nachtmerries

Hoofdstuk 1

'ik was op een kamp, ofja, ik wilde er naar toe gaan.... Maar net voordat ik aankwam, stond er een man voor mijn gezicht. Ik botste tegen hem aan. Ik snapte niet waar hij vandaan kwam....
Ik zei sorry en probeerde langs hem heen te lopen...
Jij pakte me bij de arm en sleurde me mee. Voor ik het wist werd het zwart en plotseling werd ik wakker in een huis. Het was erg mooi versierd, met veel meubels in. Ik merkte dat ik op een tweepersoonsbed lag. Het was erg comfortabel...
Toen ik er weer was met mijn gedachten, probeerde ik alles op een rijtje te zetten...

Onderweg naar kamp...
Botsing man...
Ontvoerd....
Zwart beeld...
Kamer....

'Wat?! Ik ben ontvoerd?!' schreeuwde ik
Er kwam een lange slanke man binnen gelopen op het moment dat ik schreeuwde
'Eindelijk, je bent wakker princess' zei de vreemde man
'Haal.Mij.Hier.Uit!!!' schreeuwde ik
'rustig rustig princess...' zei de man kalm
'was is jou naam?' vroeg ik
'Mijn naam... Princess... Is Jayden Cole' zei hij grijnzend
'Stop.Met.Mij.Princess.Te.Noemen!!!' schreeuwde ik weer
Hij keek mij woedend aan
'Och, Valery....''Hoe weet jij mijn naam?' zei ik een beetje angstig
'ik weet alles van jou...' fluisterde hij in mijn oor
Op het moment dat hij nog iets wilde zeggen, ging de deurbel.
'blijf hier princess, ik ben zo terug en hij liep weg.
Goed! Mijn tijd om te ontsnappen!
Ik keek naar het raam, die op een kiertje stond. Is hij echt zo dom? Ik liep er naartoe en deed het volledig open. Ik keek naar beneden en zag een boom met wat struiken ongeveer 4 meter vanmij.
'oké....gewoon rustig ademen....jij kunt dit....'
Ik sprong
Toen ik merkte dat ik nog leefde hoorde ik een hard geluid.
'WAAR IS ZE NAARTOE?!?!?' hoorde ik de man schreeuwen
Ik rende en rende en rende...

'Dat is alles dat ik me nu nog kan herinneren'
'mevrouw Cowling...'' Noem me maar gewoon Valery of Val' onderbrak ik haar
'... Valery... Het is waarschijnlijk erg realistisch voor u, maar er is geen man zoals Jayden Cole en u was de hele tijd op het kamp...'
De therapeut bleef maar verder praten maar ik luisterde niet. Ik heb dit zovaak gehoord van allerlei mensen... Ik ben het zat....
'Valery?'
'Huh? Sorry, wat was de vraag?'
'Hoe oud was u ook alweer... Sinds..deze....uuhmm....dromen?' vroeg ze
'12, ik was 12 jaar toen ik ontvoerd werd'

Na een paar uur van luisteren (ondanks ik dat niet deed) naar de therapeut was het gedaan. Dit was de eerste en laatste keer dat ik naar een therapeut ga, ze zeggen gewoon wat iedereen zegt, daar hoef je geen therapie van te krijgen.

Nu, ga ik gewoon door met mijn leven. School gaat erg goed. Het is mijn laatste jaar op de middelbare school. Ik ben 18. Het gala komt dichterbij maar daarmee de examens ook. Ik heb mij goed voorbereid.

'Als u wil, kunnen we u de examens later laten maken, zodat u alleen bent, betreft uw "nachtmerries" '
'Nee, bedankt meneer de directeur, maar ik kon het mijn hele leven, waarom zou het nu slecht gaan?' vroeg ik
'U bent een goede leerling, ik zou jou graag zien slagen voor de examens...'
'maakt zich daar maar geen zorgen om meneer'

Ik woon niet ver van school, ik fiets iedere dag zo'n 5 kilometer heen en terug. Het enige nadeel is dat ik veel wegen moet fietsen door bossen. Maar ik ben niet bang. Sinds mijn duidelijk zekerweten ontvoering ben ik sterker geworden. Ik ben niet meer zo snel bang.

Als ik thuis kom open ik de deur. Mijn vader werkt nog en mijn moeder is altijd thuis. Ik heb ook nog twee zusjes en één broertje. We zijn best wel een close familie.
'maaaaaammm, ik ben thuis.' roep ik
Mijn moeder komt naar beneden en geeft mij een knuffel
'hey liefje, hoe was school?' vroeg ze
'The usual' zeg ik met een zucht
'heb je vrienden gemaakt?'
'nee, ik ben er nog maar een week en school is bijna gedaan, geen nood aan vrienden' zeg ik
'Val, alsjeblieft, vind minstens 1 iemand waar sta je mee kan omgaan, voor mij...' zegt ze
'bijna niemand mag mij omdat ik zogezegd "gek" ben.'
'geen zorgen, er zal wel iemand zijn die jou mag' zegt ze met een glimlach op haar gezicht
'waar is de rest?' vraag ik
'ze zijn op een schooluitstap voor een week weet je nog?'
Mijn zusjes een broertje zitten op een andere school dan ik, ik was totaal vergeten van hun uitstap
'ooohw ja' zeg ik
'je vader komt wat later thuis, dus dat betekent dat wij het huis voor ons hebben' zegt ze vrolijk
'dan denk ik dat ik maar ga studeren' zeg ik
'goed idee' zegt mijn moeder en ze geeft me een kus op de wang

-wat studeren later-

'ETENSTIJD!' roept mijn moeder
'IK KOM!' roep ik

Ik loop naar beneden en zie mijn vader staan. Ik geef hem een dikke knuffel
'hey pap'
'hey liefje' zegt hij
Na het eten was ik al vrij moe, dus ik ging naar bed
Het is nu half negen
Morgen weer een normale saaie schooldag....

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Heyyyy iedereen!!!
Bedankt voor het lezen van mijn eerste boek!
Ik weet dat er nog niet echt veel spannends gebeurt is maar anders snappen jullie niks van wat er allemaal gaat gebeuren 😂😉😜
Ik hoop dat jullie ervan genieten!!!
Xxx Lilly