Valentine // Larry Stylinson

18

Styles: ne

ney

İsimsiz: Seni seviyorum.

Bak,

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum.

Ama sana karşı hislerim var.

Ve bunu nasıl yorumlayacağımı bilmiyorum.

Styles: Beni sevdiğini mi düşünüyorsun?

İsimsiz: Evet.

Seni şu ana kadar iki kere gördüm ama her görüşümde heyecandan ne yapacağımı bilemedim. Elleri titredi ve terledi. Kalp atışım hızlandı.

Bir insan normal birine böyle hissetmez, değil mi?

Styles: Evet ama birine 'seni seviyorum' demek de kolay bir şey değil.

Herkese söylenmez.

Ve beni sadece iki kere görmüşsün.

İsimsiz: Sadece bu değil ki.

Seninle her konuşmamda yine heyecanlanıyorum.

Seninle yazışırken elim titriyor, her atacağın mesajı sabırsızlıkla bekliyorum.

Yaptığın espiriler çok hoşuma gidiyor. Bazen komik olmasa da gülesim geliyor.

Çünkü benimle dialog hâlindesin. Benimle konuşuyorsun.

Styles: Ben sadece normal bir insanım.

Abartmaya gerek yok. Özellikle bu kadar heyecanlanmana.

İsimsiz: İşte demek istediğim bu.

Yakın arkadaşımla konuşsam böyle olmam mesela ama seninle konuşunca elim ayağım başka bir yere giriyor.

Attığın mesajlara burada belli etmesem de salak saçma tepkiler veriyorum.

Yani bu sevmek değil mi, Harry?

Sevmeyen biri böyle tepkiler vermez, değil mi?

Styles: Ben...

Ne diyeceğimi bilmiyorum.

Üzgünüm şu an gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum.

İsimsiz: Bir şey demek zorunda değilsin. Lütfen böyle hissetme.

Sadece sana söylemek istedim.

Styles: Teşekkür ederim.

Ama keşke bunu yüzüme karşı söylesen. *Silindi*

İsimsiz: Rica ederim.