Chapter 25
Έφτασε η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Ξεχωριστή μέρα θα έλεγε κανείς. Ξεχωριστή εάν πιστεύεις σε αυτήν.
Πολλοί πιστεύουν πως είναι μια εμπορική γιορτή, μια καλή ευκαιρία για τα καταστήματα να βγάλουν τα χρήματα τους.
Δεκάδες άνθρωποι που δηλώνουν ερωτευμένοι σκορπίζονται στα μαγαζιά της πόλης και προκαλούν αναταραχές στο σχολείο με τον ενθουσιασμό τους.
Μα γιατί τόση χαρά; Άμα ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει στην ζωή σου σε αγαπάει δεν θα περιμένει την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου για να στο αποδείξει.
Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που αρνούνται να δεχτούν τον εορτασμό αυτής της μέρας και αδιαφορούν πλήρως—και καλά κάνουν.
«Γιορτάζεις σήμερα;»
Στριφογύρισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να αγνοήσω τις ενοχλητικές φωνές των ατόμων γύρω μου, καθώς έπαιζα με το στυλό μου.
«Θα πάμε για ψώνια έχει εκπτώσεις!»
Μακάρι να υπήρχαν εκπτώσεις και στην καλοσύνη, την αλληλεγγύη και το ενδιαφέρον, αλλά ξεχνάω οτι δεν είναι υλικά αγαθά. Ακόμη και να ήταν, κανένας δε θα τα αγόραζε..
«Καθίστε όλοι κάτω και κάντε ησυχία! Έρχομαι σε λίγο.»
Φώναξε η καθηγήτρια και η άδεια θέση δίπλα μου καλύφθηκε σύντομα από τον περίφημο Ace Smoker.
«Νομίζω πως το πρώτο τετράμηνο έχει τελειώσει και δεν χρειάζεται να καθόμαστε πια μαζί.»
Τόλμησα να πω την πρώτη κουβέντα και να ανοίξω άθελα μου μια συζήτηση.
«Νομίζω πως χάρη σε μένα κάθεσαι σε αυτήν την θέση και βρίσκεσαι σε αυτό το σχολείο και άμα θέλω να κάθομαι δίπλα σε εσένα θα κάθομαι δίπλα σε εσένα.»
Είπε και έβγαλε χαλαρός την ζακέτα του.
«Είσαι πολύ τυχερός σήμερα Ace, θα το δεχτώ επειδή δεν υπάρχουν άλλες άδειες θέσεις.»
Χαμογέλασε.
«Είμαι σίγουρος οτι ακόμα και αν υπήρχαν, πάλι μαζί μου θα καθόσουν.»
Είπε, χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του και με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής.
Μα τι έχει πάθει σήμερα;
«Ξέρω τι σκέφτεσαι.»
Είπε και χάιδεψε τα μαλλιά μου. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τον άφησα να μου τα χαϊδέψει.
«Βλέπεις αυτά τα ζευγαράκια γύρω μας, έτσι;»
Ρώτησε και έγνεψα καταφατικά.
«Παρατήρησε προσεκτικά το βλέμμα τους.»
Κρύο.
«Κρύο.»
Επανέλαβε τη σκέψη μου και χαμογέλασα.
«Βλέπεις κανέναν να κοιτάει το κορίτσι του όπως κοιτάω εγώ εσένα;»
Ρώτησε και δάγκωσα αμήχανα το κάτω χείλος μου. Έστρεψα το βλέμμα μου προς το πανέμορφο πρόσωπο του που μου είχε λείψει να χαζεύω. Αυτά τα μάτια σε γοητεύουν τόσο πολύ που ξεχνάς κάθε μικρή λεπτομέρεια των λαθών που έχει κάνει.
«Όχι.»
Είπα θαρραλέα και χαμογέλασα, μόλις συνειδητοποίησα οτι το χαμόγελο του ήταν πιο όμορφο από ποτέ. Αληθινό, γεμάτο ειλικρινή συναισθήματα. Και τότε ήταν που θυμήθηκα τα λόγια της Melissa για εκείνον.
«Δεν έπρεπε να το καθυστερήσουμε τόσο πολύ. Τόσο καιρό δεν μπορούσα να με φανταστώ με κάποια άλλη και κάθε φορά που έβλεπα αλλά άτομα να σε περιτριγυρίζουν και εγώ να μην μπορώ να σε αγγίξω ζήλευα. Πίστεψα οτι τελείωσε ότι πήγαμε να αρχίσουμε, οτι δεν υπάρχει καμία ελπίδα πλέον. Μα όταν βλέπω τα μάτια σου να με κοιτάνε έτσι καταλαβαίνω πως αυτό που νιώθεις εσύ το νιώθω και εγώ. Sky θέλω—»
«Δεν άργησα!»
Η φωνή της καθηγήτριας διέκοψε τον μονόλογο του Ace που με είχε μαγέψει.
«Επιστροφή στην πραγματικότητα.»
Ψέλλισα, νιώθοντας πως με τις στιγμές που έζησα πριν λίγο έγινα έρμαιο της φαντασίας μου.
«Σου μίλησε η Melissa;»
Ψιθύρισα και γέλασε.
«Πως το ήξερες;»
Έβγαλα το βιβλίο από την τσάντα μου και ετοίμασα τα πράγματα μου.
«Μου μίλησε και εμένα. Με βοήθησε να αναθεωρήσω μερικά πράγματα και να σκεφτώ πιο καθαρά.»
Το χέρι του βρέθηκε ξαφνικά πάνω μου, προκαλώντας μου συναισθήματα που δεν ήξερα καν πως υπήρχαν μέσα μου.
«Πρέπει να μιλήσουμε κάπου ήσυχα, κάπου οι δύο μας.»
YOU ARE READING
Φλογερές Ψυχές
Teen FictionΗ Skylar Bretton, ορφανή από γονείς, μένει με τον ψυχικά διαταραγμένο θείο της και βιώνει μια δύσκολη περίοδο, καθώς την κακοποιεί. Ο Ace Smoker, γιός ενός πολύ πλούσιου επιχειρηματία φαίνεται πώς ζει την ζωή που όλοι ονειρεύονται. Ή μήπως όχι;
