Valentine // Larry Stylinson

32-final

Harry kapının çalması ile koşar adım kapıya yaklaştı ve hemen kapıyı açtı. "Hoş geldin Lou-" diyecekti ki Louis'nin dudaklarına yapışması ve kapıyı kapatması bir olmuştu.

Louis hemen Harry'yi duvara yasladı ve Harry'nin dudaklarına doğru inledi. Kollarını Harry'nin kalçalarına sararken bir yandan kendini de eşine bastırıyordu.

Harry kendini çekti ve nefes nefese Louis'ye baktı. "Louis? Ne oluyor?" dedi nefeslerinin arasında. Louis bu sefer Harry'nin yanaklarını öperken konuştu. "Seni çok özledim." dedi sızlanarak. Harry gülümsedi ve kollarını kocasına sardı.

Louis ve Harry evleneli bir buçuk yıl oluyordu. Louis ilk bir dövmecide işe başlamış, sonra ise kazandığı paralarla kendine ayrı bir yer açmıştı. Harry ise liseyi bitirdikten sonra okumamış ve kendi hâlinde takılmıştı.

Harry kendini çekti ve çekilmeden önce Louis'nin burnunu öptü. "Ben de seni özledim Louis ama ocağın altı açık kaldı." dedi ve hemen mutfağa koşturdu.

Louis arkasından gülerek gelirken Harry ise yüzüne gelen buhar ile gözlerini sıkıca kapatmıştı. Anlaşılan çok fazla kaynamıştı su.

Louis aniden ocağın altını kapattı ve Harry'yi kucağına aldığı gibi salona götürdü. Harry kocasına şaşkınlıkla bakarken bir yandan da Louis'ye garip garip bakıyordu. "Louis, ne oluyor?"

Louis koltuğa oturdu ve Harry'yi de kucağına oturtturdu. "Seninle konuşmam gereken bir şey var." dedi. Harry başını salladı ve merakla eşini dinlemeye başladı.

"Sence artık çocuk sahibi olmamızın zamanı gelmedi mi?"

Harry duyduğuna ilk inanmadı. Daha doğrusu inanamadı. "Ne?" dedi şaşırarak. Louis istemsizce kıkırdadı. "Çocuğumuz olamayacağına göre neden çocuk evlat edinmiyor ki? Bence artık yaşımız geldi."

Harry'nin gözlerini dolarken sıkıca Louis'ye sarıldı. "Ben," diye başladı. "İstiyordum zaten ama sana söylemeye cesaret edemedim. Belki istemezsin diye düşündüm." dedi itiraf ederek. Louis, Harry'nin sırtını okşarken cevapladı. "Benden çekinme, Harry. Ben senin kocanım." dedi. Eli aşağılara kayarken sinsice gülümsedi. "Sakın utanma benden."

Harry kendini direkt geri çekti ve Louis'ye uyararak baktı. "Biraz sakin olsan olmaz mı, Louis?" dedi. Louis, Harry'nin hareket eden dudaklarına bakarken dayanamadı ve dolgun kırmızı dudakları öptü. "Karşımda sen olduğun sürece sakin makin olamam."

Harry'nin yanakları kızardı ve Louis'nin üstünden kalktı. Mutfağa gitmeden önce Louis'ye seslendi. "Çocuğumuza isim düşündünüz mü, Bay Utanmamam Gerek Tomlinson?"

Louis gelen soru ile içten bir şekilde gülümsedi. Yüzünde heyecan dolu bir gülümseme ile mutfağa doğru bağırıp cevap verdi.

"Larry Tomlinson!"

-Bu bir son değildir. Onların aşkı son olmayacak.-

Eveeetttt. Bu fic de burada biter... Son için üzgünüm ama nasıl  bağlayacağımı bilemedim. Ama emin olun ki onlar mutlu olacaklar :')