toward the bed and sat. Inayos niya ako soon. Pinaupo niya ako sa malambot kong kutsyon at ang dalawang hiya ko naman ay nakapatong sa lap niya. This is so awkward. I am showing too much skin. I am obviously wearing a dress and I hope he's aware of that.

"Ahm, ako nalang," aalisin ko na sana ang mga paa ko sa pagkakapatong sa hiya niya pero agad niya itong hinawakan at sinamaan ako ng tingin.

"Stop moving, will you?" Iritadong sabi niya.

Wala na akong nagawa kundi sumunod. Dati rati under ito sa'kin. Ngayon naman ako na. Am I now his kitten?

"Why didn't you tell me na nasugatan ka?" Galit niyang sabi.

"It's not big deal---"

"It is, Azalea! Damn, I am the reason why you're wounded."

Hindi na ulit ako umimik. Physical pain is nothing to compare with emotional pain. Duh, I've been through worst pain than this.

He started cleaning my wound. Dahan dahan niya lang na ginagawa 'yon. Tinitigan ko siya at ang damj na talagang nagbago sakaniya. Mas lalong gumwapo at naging mature ang pangangatawan niya. Kahit ang aura niya ay nag improve. It's even darker than before. Hindi ko alam kung anong mas gusto ko. 'Yong kalmadong Clint o yung suplado. Pero kahit saan pa doon, siya parin naman ang tanong mahal na mahal ko.