Φλογερές Ψυχές

↬Συζητώ

Chapter 11

Ace

«Δεν θέλω να πάμε τελικά. Άλλαξα γνώμη Ace.»

Άκουσα την τρομαγμένη φωνή της Melissa από πίσω μου.

«Δεν έχεις κάτι να φοβηθείς. Απλά θα αφήσουμε τα λευκά τριαντάφυλλα που ήταν τα αγαπημένα της μαμάς και θα φύγουμε. Δεν θέλεις να την στεναχωρήσουμε τώρα, σωστά;»

Ρώτησα και εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, σφίγγοντας τα λουλούδια στην αγκαλιά της.

«Εντάξει, μην αργήσουμε όμως. Δεν θέλω να κάτσω εκεί πολύ ώρα.»

Ξεφύσηξε και έπιασε με δισταγμό το χέρι μου. Χαμογέλασα πλατιά και την οδήγησα στο νεκροταφείο που ήταν γεμάτο από τους συγγενείς των θυμάτων της φωτιάς που ξέσπασε πρόπερσι το καλοκαίρι. Η διάθεση μου άλλαξε απότομα και το χαμόγελο σβήστηκε από το πρόσωπο μου.

«Σε ποιό σπιτάκι είναι η μαμά;»

Ρώτησε κοιτώντας αθώα τους τάφους και εγώ προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Προσπάθησα να την πείσω πως δεν είναι ένας τάφος, είναι ενα σπίτι. Ένα νέο σπίτι στο οποίο εμείς δεν έχουμε πρόσβαση, ένα σπίτι σε έναν πιο γαλήνιο κόσμο. Όλοι θα καταλήξουμε σε ένα καλύτερο σπίτι κάποτε.

«Εκεί.»

Είπα δείχνοντας τον τάφο της μητέρας μας, μόνο που ο χώρος γύρω του δεν ήταν άδειος ως συνήθως. Μια κοπέλα βρισκόταν δίπλα της και άφηνε ένα λευκό τριαντάφυλλο.

«Sky;»

Ρώτησε η Melissa και όρμησε επάνω στην κοπέλα που γύρισε σοκαρισμένη στο άκουσμα του ονόματός της.

Και ναι, ήταν εκείνη. Ήταν όντως εκείνη. Το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου και ένιωθα ανύμπορος να περπατήσω. Το κορίτσι που ψάχναμε και δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν μήνα τώρα βρίσκεται εδώ, μπροστά μου, δίπλα στον τάφο της μητέρας μου.

Ασυναίσθητα, έστρεψα το βλέμμα μου στον τάφο που θυμόμουν ως τον τάφο της οικογένειας της. Τα ίδια λευκά τριαντάφυλλα ήταν τοποθετημένα εκεί.

«Μου έλειψες!»

Το γεγονός οτι η αδερφή μου έκλαιγε στην αγκαλιά της Skylar δεν σόκαρε μόνο εμένα, αλλά και εκείνη. Το αντιλήφθηκα όταν το βλέμμα της συνάντησε το δικό μου.

«Ηρέμησε. Είμαι εδώ τώρα.»

Είπε διστακτικά, χωρίς να σταματήσει να με κοιτάει, κάνοντας την καρδιά μου να πάλλεται βασανιστικά γρήγορα μέσα μου.