ေရွ႕တရက္ကLamကုိဖြင့္ေျပာျပျဖစ္မွBeamဘာကုိ
အထင္လြဲသြားတယ္ဆိုတာေသခ်ာသိသြားတာမို႔လို႔သူထင္သြားသလိုမဟုတ္ေၾကာင္းရွင္းျပဖို႔ၾကဳိးစားေနတာ၂ရက္
ေလာက္ရွိတာေတာင္Beamနဲ႔မဆုံေသး။မနက္ဆိုလဲ
ေတာ္ေတာ္ေစာေစာထြက္သြားတက္သလိုညဆိုလဲျပန္တာေနာက္က်ပုံပါ။ဘာေၾကာင့္ဆိုသူ႔အခန္းတံခါးဘဲလ္တီးတာလာမဖြင့္လို႔ပါ။ရွိရဲ႕သားနဲ႔တမင္မဖြင့္တာလားေတာ့မသိဘူးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ဒီေန႔တမင္တကာကိုအေစာႀကီးထြက္ၿပီးသူ႔အမိ
ဖမ္းဖို႔လုပ္တာေတာင္ကြၽန္ေတာ္အခန္းကထြက္လာခ်ိန္သူကသူ႔အခန္းကေနေတာင္ထြက္သြားေနတာေတြ႕လို္က္ရလို႔ကမန္းကတန္းေျပးလိုက္ရေတာ့တယ္။ေတာ္ပါေသးတယ္။ဓာတ္ေလွကားတံခါးမပိတ္ခင္အခ်ိန္မွီရုံေလးေရာက္သြား
လို႔။
ကြၽန္ေတာ္ဓာတ္ေလွကားခန္းထဲေျပး၀င္သြားလိုက္ေတာ့
သူကဘယ္သူလဲဆိုတဲ့အၾကည့္ေလးနဲ႔ၾကည့္လာၿပီး
ကြၽန္ေတာ္မွန္းသိေတာ့မ်က္လုံးအျပဴးသားေလးနဲ႔ခ်က္ခ်င္းကြၽန္ေတာ့ကုိေက်ာေပးၿပီးဓာတ္ေလွကားတဖက္နံရံကုိမ်က္ႏွာေလးမူၿပီးကပ္ေနလို႔အသဲယားသြားေတာ့တယ္။
အရင္လိုသာဆိုသူ႔ဆံပင္ေလးေတြဆြဲဖြၿပီးစမိအုံးမွာ။
တကယ့္ကေလးေလး။
ကြၽန္ေတာ္ရယ္မိသြားမွာစုိးလို႔ထိန္းၿပီးေတာ့ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"Nong Beam Sawadee Na"
ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔မရေတာ့လို႔နဲ႔တူရဲ႕ကြၽန္ေတာ့ဖက္ကုိလွည့္လာၿပီးေတာ့
ေမာ့ၾကည့္လာတယ္။ကြၽန္ေတာ့ကုိေမာ့ၾကည့္လာတ့ဲသူ႔မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္မိေတာ့မ်က္လုံးျပဴးမိသြားေတာ့တယ္။
မ်က္လုံးေလး၂ဖက္ကပန္ဒါeyeေလးလိုညိဳလို႔။မ်က္ႏွာ
ေလးကျဖဴစုတ္စုတ္ေလးမို႔လို႔ပန္ဒါeyeေလးကထင္းေန
တာသိသာလြန္းေနသည္။
ဒီကေလးေနမ်ားမေကာင္းဘူးလား။
"Nong ေနမေကာင္းဘူးလား"
ကြၽန္ေတာ္ေမးတာကုိသူေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပုံစံေလးနဲ႔
ေကာင္းပါတယ္ဆိုတာကုိထပ္ခါထပ္ခါေျပာၿပီးေျဖလာလုိ႔
ပိုေတာင္စိုးရိမ္စိတ္၀င္သြားၿပီးေတာ့မသိလိုက္ပဲလက္က
သူ႔နဖူးေပၚေရာက္သြားရင္းေျပာလိုက္မိတယ္။
