↬Πέφτω

5.1K 546 86
                                    

Chapter 37

Skylar

Άλλη μια ώρα και θα μπορέσω επιτέλους να φύγω από εδώ, χωρίς να μπλέξω καθόλου. Κοιτάζω συνεχώς γύρω μου, με την ελπίδα να αποφύγω κάποια ανεπιθύμητη συνάντηση με τον Ace.

Οι δικαιολογίες μου ήταν γελοίες, αλλά η πραγματική αιτία θα του φαινόταν ακόμη πιο αστεία. Δεν μπορούσα να του πω οτι η άρνηση του θείου μου είναι ο λόγος για τον οποίο εμφανίστηκα έτσι στο σχολείο.

Δεν έχω μάθει να εμπιστεύομαι ανθρώπους και φοβάμαι οτι αν θα το κάνω τώρα, που είμαι αδύναμη, θα το χρησιμοποιήσει εναντίον μου για να με ρεζιλέψει ακόμη περισσότερο.

Ξέρω οτι δεν έχει δείξει ποτέ οτι θα έκανε κάτι τέτοιο, σε εμένα τουλάχιστον, αλλά μπροστά στους φίλους του είναι διαφορετικός. Πολύ διαφορετικός.

Έκατσα στην αγαπημένη μου θέση στην τελευταία σειρά. Ευτυχώς δεν είχα άλλα μαθήματα με την τρίτη λυκείου σήμερα.

Από την άλλη, υπάρχουν παιδιά στην επόμενη τάξη που είναι πιο προσγειωμένα στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με την φετινή δευτέρα λυκείου, κάτι που μου αρέσει αρκετά. Είναι ωραίο να γίνεται μια σοβαρή συζήτηση μέσα στην τάξη. Φυσικά και δεν συμμετέχω σε αυτήν, αλλά ακόμα και να την παρακολουθείς είναι εξίσου ενδιαφέρον.

Στην άδεια θέση δίπλα μου έκατσε η Eleven, με την οποία είχαμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό. Δεν με χαιρέτησε, ούτε καν γύρισε να με κοιτάξει. Έστρεψε την καρέκλα της προς την Nicole, μια κοπέλα που δεν μου είχε δώσει ποτέ σημασία.

Τελευταίος στην τάξη μπήκε ο Bryce, ο οποίος καθ'όλη την διάρκεια του μαθήματος με έκαιγε με το βλέμμα του. Οι παλάμες μου ίδρωναν και τα χέρια μου έτρεμαν, με αποτέλεσμα να αποτύχω στο να κρατήσω σωστές σημειώσεις. Απλά περίμενα να περάσει η ώρα, ώστε να βγω από αυτήν την αίθουσα.

Όταν το κουδούνι ήχησε σε όλους τους διαδρόμους του πελώριου σχολείου, σηκώθηκα από την θέση μου και μάζεψα βιαστικά την τσάντα μου. Την τοποθέτησα στους ώμους μου και έφυγα.

Επιτέλους. Κινήθηκα προς την πίσω έξοδο του σχολείου, για να μην έρθω σε επαφή με την πολυκοσμία. Δεν φεύγει σχεδόν κανένας από εδώ. Σκεφτόμουν τι με περίμενε σπίτι και μετάνιωνα το γεγονός οτι ευχόμουν να τελειώσει γρήγορα η ώρα. Ασυναίσθητα, επιβράδυνα το βήμα μου.

Έσπρωξα την πόρτα η οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν άνοιγε. Προσπάθησα άλλη μια φορά,  αλλά ήταν κλειδωμένη.

Φλογερές ΨυχέςWhere stories live. Discover now