nachtmerries

Hoofdstuk 4

We maakten ons allebei klaar voor school
Het is erg gezellig in het huis met Max, mijn ouders mogen hem héél erg
'Fijn geslapen?'
'Jazeker mevrouw Cowling'
'Noem mij maar gewoon Linda'
'Oké Linda'

Papa was al naar werk gegaan
Hij vertrekt altijd vroeg helaas

Na het ontbijt gingen we samen naar buiten om onze fietsen te pakken
'Dag liefje en Max' zwaaide mam
'Doeii'

'Ik mag jou ouders wel'
'Ze zijn niet altijd zo aardig hoor' knipoogde ik
'Wel voor mij' grijnsde hij

'Heb je geen zusjes of broertjes?'
'Jawel, twee zusjes en één broertje maar ze zijn op school uitstap en komen zondag pas terug'
'Wow! Grote familie zeg!'
'Nou valt wel mee'
De rest van de rit was het stil
Het was best wel akward
Ik had het gevoel dat Max wel iets wilde zeggen maar het lukte hem niet
Maar ik ga hem niks aandringen, ik ga er alles aan doen om hem als mijn vriend te behouden...

Toen we aankwamen op school zag je veel mensen fluisteren over ons
Natuurlijk ging het over gister maar ik trok mij er niks van aan

'Hey Valery!' hoorde ik iemand roepen
Ik keek achterom en zag Cody (De populairste jongen van school en het vriendje van Cici)
'Ja?'
'Het spijt me zo erg van gisteren, Cici moest niet zo tegen jou doen'
'Geen probleem, het is al opgelost'
'Ik haat mensen die zo zijn, dus ik heb het uitgemaakt met haar...'
'Ohw...zo erg was het niet hoor...'
'Jawel, dat was het wel'
'Maar met wie ga je nu naar het gala?'
'Nou, ik wilde vragen of jij met me mee zou willen gaan'
'WAT?! MET MIJ?!
'Ja met jou'
Uit het niets ging Max voor mij staan en voor ik kon antwoorden sprak hij al
'Ze gaat niet met JOU naar het gala want ze gaat al met MIJ!!! Dus blijf van haar wel begrepen!!!!'
Wat?! Sinds wanneer wilde Max met mij naar het gala
Max had mijn pols vast gegrepen en hield het steeds maar strakker vast
'U..uhm...M-max?'
Hij keek naar mijn pols en liet het los
'S-sorry...soms ken ik mijn eigen kracht niet' fluisterde hij
'NIEMAND WIJST MIJ, CODY AF!!! Hier ga je spijt van krijgen'
'Dat zullen nog wel eens zien' zei Max uitdagend
Hij sloeg zijn arm om mij heen en we liepen samen weg

Ik zei niks
Normaal heb ik wel iets te zeggen maar deze keer niet

We waren bijna bij het klaslokaal...
En plotseling trok Max mij in een opbergruimte
'Wat is er mis met jou?!' floepte eruit
'Shhhh, niet zo hard'
ik rolde met mijn ogen
'Sorry van daarnet, ik wilde je gewoon beschermen'
'Ik weet het'
Ik zucht
'Dus...wil je met mij naar het gala?'
'Ja natuurlijk'
We gaven elkaar een knuffel
Ik wilde uit het hok lopen omdat ik dacht dat ons gesprek klaar was maar ik werd teruggetrokken
'Wil je nu al gaan?'
'Uhm ja de les begint zo dus...'
Ik probeerde mij uit zijn greep los te wurmen maar hij heeft mij stevig vast
Hij kwam dichterbij
Ik stapte naar achter telkens als hij een stap dichterbij zette
Op een gegeven moment voelde ik de muur
Crap
Onze gezicht waren maar 1 cm van elkaar verwijderd
Hij grijnsde
Zijn lippen raakte bijna de mijne
De deur ging open
YES
De schoonmaakster stond daar
'Ga eens na school kussen!'
Ik liep snel naar buiten en meteen in de klas
Ik ging zitten maarja, Max zit de hele tijd naast mij
Ik was waarschijnlijk zoooo rood nu
Max kwam naast mij zitten en deed alsof er niks gebeurd was

-Na een lange schooldag-

'Eindelijk weekend!' roep ik
Iedereen loopt naar buiten
Ik probeer zo snel mogelijk naar huis te gaan om Max te ontwijken
'Haat je me nu ofzo?'
En uit het niets stond hij voor mij bij te fietsenstalling
'N-nee..het is gewoon... uhmm...'
'Waarom ontwijk je me dan?'
MISSCHIEN OMDAT JE ME PROBEERDE TE KUSSEN
'Doe ik niet'
'Doe je wel'
'Niet'
'Wel'
'Niet'
'Wel'
Ik rolde met mijn ogen en wilde weg lopen
Max pakte mijn pols en trok mij naar hem toe
We keken elkaar recht in de ogen aan
'Maakt dit jou nerveus?' grijnsde hij
'Nee hoor' probeerde ik niet nerveus te zeggen
'Dat doet het wel want je bent rood en dat was je ook in de opslagruimte' grijnst hij weer
Ik keek naar beneden zodat hij mijn rode wangen niet kon zien

