Zawgyi
မနက္ထဲအေစာရီးအိမ္ကေန
ထြက္လာမိသည္။အင္တာဗ်ဴးေျဖဖို႔
အတြက္ေပါ့။hyung တို႔ကိုအသိမေပး
စာမခ်န္ပဲထြက္လာရတာမို႔စိတ္မေကာင္းပါ။
ကိုယ္ေျဖရမဲ့ေနရာက entertainment တစ္ခု ကိုယ္ေလွ်ာက္ထားတာdancer ေနရာ။အဆင္ေျပလားမေျပလား
မသိေပမဲ့ ရတဲ့ေနရာမွာအလုပ္လုပ္မွ
ျဖစ္မယ္။
ကိုယ္က႐ိုး႐ိုးေလးသာ ဝတ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေရွ႕ကစီစစ္သူေတြကအလိုမက်ေပ။
"ဒီလိုလာေရာက္ေျဖေပးတာနဲ႔ပဲ
တာဝန္ေက်ပါတယ္"
"ဘာလို႔လဲ က်ေတာ္ဘာမွမေျဖရ..."
"က်ေတာ့္တို႔ dancer ေခၚဖို႔လူျပည့္သြားတာေၾကာင့္ပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ကံဆိုတာအဆိုးဆံုးပင္။ဘယ္အရာမွအဆင္မေျပတာမရွိ။အခ်ိန္ကုန္ၿပီး
အင္တာဗ်ဴးလာေျဖမိတာ ကိုယ့္အမွား
ပါးစပ္ကေနေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနရင္း
လမ္းမေပၚကေက်ာက္စရစ္ခဲေလးကို
ကန္လိုက္သည့္ jimin။
ေဘးဘီၾကည့္မိေတာ့ အလုပ္ခန္႔မဲ့
အခိ်န္ပိုင္းအလုပ္ေလးမ်ားရွိမလားၾကည့္မိတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့
ဆိုင္းဘုတ္ေပၚက စာသားေၾကာင့္
ေပ်ာ္ရႊင္မိသြားတယ္။
"ဝန္းထမ္းေယာက္်ားေလးအလိုရွိသည္။
တကယ့္ပင္ကြက္တိပဲလား။ထိုေနရာရွိရာသို႔ေရာက္သြားေတာ့ ေခါင္းကအႀကီး
ႀကီးျဖစ္သြားတယ္။club တစ္ခုျဖစ္ေနရ
ျခင္း။ဒါမွမလုပ္ရင္ ပိုက္ဆံရွာဖို႔က
အဆင္ေျပႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။
ေကာင္တာမွာေယာက္်ားေလးခက္ငယ္
ငယ္တစ္ဦးကထိုင္ေနတာေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဟိုအလုပ္..."
"အလုပ္လာေလွ်ာက္တာလား "
"ဟုတ္ကဲ့..."
"က်ေတာ့္ေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့ပါ"
သူ႔ေနာက္ကိုသာလိုက္ခိုင္းေတာ့
ကိုယ္လည္းေယာင္ေသာင္ေပါင္ေသာင္
လိုက္သြားမိသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
More And More
Fanfictionအချစ်ဆိုတာဖုံးကွယ်သင့်အရာမဟုတ်သလို၊ ဖွင့်ဟသင့်တဲ့အရာတခုလည်းမဟုတ်ဘူး။ သူ့အပေါ်ထားတဲ့မေတ္တာကြောင့်သူပျော်နေမယ်ဆို ကျတော်လည်းပျော်ရွှင်မှာပဲ။ ခံစားချက်ကိုဖွင့်ပြောဖို့သင့်တဲ့အချိန်အခါကိုရောက်ကောင်းရောက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မျက်ကွယ်ပြုလိုက်ခြင်းဟာအကောင်းဆု...
