ေကာင္းကင္တံခါးကို ငါပိတ္မယ္ (စာစဥ္ ၁ - ၂)

Chapter 13 ( ဗလၾကီး ေခ်ာင္ယန္ )

အမေတာ္ရႈဟာ သားရဲ အက်ၤ ီတစ္ထည္လိုပါပဲ။ အျပင္စည္းမွာ သူမနဲ႕ အတူ ေလွ်ာက္သြားတာမွာ ခ်က္ျခင္းပဲ လူတို္င္းက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို အာရံုစိုက္မိၾကပါေတာ့တယ္။ အျပင္စည္း တပည့္ေတြက မန္ဟုိကို သူမနဲ႕အတူေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မ်က္ႏွာအမူအရာေတြ ေျပာင္းကုန္ၾကပါျပီ။ မန္ဟုိဆီကေန ေန႕ခင္းပိုင္းက ေဆး၀ယ္ခဲ့သူေတြဆို ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ မ်က္ႏွာအမူအရာေတြ ပ်က္ကုန္ၾကတာေပါ့။ မုန္းတီးမႈေတြက သူတို႕ ရင္ထဲမွာ ျပည့္လာေပမဲ့ ျပန္ျပီးေတာ့ မ်ိဳသိပ္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။

ပိုျပီးေတာ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ကြင္းထဲမွာ ဘာျဖစ္ခဲ့လည္းဆိုတာကို မသိၾကေပမဲ့လည္း မန္ဟုိကိုေတာ့ မွတ္မိသြားၾကပါတယ္။ သူက သြားျပီးေတာ့ ရန္စ ပတ္သက္သင့္သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။

သူက အျပင္စည္း ဂိုဏ္း၀င္းထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ၾကီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လို႕ ျဖစ္မွန္းမသိ ႏွစ္လအတြင္းမွာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

သူ အဓိက အေလးထားတာကေတာ့ ေန႕ရက္ေတြကို ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္ရမလည္း ဆိုတာပါပဲ။ အခုက ညအခ်ိန္မို႕လို ျမင္လုိက္ၾကရတဲ့ တပည့္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကိုနည္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ့သူရဲ့ တ၀က္ေလာက္ေတာင္ သူ႕ကို ျမင္လုိက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့လည္း ဒီလို အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံသင့္မွန္း သူနားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူသင္ၾကား တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ အယဥ္ေက်းဆံုး စာေပသမား စကားလံုးေတြကိုပဲ ေ၇ြးခ်ယ္ျပီးေတာ့ ေျပာလာခဲ့တာပါ။ သူမ အမေတာ္ ရႈကို တရားက်င့္ၾကံမႈဆိုင္ရာ ေဆးပစၥည္း အလုပ္ရံုကို ေခၚသြားေတာ့ အလုပ္ရံုမွာ ရွိေနတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူၾကီးက ေျခာက္ျခားစြာနဲ႕ ေဆးေတြအားလံုးသူ႕ကို ေစ်းေလွ်ာ့ေပးျပီး ေရာင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အခုဆို တစ္လလံုး ေရာင္းရမဲ့ ေဆးအလုပ္ရံုက ေဆးေတြအားလံုး ကုန္သြားခဲ့ပါျပီ။ ဒီေဆးေတြ ျပန္ျဖည့္ဖို႕ဆို တစ္လေလာက္ ၾကာဦးမွာပါ။

သူတို႕ေတြ ရတနာ ခန္းမကို ဆက္ျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။ အမေတာ္ ရႈရဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အၾကည့္ေအာင္မွာ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ မ်ားတဲ့သူ မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလူက ၀ိဥာဥ္ ေက်ာက္တံုး တခ်ိဳ႕ကို ျပဳတ္က်ဟန္ေဆာင္ျပီး မန္ဟိုကို ေကာက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မန္ဟုိနားကို ကပ္သြားျပီး ေၾကးမွန္ကို ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ လာလဲႏုိင္ေၾကာင္းလည္း တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာ မန္ဟုိက ေအးစက္စက္ေလသံနဲ႕ ႏွာေခါင္းရံႈ႕လိုက္ျပီးေတာ့ မွန္က ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီလို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါေတာ့တယ္။