9.01.18
Happy 21st/22th birthday to our beloved golden maknae, We will always love youuuu our jungkoookiiieee mwaaahhh.💜
-Author🌻💁🏻♀️
Ciyan POV
Maaga akong bumangon ng kama ko At naligo na, Pagkatapos ay kaagad na akong Bumaba At Dumeretso ng Kusina.
Nakita ko naman si Manang na bagong gising lang At naghahanda ng Maghanda ng makakain.
"Ah, Manang ako nalang po ang magluluto ng pagkain ni Levi." Saad ko sakanya ng makalapit ako sakaniya.
Nung una ang tinignan niya lang ako ng para bang nagtataka siya sa mga kinikilos ko.
"Ang aga mo Ata Ngayon Tyrrel the first?" Nanunudyong tono na saad ni Manang.
"Manang, Sige na po. Ako nalang po ang magluluto para sa kapatid ko." Saad ko sakanya sabay ngiti kaya naman napatango tango naman siya.
"Sige, mamaya nalang ako magluluto." Saad niya At Umalis na sa Harap ko.
Kaya naman napangiti ako.
Nagstart na akong magluto ng Favorite ni Levi, Adobong manok.
Ginagawa ko'to Para less naman ang kalungkutan ng kumag na yun.
Kahit kumag yun, Mahal na mahal ko yun. Kahit pa nakakabaklang pakinggan.
Anong magagawa ko? Mahal ko e, Kambal ko.
Nang matapos na akong magluto ay Umakyat na ako sa taas At Dumeretso sa Kwarto niya Para gisingin siya. 5:00 am naman na kasi, Kaya gigisingin ko na lang siya.
I knocked the door twice, but he didn't answer me.
I knocked for the third time pero wala pa din, Kaya naman pinakuha ko nalang kay manang ang susi ng Kwarto niya At Malaya ko na ito ngayon nabuksan.
Ng makapasok ako ay kaagad ko naman siya nakita, Kaagad naman na May Gumuhit ng kaunting kirot ang puso ko dahil nakita kung Hawak niya ang phone niya na Para bang ayaw niyang May kumuha nito ng iba.
Alam kung picture naming tatlo yung tinignan niya bago pa man siya makatulog.
I can see to his eyes na kakaiyak niya lang because of his eyeS.
Nilapitan ko na siya At Pinagmasdan muna ang Maamo niyang mukha, now parang gusto ko nalang na hanapin si ate para naman maibsan ang sakit na nadarama ng kapatid ko.
He maybe a badboy by looks but his like a fallen angel inside of him.
"Levi, Please. Be strong kahit naman na wala dito ang ate sara Andito pa rin ako bilang Kambal mo, Nakakatanda mong kapatid. Levi, Darating din ang panahon na makakasama natin ulit ang ate. It's just that na bigla lang siya Siguro sa mga nangyari kaya hindi niya na narinig o pinakinggan muna ang explaination ni Mommy. But Levi, Don't Be the boy whose weaker, Be the badboy that all people know. Be that Badboy Who really don't care about in his surroundings. Please, don't be weak." Saad ko skanaya habang hinihimas ang buhok niya, Kahit alam kung tulog siya sana naman ay naririnig niya ang mga salita na binibitawan ko mula sa mga bibig ko.
I don't want him to be weak, Ayoko yun hindi siya si Levi na kilala ko.
I want him to be mature, Para naman kapag Bumalik na si Ate Sara dito ay May ipagmamalaki siya kay ate na naging mature siya dahil dito.
And Also I don't want to see him being weak and Being The saddest person.
Ayoko nun.
Hindi ko nalang siya Siguro gigisingin kasi mukhang hindi siya nakatulog kagabi, I just patt his shoulders and then left his room.
Bumaba na ako ng Kwarto At dumeretso na ng Kusina, Ininom ko nalang yung milk na ginawa Para saakin ni Manang At kinain yung sandwich atsaka Umalis na.
