Forgive & Forget ~ Samuel Leijten (dutch)

flashback

''Michelle, het spijt me echt.'' hoorde ik hem zachtjes fluisteren. Ik kijk hem vol ongeloof aan, meer verdrietig dan woedend. Met verloren hoop gooi ik mijn armen in de lucht. ''Sam, dat heb je al zovaak gezegd. Nooit kom je je beloftes na, hoe moeilijk kan het zijn?''

Ik draaide me naar hem toe. Hij zat op het bed, met zijn gezicht verborgen in zijn handen. Ik zuchtte diep en besloot maar naast hem te zitten. Ik wist mezelf geen houding te geven, dus ik sloeg voorzichtig een arm om hem heen. Het was stil in de kamer, op het gesnik van Samuel na. Zachtjes wreef ik over zijn rug om hem te troosten, en ik voelde zijn gespannen rug langzaam relaxen. 

''Weetje Sam?'' onderbrak ik de stilte uiteindelijk. Hij keek op van zijn handen. Zijn ogen waren rood van het huilen en nogsteeds stroomden er tranen over zijn gezicht. Ik ging weer verder met mijn zin: ''Ik hoopte dat onze vriendschap voor altijd was. Je had me belooft om me voor altijd te beschermen, en dat je altijd naast me zal staan. Maar nu dat je gaat verhuizen naar Australië... kan je ze geen van beide waarmaken. En dat kan ik je nooit vergeven.''