Zawgyi
jimin ေနျပန္ေကာင္းလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနရသည္။jungkook ကလည္း jimin ကိုေဘးကေနေျခတဖြားမွမခြာပင္။
ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေနေၾကာင္းအက်ိဳးအေၾကာင္းအကုန္ရွင္းျပလိူက္ေတာ့ အစ္ကိုေတြရဲ႕ဆူခံရတာအျပင္။jungkook ရဲ႕စိတ္ဆိုးတာပါခံလိုက္ရသည္။
အခုစကားမေျပာ။မနက္ဆိုအခန္းထဲဝင္လာၿပီးေပြ႕ဖက္ေပးတဲ့သူကမေရာက္လာတာႏွစ္ရက္ပင္။
"ေက်ာင္းသြားမယ္ ျမန္ျမန္"
အျပင္ကေနလွမ္းေအာ္လိုက္သည့္ jin
"သြားမယ္ေလ..!!!!"
"jimin မွမလာေသးတာ jungkook ရဲ႕ခဏေစာင့္လိုက္ဦး"
taehyungကျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ jungkook မ်က္ႏွာကဟိုဘက္သို႔လွည့္ထားၿပီးဘာမွျပန္မေျပာပဲေနေလျခင္း။
တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာ long coat အရွည္နဲ႔ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ထားေသာ jungkook ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဆူပုပ္ေနေသာအေနအထားေၾကာင့္ သူ႔နားသို႔တိုးသြားေတာ့ သူကအေရွ႕တိုးသြားသည္။
ေဘးက taehyung က jhope ကိုလက္ကုပ္ကာ ဟိုမွာ ဟိုမွာ ဆိုၿပီး အသံတိတ္ေတြနဲ႔ျပေနၾကသည္။
ေလေျပသင္းသင္းေလးကလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္သင္းပ်ံ႕ေနသည္။သူ႔ေဘးကကပ္ၿပီးလိုက္ေသာ္လည္းခြာခြာတဲ့သူ႔ေၾကာင့္သက္ျပင္းခ်မိလိုက္သည္။
ကိုယ့္ကိုေက်ာ္တက္သြားတာေၾကာင့္ခပ္ျမန္ျမန္လိုက္ရျပန္ၿပီ။အိတ္ကပ္ထဲကိုလမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ jungkook ကိုၾကည့္ရင္းjiminအၾကံရသြားေလသည္။
သူ႔ေနာက္ကိုေျပးလိုက္ရင္းသူ႔လက္ထည့္ထားတဲ့ညာဘက္အိတ္ကပ္ထဲသို႔ကိုယ့္လက္ကိုထည့္လိုက္ရင္း အိတ္ကပ္ထဲကလက္ကိုဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။
ကိုယ့္လက္ကိုလာကိုင္ေသာသူ႔ရဲ႕လက္ေသးေသးေၾကာင့္သြားေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္ျပစ္လိုက္ရင္းသူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
မ်က္လံုးေပ်ာက္သြားေအာင္ရယ္ျပေလသည္။ဒါဟာလူကိုေပ်ာ့ညံ့ေအာင္လုပ္တဲ့နည္းလားjimin shi~~~
YOU ARE READING
More And More
Fanfictionအချစ်ဆိုတာဖုံးကွယ်သင့်အရာမဟုတ်သလို၊ ဖွင့်ဟသင့်တဲ့အရာတခုလည်းမဟုတ်ဘူး။ သူ့အပေါ်ထားတဲ့မေတ္တာကြောင့်သူပျော်နေမယ်ဆို ကျတော်လည်းပျော်ရွှင်မှာပဲ။ ခံစားချက်ကိုဖွင့်ပြောဖို့သင့်တဲ့အချိန်အခါကိုရောက်ကောင်းရောက်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မျက်ကွယ်ပြုလိုက်ခြင်းဟာအကောင်းဆု...
