"Ama ne diyebilirim ki, mükemmelsin!"
Pete'in kapıyı açmasından hemen önce Ethan'ın bana gösterdiği gizli geçidi hatırladım. Hemen açtım ve içeri girdim. Kapıyı kapatmamla duyduğum gürültünün tuvaletin kapısının Pete tarafından kırılma sesinden geldiğini anladım. Hemen ilerlemeye başladım. Neyse ki odamla tuvalet yan yanaydı ve gizli geçidin girişi vardı. En sonunda dışarı çıkmıştım. İçeriden Pete'in bağırışlarını duyuyordum. Dışarı çıktığım anda koşmaya başladım. Hemen telefonumu çıkardım ve Ethan'ı aradım. Çalıyordu. Telefon çalarken ben gelişigüzel koşmaya devam ediyordum. Telefon açıldı.
"Alo? Taylor? Çok acil değilse sonra konuşsak, önemli bir toplantıdayım."
"Ethan! Şükürler olsun! Bak, toplantını mahvettiğim için çok özür dilerim. Tam bir baş belasıyım, biliyorum ama-"
"Ne oldu Taylor?!"
"Bak, nasıl oldu bilmiyorum ama Pete eve girdi. Ben tuvaletteyken kapıyı zorladı. Ben de kapıyı kilitleyip gizli geçitten kaçtım. Şuan dışarıdayım ve nereye gittiğimi bilmeden koşuyorum. Bu arada tuvaletin kapısı kırıldı. Ne yapacağımı bilmiyorum!"
"Pekala, hemen geliyorum. Etrafına bak, herhangi bir tabela veya benzeri bir şey var mı?"
Etrafıma baktım. Sadece deli gibi hızlı giden arabalar vardı. Ama bir dakika.. İşte!
"Ethan! Tanıştığımız yerin arkasındayım!"
"Tamam, 5 dakikaya oradayım."
Pete ne âlemdeydi, hiçbir fikrim yoktu. Ama beni takip etmesi olasılığına karşın saklanmaya karar verdim. Tabii ki bunun için Ethan'a tarif ettiğim yerin civarında bir yeri seçtim. Hemen gördüğüm bir masanın altına saklandım. Bundan birkaç dakika sonra araba sesleri duydum. Ethan olamazdı, bu kadar çabuk gelmesi mümkün değildi. Ama yine de her ihtimale karşı kafamı çıkardım. Ne yapayım, meraklıydım işte.
Kafamı çıkarmamla Pete'in o dağınık kafasının arkasını görmem bir oldu. Hemen kafamı geri soktum. Pete aynı zamanda manyak manyak konuşuyordu.
"Taylor," dedi sakince. Aynı ninni söyler gibi. "Buraya geldiğini gördüm. Hadi ama, saklanma sevgilinden."
'Ben senin sevgilin değilim!' dememek için kendimi zor tutuyordum. Sesi yakınlaşıyordu.
"Bak ne diyeceğim, hadi bir oyun oynayalım. Elma dersem çık, armut dersem çıkma."
Sesi iyice yaklaşmıştı. İçimden bir mucize olması için dua ediyordum.
"Elma."
Tam olduğum yere gelmişti ki, araba sesi duyuldu. Pete kafasını araba sesinin geldiği yöne çevirdi. Ben de fırsattan istifade kafamı çıkardım. Acaba... Ethan mıydı? Tanrım, bu adam mükemmel!
"Elma ha, öyle mi?" Bu Ethan'ın sesiydi. Pete ona döndü, gözleri kocaman açıldı. Bunun nedeni, suratına yiyecek olduğu yumruğun yolda oluşuydu.
Ethan suratına yumruğu yapıştırınca olduğum yerden çıktım. Pete yere yığılmıştı. Hemen Ethan'a sarıldım. Uzun muydu, yoksa kısa mıydı hatırlamıyorum. Ama o anki rahatlama hissini hiçbir zaman hissetmemiştim.
Tabii, her güzel şey gibi, bu da uzun sürmedi. Pete'in, Ethan'ın arkasından ayağa kalktığını gördüm. Elinde bıçak vardı.
"Ethan!" diye bağırdım. Ethan eğildi. Ben de oradaki bir demir parçasını kapıp, Pete'in kafasından on numaralık bir vuruşla onu yere serdim.
"Buna asla doymuyorsun, değil mi Pete? Bir kadın tarafından dövülmek kötü hissettiriyor olmalı." dedim. "Ama, bunu tüm erkeklere kabul ettireceğiz. Bunu göreceksiniz. Kadınları güçsüz olarak tanımlamanın bedelini teker teker ödeyeceksiniz."
Konuşmamın bitmesiyle etrafımızdaki herkesin beni alkışlamaya başlaması bir oldu.
Ne ara buraya gelmişlerdi bilmiyorum ama onlara gülümsedim.
"Taylor?"
"Efendim Ethan?"
Cevap vermek yerine bana sarıldı. O kadar sert tutuyordu ki beni kemiklerim kırılacaktı adeta. Ama bu umrumda olmadı.
"Beni çok korkuttun..." diye fısıldadı.
O sırada yağmur yağmaya başladı. Biz hala sarılıyorduk.
"Hadi eve gidelim Ethan..."
Birbirimizden ayrıldık. Ceketini sırtıma attı ben de başımı omzuna koydum.
Yavaşça arabaya doğru yürüdük.
-------
Selam! Uzun süre sonra yeni bölüm attık. Bence baya güzel oldu :)
Neyse uzatmayacağım hadi sonraki bölümde görüşürüz!
