Chapter 25 Surprised

89 1 0
                                    

Ara's POV

Surprise was written all over my face kaya hindi agad ako nakapagsalita. Natameme ang lola niyo. Muntanga pa ako at ilang beses ko pang kinurap kurap ang aking mga mata para masiguro na hindi ako nililinlang ng aking paningin. Hindi talaga ako makapaniwala. I must be dreaming. Baka isa lamang itong aparisyon. How could it be possible? Parang kanina lang ah........

Nasa ganoon pa din akong estado when I heard him utter my name. At un na ang cue para bumalik ako sa katinuan mula sa aking natutulog na ulirat.



















"Celine." mahinang tawag nito sa akin.



Confirmed......








Siya lang naman ang natawag sa akin sa ganyang pangalan.















"Jared?"


















I know stupid question. Bakit ba? Eh sa lutang pa ako eh. I cannot think straight right now. My exhaustion is eating me alive.

 My exhaustion is eating me alive

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Yes, the one and only." proud pa na wika nito sabay flash ng napakalapad na ngiti.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko naman sa kanya ng hindi pa din nagsi-sink in sa akin ang lahat ng nangyayari.

"Hello to you too Celine." pero imbes na sagutin ung tanong ko ay pambabara ang ginawa nito sa akin.

"Sorry naman. Nabigla ako eh." nahihiya kong tugon. Nga naman ni hindi ko siya nagawang kamustahin.

"Teka nga muna, magkalinawan nga tayo. Bakit ba parang ayaw mo akong makita ha? Disappointed ka ba na hindi ang taong inaasahan mo ang siyang napagbuksan mo?" Kunwa'y may himig pa ng pagtatampo na sambit nito.

"Huy Jared, wag ka ngang OA diyan, 'di bagay sa'yo. Hindi naman sa ganoon pero parang kani kanina lang kasi ay kausap pa kita sa telepono ah. Nakalimutan mo lang ba talagang banggitin na papunta ka din pala dito ha? o sadyang itinago mo lang?" May kalakip na pang uusig na wika ko dito.

"Actually, sinadya ko naman talaga na huwag ipaalam sa'yo. We were even on the same flight and mind you, I had to beg Mr. Santillan para lang ibigay sa akin kung anong flight number mo." Pakasywal lang na sagot nito sa akin.

"Huwaat??? Don't tell me, you are stalking me?" Tanging nasabi ko na lang kasi hindi pa ako nakakabawi sa mga natuklasan ko at sa mga rebelasyon nito.

"Oy, mahiya ka naman Celine sa mga pinagsasabi mo. Sa gwapo kong ito? Ang pogi ko namang stalker. Ahaha." Medyo nahihiya pero may pagkamayabang pa na sagot niya.

"I was just kidding. Eto naman, ang defensive agad. Pero seriously, what brings you here?"

"Ikaw." pabulong na sambit nito na narinig ko pa din naman.

"Maloko ka talaga. Haha." I was taken aback kaya dinaan ko na lang din sa biro at tawa. He looked serious upon saying that to me eh kahit pa sabihing medyo hininaan niya ng onte ang pagkakasabi nun.

"Seryoso ako Celine. I am here to actually accompany you. Dito na din ako mag-aaral."

"Talaga? sabay yakap ko sa kanya dahil sa sobrang tuwa na naging dahilang nang pagka-coma niya saglit.

"N-andito na nga ako oh. In the flesh. Magagawa ko pa bang magbiro?" medyo nauutal pa na sagot niya sa akin. Hindi pa ata nakaka-move on sa pagkakayakap ko sa kanya.

"Yay! Hindi ko alam sasabihin ko. Isa ka talagang totoong kaibigan."

"Yeah, just a friend." wika niya in a very low voice. He sounded very sad with this response too.

"Ha?"

"Wala. I mean as your friend, hindi ko naman matitiis na mag-isa ka lang dito noh lalo pa't babae ka."

Na touched talaga ako kaya bigla ko siyang nahalikan sa pisngi. Bihira lang ang mga taong nabibiyayaan ng mga totoong kaibigan kaya naman ang swerte ko na mayroon akong isang Jared sa buhay ko.

Subalit sa ginawa ko ay nagulat ata ang mokong kaya gaya kanina ay parang na-coma na naman ito kasi he suddenly became stiff at kulang na lang mangisay siya sa kanyang naging reaction. Ganun ba effect ng halik ko sa kanya? DEADLY?

"Huy, para kang tuod diyan. Buhay ka pa ba ha?" pagbibiro ko pa dito. Hindi ko kasi alam kung ano ang nangyayari sa kanya at medyo nalilito na din ako sa mga ikinikilos nito.

"Ikaw naman kasi pabigla bigla ka. Bigla ka na lang nangyayakap at nanghahalik diyan. I felt violated kaya." halata naman sa sagot niya na he is just covering what he truly feels by kidding around. Wala naman na akong balak na uriratin pa un dahil ang mahalaga nadirito siya para sa akin.

"Haha dami mo alam. Pero di nga, maraming salamat talaga Jared ha. Hindi ko alam kung ano ang magandang ginawa ko to deserve you. At lalong hindi ko alam how to repay you for all the good things you have done for me."

"Don't think about that. Having you around is more than enough for me Celine."

Those words struck me. Nagpapalipad hangin ba ito sa akin?

Huwag kang assuming Ara. Napakamalisyosa mo talaga. Akala mo naman ikinaganda mo 'yan. Oh Diba, ambait ng konsensiya ko ano.

"Thank You Jared."

"Anything for you Celine. Oh siya, mag-aayos din ako ng mga gamit ko. Kapag may kelangan ka, andito lang ako sa kabilang silid ha?"

"Aha. At hindi kita Stalker sa lagay na yan ha. I get it." pagbibiro ko ulit dito. To light things up lang kumbaga. Medyo tensed pa kasi siya after nung yakap at halik ko. Haha!

"Baliw ka talaga. Sana you liked my surprise."

"Surprise? What surprise? Eh wala ka namang dala for me ah." nalilito kong tanong dito.

"Hindi pa ba obvious Celine? And slow mo naman." Sabay turo niya sa sarili at nagsabi ng "ME".

Tapos sabay kumaripas ng takbo papunta sa kanyang kuwarto. Loko talaga ang isang un at mantakin mo nagawa pa akong laitin talaga. Anyway, nabwisit niya man ako ng sobra kanina sa pang iistorbo niya ay siyang bawi naman niya ngayon. Dahil I'm really thankful at may makakasama na ako dito. All the while I thought I will have no one here with me and be in isolation for the next five years.

I Fell In Love with a Peabrain (Completed!!!)Where stories live. Discover now