Notaları ile fısıldadı kulağıma, müziği sardı bedenimi. Saçlarımı okşayan kendisi değildi. Yüzü bile yanımda değildi. Parmaklarının değdiği piyano tuşları yeşertti içimde solan bahçelerimi.
Kim olduğunu bilmeden sevdim onu, sevmem için kim olduğunu...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Her ne kadar kısa bir süredir evime uğramıyor olsam da o gün benim için tanıdık olan o mekana tekrar gittim. Kaldığım yeri kısa süreliğine değiştirmek bile onu dinlememe engel değildi. Bu yüzden yolumu gösteri merkezine yönlendirdim. Çok üşüyordum. Yoonoh'la görüşmemizin üzerinden biraz zaman geçmiş olmasına rağmen gün geçtikçe kötüleşmiştim ve daha da kötüye gitmeye devam edecekmiş gibi duruyordum. İyileşemiyordum.
Salonun içerisine geçip yerime oturdum ve Jung Jaehyun'un sahneye çıkmasını beklemeye başladım. Bu sefer diğer zamanların aksine biraz gecikmeli aldı sahnedeki yerini. Her zamanki gibi gecenin sonunda müziğine doymuştum ve biraz daha iyi hissediyordum. Konserin bitişi sırasında hediye ya da çiçek dağıtmadılar. Onun yerine ayaklı bir masa geldi çıkış kapısına doğru giden koridorun önüne. Üzerine kırmızı bir defter ve dolma kalem bıraktılar.
Herhangi bir notumuz varsa yazmamızı, o defteri Jung Jaehyun'un okuyacağını söylediler. Bunu duyarkenden gözlerimin dolduğunu hissettim. Bugünü çok uzun zamandır bekliyordum ve böyle bir şans elime geçtiği için çok mutluydum.
Bir süre bekledim. Herkes sırayla kısa kısa bir şeyler yazıp salondan ayrılmaya başladı. Bilerek sıranın en sonuna geçtim. Yazacaklarımın ne kadar süreceğini ben bile bilmiyordum çünkü.
Ne kadar geçtiğini bilmediğim bir zamandan sonra salonun çoğu boşalmış önümde sadece birkaç kişi kalmıştı. Bazı kişiler bir şeyler yazmadan çıkıyordu. Yazanların çoğunun da ne kadar güzel çaldığını ya da yüzünü görmek istediklerini yazdığından emindim.
Ben ise ne yazacağımı tam olarak bilmiyordum. Sıra bana geldiğinde akan burnumu çekip kalemi elime aldım. Yazılı sayfayı çevirdim ve kendime yeni temiz bir sayfa açıp yazmaya başladım. Yazmaya başladıkça dökülmeye devam etti kelimeler parmak uçlarımdan. Aslında böyle bir şeye ne kadar da ihtiyacım varmış da farkında değilmişim.
Ne kadar süre kalıp bir şeyler yazdığımı gecenin sonunda bilmiyordum. Tek bildiğim şey ben salondan çıktığımda otobüslerin artık otoyoldan geçmediğiydi.
Merhaba sevgili Jaehyun,
Öncelikle yaşını bilmediğimden ötürü sadece adınla seslendiğimi bilmeni isterim. Bugünü kaç yıldır beklediğimi sana anlatamam. Seninle bir şeyler paylaşabilmek, sana bir merhaba diyebilmek için tam altı yıldır bekliyordum. Bize böyle bir şans tanıdığın için çok teşekkür ederim. Beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin bile edemezsin.
Sanırım defterine yazılmış diğer notların aksine ben biraz uzun yazacağım. Bu yüzden salondaki herkesin yazıp çıkmasını bekledim. Şu an salonda yalnızım. Sadece sahnede duran siyah piyanon ve ben varım.
