Dünyasında yalnızca erkeklerin hükümdar olduğu imparatorlukta; kadın tek başına bir krallık kurmaya niyetliydi.
Yeterli güce,saygınlığa ve mevkiye sahip yalnız bir karakter, Derin yalvaç. Üç ağabeye sahip ancak yine de yetersizlik kan damarlarını k...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*
Bir yamanın dikişleri gevşemiş yanından ince ince sökülüp gidiyordu hayatım. Benimse yaptığım tek şey atlatmak, altından kalkmak, hislerimi gömmek, unutmak ve akabinde kaybetmek için uyumaktı.
Bilincim, uykunun esirliğinden sıyrılmıştı ancak gözlerimi açmadan, sessizliğin zihnimi kamçıladığı o gürültüyü bastırmasını bekliyordum. Yine de uyku ihhkası kapımı çalmadan içeriye girmezdi. Bu yalnızca onun lüksüydü. Günler sonra bedenim dayanamamış ve uyuyakalmıştım. Nasıl uyuduğumu dahi anlamayacağım kadar ani bir uykuya çekilmiş ve nasıl uyandığımı dahi anlamadan uykunun kollarından salınıvermiştim.
Yorganı üzerimden atarak bacağımın arasındaki yastıkla birlikte ona doğru dönerken, sarıldığım yastığı da kendimle beraber çevirmiştim.
İçerideki kişinin Toygar olması beni dumura uğratmıştı.
Ağzımdaki kekre tat, bir süre konuşma isteğime engel olurken, Toygar gülmemek için kendini sıkar durumdaydı ve bu yeni uyanmış olmanın bedenime yüklediği sinirin bir miktar harlanmasına sebep olmuştu.
"Neye gülüyorsun, Toygar?" dedim, kelimeler ağzımın içinde bir balon gibi şişip aniden sönerken. Bir yandan gözlerimi ovarken, gülerek yanıma gelip, yatağımın ucuna oturan adama baktım.
Kendimden şüphe ederek bacağımın ve kollarımın arasındaki yastıklara baktım. Ardından uzanarak ceketini tuttum ve onu kendime çekerek yanıma uzanmasını sağladım.
"Etti dört," dedim tekrar gözlerimi kapatırken. Sırtı, karnımın yanındaki yastığa yaslanmıştı ve ona uzanan kolumu tutarak koluma sarılmıştı.
