Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Een paar dagen geleden was Kissa nog zeker geweest van alles.
Ondanks een paar twijfels, een paar aarzelingen en onzekerheden, was ze er zeker van geweest dat alles wel goed zou komen; dat alles wel op zijn plaats zou vallen als de tijd daar was.
Maar nu wist ze helemaal niets meer zeker.
Het was alsof de wereld haar opgeslokt had in een diep donker gat waar ze maar niet uit kon komen. Haar gedachten liepen in cirkels van twijfel en de angst nestelde zich steeds dieper en dieper in haar binnenste. Het leek wel alsof er niemand was die ze nog kon vertrouwen.
Want als ze naar de Robijnenburcht vertrok, bestond er een kans dat Lavabo Legumino af zou maken waar hij aan begonnen was.
En als ze hier zou blijven, bestond er een kans dat ze in dingen verstrikt zou raken met Sergio waar ze ver bij vandaan wilde blijven.
Daarbij was er niemand die ze iets kon vertellen; ze kon haar moeder niet over Sergio vertellen, niet over Lavabo vertellen, ze kon Sergio niet over Lavabo vertellen en ze durfde Ope al helemaal niet in beide dingen te betrekken. Ze had alleen haar eigen gedachten en haar eigen angst. Daarbij was ze niet eens zeker van haar conclusies. Misschien was het inderdaad toeval geweest dat Lavabo gewond was geraakt; misschien dacht ze wel veel te veel na. Hoe dan ook, wilde iemand haar niet naar de Robijnenburcht hebben, en misschien was dat al genoeg om voor uit te kijken.
Het was toen ze een vierde briefje kreeg die week dat ze besloot dat ze het niet langer kon houden. Na het briefje angstvallig verscheurd te hebben en de duif te hebben weggejaagd, beende ze richting Ope's huis.
Ze wist niet zeker wat ze hem überhaupt wilde vertellen. Moest ze hem over Sergio vertellen? Was dat wel slim? Aan de ene kant was het misschien beter dat Ope zou weten dat er een moordenaar in Sergio schuilde; aan de andere kant wilde ze niet tussen hun vriendschap komen, maar wat was daar nog van over na dit alles? Ze zouden nooit meer gezellig met zijn drieën vrienden kunnen zijn; dat was kapot. Maar moest zij degene zijn die de knoop finaal zou doorhakken? Was dit wel haar verhaal om te vertellen? Kon Sergio het niet beter gewoon zelf aan Ope opbiechten?
Zou hij dat ooit doen?
Kissa werd zo gekweld door haar twijfels dat ze haar pas in één van de straten in hield. Ze wilde er helemaal niet voor zorgen dat Ope en Sergio niet meer bevriend zouden zijn. Ze wist hoe alleen Sergio op de wereld stond, en hoewel het gek was dat ze nu nog over hem in zat, deed ze het toch. Want wat zou er wel niet van hem komen als allebei zijn beste vrienden hem zouden verlaten? Ze begreep niet eens waarom ze daar over na dacht, waarom ze zich zo schuldig voelde. Verdiende een moordenaar immers vrienden?
Verdiende híj vrienden?
Verdiende zij het om die vrienden van hem af te pakken?
Verdiende Ope het om bevriend te zijn met een moordenaar?
