VLS 1: LEANDRO'S OBSESSION

Kabanata 32

I sighed, looking directly at Leandro's serious face, some insects are playing inside my stomach. Nasa tapat ko siya ngayon habang pareho kaming nakaupo rito sa loob ng isang mamahaling restaurant. Nobody is here. Sadyang kaming dalawa ang narito.

"Harrietta.."

"Leandro.."

We stopped. Sabay pa kaming nagsalita. This is awkward. Napangiwi ako saka napaiwas ng tingin sa kaniya. Hindi ko talaga kayang tagalan ang titig niya.

"You looks stunning.. perfectly beautiful tonight" mababa ang boses niya pero puno ng sinseridad. Napalunok siya ng bumaba ang kaniyang mata sa aking labi.

Nailandas ko naman ang aking dila doon ng hindi ko namamalayan. "T-thank you"

Gusto kong magmura, e' sa hindi ko alam kung ano bang dapat sabihin. Talagang awkward ang sitwasyon naming dalawa ngayon.

"In the past five years, I was contented looking at you in magazines. You finally got your dream" puno ng saya na aniya, pero hindi parin nakatakas ang kaunting lungkot sa kaniyang mata. "You'd reached your dream without me"

I know being a popular model and fashion designer, malalaman ni Leandro kung nasaan ako. Ilang araw ko ring hinintay na puntahan niya ako pero lagi kong pinapaalala sa sarili ko na galit siya sa akin at kinasusuklaman niya ako kaya kapag naghihintay ako, hindi ako nadidismaya sa tuwing walang Leandro na magpapakita.

Napaiwas ako, napailing habang ramdam ko ang bigat sa aking dibdib. "You chose not to trust me, Leandro. You chose trusting them instead" puno ng pait na ani ko.

Umiling siya, nagbaba ng tingin marahil ay guilty dahil totoo ang tinuran ko. "You don't know how much I regretted what happened,Harrietta. You don't know how much I wanted to run after you that day but my madness is eating me. I thought the girl who I trusted the most betrayed me. You are the only person I gave my trust and love,Harrietta, kaya ganoon nalang kasakit nang..nang makita at malaman ko ang ginawa mo"

Napangiti ako ng mapait, pumatak na rin ang mga taksil kong luha. "You don't trust and love me enough,Leandro. Just admit it"

"No!" Agad niyang sigaw. Napakislot pa ako dahil doon. "I love you more than I love myself,Harrietta! I love you kaya ganoon nalang kasakit nang makita ko ang mga litratong 'yon at ang pera na handa mong tanggapin kesa sa akin!"

Napakunot ang noo ko. Napahinto ako sa sinabi niya. "Pera? I don't remember choosing money over you, Leandro! Hindi ko magagawa 'yon"

Nasalamin sa kaniya ang pagkunot ko ng noo. Bumakas sa mukha niya ang pagtataka, pagkatapos ay nagtagis nalang ang bagang niya at napasabunot sa kaniyang buhok. "Damn it. Why the hell I believed on them. F uck!" Tila doon lang nagsink in sa kaniyang isang bagay.

Naguluhan ako lalo. "Leandro! Tell me! What do you mean about money?" Gulong-gulo na ako.

"Mommy said she offered you 10 million pesos, hindi ka manlang raw nagdalawang isip na tanggapin 'yon. May kontrata ka pa na pinirmahan na hindi ka na lalapit sa akin kapalit ng malaking perang 'yon! Ang akala ko...oh f uck it! I'm stupid!" napasapo siya sa kaniyang noo.

Lumapit na ako sa kinauupuan niya at hinaplos ang kaniyang buhok. Napaluha ako lalo ng makita ko kung gaano kabasa ang kaniyang mukha. "You know,Leandro, I can't do that"

"I know, I know now. Ella even sent me some pictures of yours, with that man. She told me you're meeting him while I was out. Naniwala ako sa kaniya, That b itch!" Napahinto muna siya, pagkatapos ay sunod-sunod nanamang nagmura. "I was furious at that moment. I can't even think rightly. Hindi ko alam at hindi ko tanggap na magagawa mo sakin 'yon. You said you love me and I saw in your eyes that you are telling the truth then I just saw those pictures! Oh, damn. Why did I let them manipulate me"