MR. STRANGER (COMPLETED)

Chapter 7.

SHANLEI:

Nagmamadali akong pumunta sa paaralan ng mga anak ko. Bang makarating ako, naglabasan na papa sila. Hinanap ko agad sila but I failed. Pumunta ako sa office ng guro nila baka sakaling nandoon sila tumambay.

I knocked the door.

"Come in."

"Magandang hapon ma'am."

"Ohh., Shanlei, anong sadya mo.?"

"Ahhn, ma'am hinahanap ko po kasi ang kambal akala ko po nandito sila."

"Kaninang tanghali pa sila umuwi, sinundo sila ng Mister mo. Hindi mo man lang sinabi na nagka ayos na pala kayo at bumalik na pala sya. Hindi na ako nagtaka kung bakit ang ganda at gwapo ng anak mo kasi manang mana pala sa ama."

Ngumiti lang ako sa kanya.
Bigla akong kinabahan sa sinabi ni Mrs. Garcia. Wala naman akong asawa ah. Pero biglang sumagi sa isipan ko si kuya Cloud. Baka sya ang sumundo sa kambal.

"Ahh, Ma'am maiiwan ko na po kayo. Sige ho mauuna na ako, pasensya sa abala."

"Sige. "

Lumabas ako sa cubicle ni Mrs. Garcia at Dali dali Kong kinuha ang asking cellphone sa aking bag. Hinanap ko ang number ni kuya Cloud sa contact list. Tinawatagan ko pero hindi nya sinasagot. Panglimang dials ko bago may sumagot.

"Hello. "

"Hello, kuya nanjan ba ang kambal.? "

"Wala, hindi ko naman silaI pinuntahan sa school. May problema ba sis? "

"Ahhn, wala naman kuya. Sige bye." Pinutol ko kaagad ang linya. Ayaw kong magworried naman si kuya sa amin ng mga anak ko. Kaya mas okey na siguro na hindi ko mona sasabihin sa kanya na hinahanap ko ang mga anak ko.

Natatakot na ako, kanina pa ako dito naghihintay sa gate ng school, baka sakaling bumalik sila dito at maabutan nila ako.
Sumagi sa isipan ko ang children park, baka pumasyal sila doon.
I checked the time to my watch, it's already 4:50 pm. Nilakad ko lang patungo sa children park para makita ko sila kaagad king sakali. Kanina pa ako ikot nang ikot dito sa park pero ni anino nila ay wala. Kanina pa ako na parang baliw na nagtatanong sa mga tao kung may nakita silang dalawang bata. Tinawagan ko na din si Zaina baka sakaling makita nya ang mga anak ko.

Gabi na pero hindi ko parin sila mahanap. Hindi ako uuwi hanggat hindi ko sila mahanap.

Sana hindi sila napunta sa masamang kamay. Napaupo na nalang ako sa isang bench sa Plaza. Tuloy tuloy na ang pagbuhos ng luha ko. "Lord tulungan nyo po akong mahanap ang aking mga anak. Please. "

I prayed. Tumingin ako ulit sa aking relo. Alas otso na ng gabi.

Biglang nag vibrate ang aking cellphone. May tumatawag but unfamiliar number ang nasa caller. Kinakabahan na ako, baka ito ang mga kumidnap sa mga anak ko. Baka manghihingi na sila ng ransomed. Wala pa naman akong pera at wala na ring trabaho.

Sinagot ko kaagad ang caller.

"Hello. "

"Wala ka bang balak umuwi sa apartment nyo. Kanina pa naghihintay ang mga anak mo. "

"Nanjan si....... Toot.. Toot... Toot...
Hindi ko pa natapos ang sasabihin nawala na ang kabilang linya. Hindi ko naiwasang mapahaguhol ng iyak sa sobrang tuwa. Pero teka sino yung tumawag sa akin.