Hij liet plotseling los
Normaal zou ik naar achteren stappen maar ik bleef staan
'Ik doe je niks hoor, als jij dat niet wilt'
'Dankje'
'Mag ik dit weekend bij jou logeren?'
'Zijn jou ouders dan niet ongerust?'
'Nee ze zijn nooit thuis en mijn broer wil ik nu echt niet zien'
'Goed. Op één voorwaarde'
'En dat is?'
'Jij gaat ervoor zorgen dat ik helemaal klaar ben voor de examens'
'Met plezier'

We fietsen samen naar mij huis
We praatte over alles en nog wat
Het was erg gezellig

Toen we aankwamen bij mijn huis liepen wij naar binnen
'Maaaaaaaammmmm, paaaaaappppppp ik ben thuis'
'Hey liefje' zeiden ze in koor
'Is het goed als Max voor het weekend blijft?'
'Natuurlijk liefje'

We liepen naar boven
'Max?'
'Ja?'
'Ik moet je iets vertellen, maar dit gaat echt raar klinken'
'Zeg maar'
Hij keek mij serieus aan
'Ik had weer één van mijn nachtmerries'
'Vertel maar'
'Nou, het ging over jou...'
'M-mij?'
'Ja, dus ik was aan het wandelen ik het bos en toen werd alles zwart...'

Ik heb hem het hele verhaal vertelt van die avond
Voor één of andere reden wilde hij steeds meer details weten
Ik heb hem alles vertelt wat er te vertellen viel

'Dus dat was mijn levensechte nachtmerrie'
'W-wow...uhmm...g-gek...'
'Dat zou toch nooit in het echt kunnen gebeuren toch?'
Ik kijk hem diep in de ogen aan
Hij lijkt wel een beetje nerveus
'N-nee...n-nooit...'
'Waarom zie je er zo nerveus uit?'
En plotseling was hij uit zijn trans, hij keek mij serieus en diep in de ogen aan
'Ik ben niet nerveus, ik was gewoon geschokt dat je zo over mij kon denken, dat IK jou zou kunnen kidnappen.'
'Niet alleen jij, ook jou broer denk ik'
'Gelukkig was het maar een nachtmerrie'
'Ja...'

Max P.O.V
Hoe kan dit?!
Hoe kan ze dit nog herinneren?!
Het is onmogelijk!
Ze zijn dood!
Allemaal vermoord lang lang geleden!
Ik moet dit tegen Jayden zeggen!

'Uhmmm Val?'
'Ja?'
'Ik ga effe snel naar mijn huis om wat kleren en zo te halen, ik ben zo terug'
'Wil je dat ik mee ga?'
'Dat is lief, maar nee bedankt'
'Oké, bye'
'bye'

Ik gaf haar een knuffel en ik vertrok
Snel het huis in...
'JAYDEN?!?!' roep ik zo hard als ik kan
Jayden komt op zijn gemak aangelopen wat ik HAAT
'Ohw hey broertje, ik dacht dat je boos op mij was' grijnsd hij
'Je had haar geheugen toch gewist'
'Ja waarom?'
'NOU, ZE HERINNERT HET NOG ALLEMAAL!!!!'
'WAT?! D-dat i-is onmogelijk...'
'Ik dacht dat ze allemaal dood waren'
'DAT ZIJN ZE OOK'
'BLIJKBAAR NIET'
'Maar hoe?!'
'Dat ga ik uitzoeken, ik blijf sowieso bij haar dit weekend logeren dus dat moet mij genoeg tijd geven om...''Sinds wanneer wil jij bij een meisje logeren?'
'Ik dacht dat...''Ze is van MIJ! BEGREPEN?!'
'Ja Jayden' zucht ik
'Jij blijft met je poten van haar af!'
'Je hebt mij nodig om haar te krijgen, dus niet beginnen te klagen, want we willen niet dat ze weer ontsnapt, toch?'
Ik kijk hem uitdagend aan
Ik weet dat hij niet zonder mij kan
Want ze herinnert hem nog
'Fijn, ga maar terug naar haar, ze word vast wel ongeduldig'
'Bye broer'
En ik storm super snel uit het huis
En binnen een seconde ben ik bij Val
Ik bel aan
De deur gaat open
'Max! Je bleef te lang weg!' zei ze knuffelend
'Sorry...'
'Ik vergeef het je als je snacks mee hebt genomen'
Ik pakte twee zakken chips en en een zak M&M's
'Je bent de beste!'
'Weet ik'
Ze lachte

De rest van de avond hebben we samen Netflix gekeken en veel gegeten
Ze viel in slaap op mijn borstkas tussen mijn armen
En niet lang later viel ik ook in slaap...

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Hoi!!!
Sorry als dit deel wat slechter was
Maar no worries het word beter en beter en beter
Byeeeeee