Giriş

6.5K 210 123
                                    


Okumaya başladığınız tarihi yazın.

Yeni Hikaye,Yeni Başlangıçlar.






"Ayrılık mı bu şimdi?"

Kızaran gözlerimle babama baktım. Derin bir nefes alıp içtenlikle gülümsedim.

"Değil,tabii. Ben hep seni görmeye geleceğim. Telefonda konuşacağız. Senden ayrılmıyorum ki babam." dedikten sonra başımı babamın omzuna yasladım.

Babam elini kolumda gezdirip "Öyle de,Deniz." duraksayıp yüzüme kederle baktı,"Ben ne yapacağım sensiz kızım?" dedi.

İçimdeki bir şeylerin hüzünle kırılmasıyla gözlerim tekrar yavaşça dolmaya başladı. Bırakmak istemediğim o omza bir kez daha yaslandım ve sımsıkı sarıldım.

"Asıl ben ne yapacağım sensiz,ihtiyar? Düştüğümde kim kaldıracak beni,yaralandığımda kim üfleyecek yarama,korktuğumda kim koruyacak beni?"

Gülümsedi. Acı dolu bir gülümsemeydi bu. Gözlerinin yavaşça kızarmaya başladığını hissettiğinde hemen tek eliyle sildi gözlerini. Sonra uzunca sarıldık.

"Tamam artık üzülme. Ömrüm boyunca ayrı kalmayacağız ya. Bak vedalaşamayacağız uçağıma geç kalacağım." deyip hafifçe gülümsedim.

"Hem uçağı kaçırırsam eski günlerdeki gibi sırtında uçurursun beni Ankara'ya,ha?" dedim. Babam özlemle gülümsemesini sürdürdü.

Anlayışla elini sımsıkı tuttum ve bavulumu alıp binadan indim. Dış kapıdan çıktıktan sonra görüş alanıma taksi girdi. Beni bekliyor olmalıydı.

Babamla uzunca bir vedalaştıktan sonra taksiye doğru ilerledim. Bavulumu bagaja koyduktan sonra kapımı açtım. Son kez arkama dönüp baktığımda babam ağlıyordu.

Daha fazla dayanamadan koşa koşa boynuna sarıldım. Bedenlerimiz kavuştuğunda beni sıkıca sardı. Saçlarımı kokladı,öptü. Kulağıma "Seni seviyorum,meleğim." diye fısıldadığını duydum. Artık gitme vaktiydi.

Geri çekilip yanağına bir öpücük bıraktım ve göz yaşlarını sildim.
"Benim bildiğim Kemal Korabay asla birisinin karşısında ağlamaz. Hadi kendine gel artık."

Son kez sarıldıktan sonra arkamı döndüm ve her taksiye yanaştığımda arkamı dönüp el sallıyordum. Son kez taksiye bindiğimde uzunca bir el salladım ve motor sesiyle hareket ettik. Arkamda ağlayan bir babam,ve çocukluğumu geçirdiğim koca bir mahalle bırakmıştım..

AnonimWhere stories live. Discover now