Perimus is één van de grootste rijken die de wereld kent. Het is het mystieke middelpunt van de aarde; daar waar draken verhandeld worden, mensen van over de hele wereld bijeen komen, waar kusten zijn met honderden machtige schepen en fortuinen kunn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Beneden klonk het dronken gezang van een groep mannen. Kissa voelde zich loom. Het eten had haar hele binnenste warm gemaakt, haar benen deden zeer van het lopen en hoewel alles in haar fysiek op een breekpunt leek te zitten, was haar hoofd nog helemaal niet zo moe. Misschien kwam het wel door de rumoerige nacht. In Opiala viel alles na zonsondergang volledig stil; nu leefde de wereld voort alsof er geen verschil was tussen dag en nacht.
Ze trok haar uniform over haar hoofd heen uit en stond vervolgens in niets meer dan haar broek en haar onderhemd - omringd door de kleine, donkere en benauwde kamer die ze met Leah moest delen. Ze zuchtte even zacht. Voor haar stond een bed met een matras van stro en een dikke, wollen deken. Het was meer dan ze gewend was van thuis, en toch kon ze dat weemoedige gevoel in haar binnenste niet uitzetten. Ze trapte de oude, versleten laarzen uit die ze ooit een keer van Ope had gekregen.
Ze miste de Karkassen.
Haar kleine kamertje.
Het zachte geruis van de golven.
De stilte.
Haar moeder.
Een beetje onwennig trok ze de knoop van haar broek los. Ze wierp een blik over haar eigen schouder heen en zag dat Leah op het bed tegenover de hare zat. Haar bruine ogen gleden zonder schaamte over Kissa's hele lichaam heen.
'Kan je dat niet doen?' Vroeg Kissa.
Zelf had Leah haar kleren zojuist uitgetrokken zonder twijfel. Ze zat nu in niets meer dan haar ondergoed - met haar blote benen over elkaar geslagen. Ze keek een beetje vragend naar Kissa op.
'Wat?'
Kissa haalde haar schouders stijfjes op. 'Kijken.'
Leah fronste een beetje. 'Waarom? Schaam je je voor je lichaam of zo?'
Kissa keek even door de kleine kamer heen. Het was niet per se dat ze zich schaamde; het was vooral dat ze het niet gewend was om haar kleding uit te trekken voor een wildvreemd, willekeurig persoon dat ze eigenlijk niet echt mocht.
'Nee.' Mompelde Kissa. 'Het is gewoon...'
'Geen zorgen.' Zei Leah. 'Dat hebben we allemaal wel eens. En hé - als je het anders bekijkt, hebben we allemaal ongeveer hetzelfde lichaam. Niets om je voor te schamen.'
Kissa zuchtte zacht. Ze verwachtte dat Leah de hint inmiddels wel opgepakt had om haar ogen af te wenden, maar ze bleef gewoon kijken toen Kissa haar broek uit trok. Kissa keek haar een beetje verstoord aan.
Leah leek het probleem nog steeds niet te zien - zelfs niet toen Kissa op haar bed neer zeeg en de dekens om haar lichaam heen sloeg.
'Weet je - je zou echt mooi kunnen zijn.' Zei Leah toen. 'Als je wat doet aan je uiterlijk.'
Die woorden had Kissa misschien als een belediging kunnen opvatten als ze op een andere toon waren gezegd. Leah klonk echter oprecht; oprecht alsof ze het niet verkeerd bedoelde - alsof ze het in een goede manier bedoelde.
