coffees + jeno

xxxvii.i

（   JENO   ）

I thought the flight would be nice, just filled with the archers and their girlfriends plus an angelㅡbut what the hell are Harris Bisset doing here? What a way to ruin my mood. Instead of sitting next to Lilac, I'm stuck next to our coach because of Harris. Damn!

"Did you lose again?" tanong ni coach na nanonood ngayon ng movie. "Not gonna let him continue defeat me like this," bulong ko at sumandal sa upuan.

Kent Lai is out of the way, I don't care about him but this Harris Bisset is ruining my chances. Lilac and I are, like, already together, but I'm finding my chance in this Palawan trip to officially label it. Or maybe she wants me to court her first. Either way, I'm willing to wait for a hundred years. For her, for her and for her only.

Until we reached the airport, Harris and Lilac were still chatting and I found myself gradually getting upset. Naramdaman ko ring inakbayan ako ni Jaemin na tumatawa ngayon. "Ayos lang 'yan, Jen, gotcha," sabi niya at kumindat. Pabiro ko siyang binatukan at nag-usap kami hanggang makarating kami sa bus na naghihintay para sa'min.

Nang pupwesto sana ako sa tabi ni Lilac, naunahan agad ako ni Harris. Damn you. "Tsk," bulong ko at tumabi na lang kay Jaemin na tinatawanan na naman ako.

"Agawan sa roommates mamaya, Jen. Sino sa inyong dalawa yung makakakuha kay Lilac?"

"I'll just room with coach. I hate all of you, by the way."

Nakatulog ang karamihan sa amin sa byahe. Si Jaemin ay nakasandal din sa'kin, at sila Johnny sa likod ay mga nakanganga. Si Taeyong, Harris at ako na lang ang gising, sa tingin ko.

Bumaling ako sa pwesto nila Lilac at nakita ko ding nakasandal siya kay Harris na tinitingnan lang siyang matulog. I should be the one doing that! Tiningnan ko sila nang masama at naramdaman ko namang tumawa nang mahina si Taeyong sa likod ko. Tumingin ako sa pwesto nila ni Jaehyun at tinuro naman niya ang pwesto ni Lilac.

Ang nakita ko lang ay ang paghalik ni Harris sa noo ni Lilac.

Fuck it.

Saktong pagkatapos no'n ay tumigil ang bus kaya agad kong hinila si Jaemin palabas. "Huy, bakit?" tanong ni Jaemin na pinapantayan ang paglakad ko, halatang inaantok pa. Bumuntung-hininga naman ako at bumulong, "Harris. Lilac."

Ginulo ni Jaemin ang buhok ko at nilahad ang mga kamay niya. "Tara, sa lobby?" aya niya at tumango naman ako. Hinila niya 'ko papunta sa lobby na hindi ko alam kung saan at nalaman naming kami pala ang nauna. Well, obviously, since I lashed out earlier.

Umupo kami sa couch at pinanood silang isa-isang dumating. Si coach ang nauna, sunod ni Taeyong at Jaehyun at yung mga iba pa. Nang nakaupo na kaming lahat sa mga couch dito sa lobby, agad na naglabas si coach ng isang jar like our same old tradition. It starts with him, and he chooses who'll choose next.

"Johnny," sabi niya at tinaas ang papel na may pangalan ni Johnny. Agad naman siyang nag-'ey!' at nakipag-fist bump kay coach. May binulong siya kay coach at bumaling naman ang tingin nito sa akin. Lumapit siya sa'kin at inabot ang jar. Bumunot ako ng isa, nananalangin na sana si Jaemin ang makuha ko para matuwa naman ako nang kahit kaunti sa bakasyon. Tinanggal ko sa pagkakaikot ang papel na nabunot ko at binasa ang nasa loob nito.

". . . Lilac."

Kinantyawan ako ng archers at napansin ko namang tiningnan ako ni Lilac na may malungkot na mga mata. Don't look at me like that, baby.

Natapos na ang pagpapares at ang mga magkaka-roommate ay sila Taeyong at Renjun, Jaehyun at Celestia, Lucas at Kun at ang huli'y sila Jaemin at Harris. Mag-isa si Mark. Sad.

Pumunta na kami sa mga room namin at hindi kami umiimik ni Lilac pareho. Agad akong nahiga at iniwan na lang ang maleta ko sa gilid.

"Jen," tawag ni Lilac. Naramdaman kong umupo siya sa gilid ko at hindi ako umimik.

I'm not mad at Lilac. I'm mad at Harris. Or maybe just a little bit mad at Lilac. She. . . literally chose Harris over me the whole day. Or am I overthinking?

I felt her hug me on the side and I tried my best not to react. Jeno, you're upset. Control yourself.

"Are you mad at me?" she asked in a soft voice and I slowly nodded. I faced her, with my eyes serious and my hair messed up. "Yes," I breathed. You weren't in my arms for too long, baby.