Piyanist • Jung Jaehyun

XXXI

Sezen Aksu - Vay
NCT 127 - No Longer

*
      Jung Yoonoh'un Günlüğü

31 Aralık 2004

Merhaba Günlük! Bu sana yazdığım ilk yazım. Benim adım Jung Yoonoh. 9 yaşındayım. Tanıştığımıza memnun oldum. Bugün yeni yıla gireceğiz, babaannem seni bana yeni yıl hediyesi olarak aldı. Hayatımda yaşanan anıları sana yazabileceğimi söyledi. O kadar çok sayfa var ki, saatlerdir bu defteri nasıl dolduracağımı düşünüyorum. Neden bu kadar kalın bir defter aldın diye sorduğumda babaannem uzun süre kullanmamı istediğinden ötürü böyle aldığını söyledi. Aklımda birkaç soru var. Her şeyi yazmalı mıyım diye gidip babaanneme sormam gerek. Her günümü yazmalı mıyım bilmiyorum ya da sadece güzel anılarımı mı yazmalıyım? Eğer öyle bir kural varsa bu defteri hayatta bitiremem. Şimdilik hoşçakal güzel defterim. Sorularımı sorup geleceğim.

-

Sorup geldim. Babaannem duygusal olarak beni etkileyen her durumu yazabileceğimi söyledi. Mutluluk da olurmuş hüzün de. Hüzünlü olan kısımların mutlu olan anılarımı geçmesinden, daha fazla olmasından korkuyorum. Sana anlatmam gereken çok şey var. Ama önümüzde beraber geçireceğimiz çok günümüz olacak bu yüzden her şeyi yavaş yavaş anlatacağım.

Annem bugün eve gelmedi. Babaannem ve babamla oturup babaannemin yaptığı pastayı yedik ve televizyon seyrettik. Güzel bir yılbaşıydı. Senin gibi bir arkadaşım olduğu için artık daha mutluyum.

2 Ocak 2005

Annem bugün su bardağını düşürüp kırdığım için bana kızdı ve vurdu. Bir çocuk annesinin evde oluşu ile mutlu olmalı. Ama benim tek hissettiğim şey korku. Babaannem beni kurtarmaya çalışırken annem onu da ittirdi. Saat çok geç oldu, eğer annem uyanık olduğumu görürse bana çok kızar. Şimdi yüzümdeki yarayı yıkamam gerekiyor canım defterim. Biraz daha ağlayıp uyuyacağım. Sana iyi geceler. Bu evde hiçbir şey güzel gitmiyor.

3 Ocak 2005

Bugün okulda sınıf arkadaşlarım yüzüme ne olduğunu sordular. Kedimle oynarken yüzümün çizildiğini söyledim. Ama bizim bir kedimiz bile yok.

9 Ocak 2005

Özür dilerim canım defterim, uzun zaman oldu ama yazamadım. Çünkü yazılabilecek yeni bir şey yaşanmadı. Her şey aynı ilerliyor. Sana annemi anlatacağıma dair verdiğim sözü unutmadım. Hala daha aklımda, uygun bir zamanda anlatacağım.

Bugün uyumadan önce babam bana Pinokyo masalını okudu ve başımı öptü. Mutluyum.

15 Ocak 2005

Bugün konumuz annem, güzel defterim. Biraz canını sıkacağım, üzgünüm. Nasıl anlatmaya başlayacağım bilmiyorum. Annemin beni sevmediğini biliyorum. Bana iyi davrandığı bir günü bile hatırlamıyorum. Ona ne yaptığımı bilmiyorum. Her şeyde beni suçluyor. Babamın işte olduğu zamanlarda, okuldan erken çıkmışsam eve gitmeye korkuyorum. Bu yüzden dışarda sokaklarda boş boş dolanarak vakit geçiriyorum. Bazen de sokaklarda müzik yapan abilerin ve ablaların yanlarına oturup onların söyledikleri şarkıları dinliyorum. Eğleniyor gibiler. Sanırım onların yerinde olmayı isterdim.