"အုိဆယ္ဟြန္း......မင္းငါ့အိမ္ရိပ္ကုိ နင္းစရာမလုိဘူး၊ လက္ထဲက ကေလးကုိလည္း ခုခ်က္ခ်င္းခ်လုိက္၊ မင္း႐ွက္တတ္ရင္ အဲ့ကေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္ ဆုိင္စရာမလုိဘူး"
".................."
"ေမေမ ကြၽန္ေတာ္႐ွင္းျပပါရေစ"
"ေတာ္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ မင္းဝင္ေျပာစရာမလုိဘူး"
"ေမေမ.....မဟုတ္.....ကြၽန္ေတာ္ေျပာ...."
"ခ်န္းေယာလ္........."
"မင္းမ်က္ႏွာကုိ ငါမျမင္ခ်င္ဘူး၊ ခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြား......"
"ေမေမ......ကြၽန္ေတာ္ေလ.....ကြၽန္ေတာ့္ကုိ....သားသားနဲ႔ေတာ့ တူတူေနခြင့္ေပးပါေနာ္၊ ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္ေတြအတြက္.......ေပးဆပ္ခ်င္လုိ႔ပါ"
"ဘာမွလာမေျပာနဲ႔၊ အဲ့ကေလး ဒီကုိေပး"
"..........."
"အူဝဲ....ဝဲ.....အူဝဲ"
ကေလးရယ္......တိတ္ပါ.....အုိ...အုိ႔......
ေမေမ့လက္ထဲ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ခ်က္ျခင္းထငုိေသာ....... သားသား၊ ဆယ္ဟြန္းျပန္ေပြ႔ကာ ေခ်ာ့ျမႇဴ ေတာ့မွ အငုိတိတ္သြားေသာ.....သားသား......
"ေအးေလ ေနခ်င္သပဆုိလည္းေနေပါ့၊ ဒါမဲ့ငါကေတာ့ မင္းလုိလူမ်ိဳးနဲ႔ အတူေနဖုိ႔ စိတ္ကူးမ႐ွိဘူး၊ မင္း မသြားရင္ငါသြားမယ္"
"ေမေမ......."
"ငါ့ကုိ အေမလုိ႔မေခၚနဲ႔၊ ငါ့မွာ မင္းလုိသားမ်ိဳးမ႐ွိဘူး"
"............"
"ငါ ဘူဆန္ကုိပဲျပန္မယ္၊ ကေလးကေတာ့ ကေလးအေဖတစ္ေယာက္လုံး႐ွိေနေသးတာပဲ ငါေခၚသြားလုိ႔မွမရပဲ တစ္ခုေတာ့ ေျပာလုိက္မယ္ ကေလးကုိေတာ့ ထိခုိက္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ေပါ့"
"..............."
************************************
ေမေမရယ္ ေျပာရက္လုိက္တာ.......
ကေလးကုိေတာ့ ထိခုိက္ေအာင္မလုပ္နဲ႔တဲ့........
Noona ရဲ႕ စ်ာပနမွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကုိ စကားတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာေပ......
YOU ARE READING
Don't Say Sorry
Fanfictionမေတာင္းပန္ပါနဲ႔ ခင္မ်ားဘာမွမမွားခဲ့တာမုိ႔...... ဘာျဖစ္ျဖစ္နားလည္ေပးႏုိင္တာမုိ႔....... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိ ခင္းမ်ားတစ္ေယာက္တည္းခ်စ္သြားမွာမုိ႔......... ခင္မ်ားကုိအားလုံးခြင့္လႊတ္ထားတာမုိ႔ ....... Don't say sorry #...
