Only a 'cat' ? | Yoonmin [ZAWIESZONE]

Chapter VIII

– Moja głowa.. – jęknął Tae po lekkim nią poruszeniu.

– Zamknij się – blondyn nakrył głowę poduszką.

– Nie zamknę się, dopóki nie dasz mi jakichś leków. – powiedział szatyn, zaczynając szturchać go w ramię.

– Dobra! Skończ już.. Mnie też boli.. – chłopak z trudem podniósł się do siadu. – Która jest w ogóle godzina? – dodał, przecierając oczy ręką – C-co to ma być?! – krzyknął, gdy zobaczył „swoje” ubranie.

– Widzę, że nieźle się wczoraj bawiliśmy – zaśmiał się patrząc na Jimina, który nerwowo starał się zakryć kołdrą – No co ty, mnie się wstydzisz? – dodał, rozbawiony jego zachowaniem.

– To dla twojego zdrowia psychicznego. Pamiętasz coś z wczoraj? – powiedział, masując czoło.

– Zdrowia psychicznego? Co ty, lekarz jakiś?

– To był pierwszy i ostatni raz, kiedy z tobą pije.. A teraz odwróć się, bo chce wstać.

– Nic mi nie będzie. – powiedział – a poza tym i tak wczoraj cię przecież widziałem. – dodał, odwracając się tyłem do przyjaciela.

– Ale wczoraj byłeś pijany.. I skąd ty w ogóle wziąłeś te – zatrzymał się na chwile – „ubrania”? 

– Przed przyjściem tutaj byłem w sklepie, a jak to zobaczyłem, to od razu pomyślałem o tobie. No po prostu musiałem to wziąć. – uśmiechnął się pod nosem, czego drugi nie mógł zobaczyć – Długo jeszcze? Ile można się przebierać? – zapytał już trochę zniecierpliwiony chłopak.

– Już, już – skończył zakładać bluzkę, a poprzedni strój wrzucił z przyzwyczajenia do kosza na pranie. – Możesz się odwrócić.

– W różowym ci lepiej – stwierdził szatyn, mierząc chłopaka wzrokiem.

– Weeź.. – zabrał poduszkę z brzegu łóżka i rzucił nią prosto w głowę drugiego.

– Ała.. – złapał się za głowę – Za co to? – zaśmiał się.

– Za twoją głupotę. A teraz wstawaj, bo pewnie zrobiliśmy straszny syf... 

*****

A/n Rozdział z okazji 5 rocznicy debiutu naszych chłopców. Jestem z nich dumna. Zaszli tak daleko i nie poddawali się mimo wielu trudności.
Jestem dumna z bycia Army ❤❤