AŞKIN KÜLLERİ
BÖLÜM 6
Bir yıl önce
Luhan gece yarısı dar bir sokakta ilerliyordu. Onu uykusundan uyandıran sesin sahibini arıyordu. Beyninde adını yüzlerce kez tekrarlayan varlığı bulmak için ayaklarını istemsizce takip etti. Hiç tanımadığı bir yolda buldu kendini. Karşısında bir adam belirdi. Uzun boylu, altın renkli saçları vardı. Etrafında kilometreleri aydınlatacak ışık beliriyordu. Luhan böyle bir duruma alışıktı fakat bu sefer gördüğü hem insan gibi normal hemde insan olamayacak kadar anormal güzellikteydi.
‘Beni neden çağırdınız? Ve ne istiyorsunuz?’ Luhan adamın karşısında onun ışıltısı altında gözlerini korumak için bir elini alnına getirdi. Korku ve merak içindeydi.
‘Sana vereceğim özel şeyler var. Yanıma gel ve bu vazoları al. Sağ elimde ki senin. Kabını çıkar kır ve külü başka vazoya koy. Vereceğim büyülü kelimeleri söyle. Sol elimde kini sırası gelince sahibine ulaştıracağız.’
Uzun boylu adam yanına istemsizce gelen çocuğa vazoları verdi. Luhan niye yaptığını bilmiyordu ama adamın dediklerini ilahi bir güç sayesinde yaptı. Daha sonra kendini evinde buldu. Birkaç gün adamın söylediklerini uygulamasa da rüyaları onu çok rahatsız ettiği için denemeye karar verdi. Bir gece adamın dediklerini yaptı.
Sabah olduğunda Luhanın külleri yok olmuştu. Bir saat sonra zili çaldı.
‘Buyrun kime bakmıştınız?’ Kısa boylu, sincaba benzer tatlı çocuğa sordu.
‘Şey.. ı-mm ben kim olduğumu bilmiyorum. Kendimi bir anda burda buldum. Özür dilerim. Siz kimsiniz?’ Minseok şaşkın, utangaç ve masum bir şekilde baktı Luhana.
‘Aigoo Çok tatlısın. Gel içeri. Ben anlıyorum. Bilmesem de kim olduğunu, anlıyorum.’
*Hoş geldin yabancı. Senin burda olmandan sorumlu olan benim ve sorumluluğunu alıyorum. Neden korktum ki onca gün. Bu kadar güzel bir şey olduğunu bilseydim… Ahh çok tatlısın.*
Bir yıl sonra
‘Sevgilim hadi uyan işe gideceğim. Kahvaltı yapalım birlikte. Xuimin uyan diyorum.’
‘Tamam tamam uyandım işte. Heyy gıdıklamasana beni. Al bakalım.’ Minseok Luhanın üstüne çıktı ve gıdıklama işlemini devraldı..
Onlar birbirlerini sevdiler. Minseok dünyaya geldiğinde hiç bir şey hatırlamıyordu ve bu adama aşık oldu. Çünkü o Luhan sayesinde yeniden var oldu ve yeni bir ad kazandı. O artık dünyada ki varlığıyla kimseyi karşısına almazdı. Gerek yoktu. Kimse onu incitemezdi. Kimse ona keşke yok olsan adi hizmetçi parçası, ölmeyi hakediyorsun da diyemezdi. O artık kendi dünyasının efendisiydi…
‘Nereye gidiyorsun Chanyeol.’ Kyungsoo son bir haftadır oldukça yakınlaştığı çocuğa sırasında otururken sordu.
‘Ahh lavaboya gidiyorum.’
*Olamaz aptalım yaa adamı şey yapmaya giderken bile sorguluyorum. Kesin çok yapışık olduğumu düşündü.*
‘Sehun çok mu belli ediyorum.? Bir haftadır çok yakınız ama ben abartıyorum galiba o sadece komşusu ve arkadaşı olarak görüyodur beni. Offf!’
‘Ahh canım arkadaşım ilk defa aşık oluyo abartacak tabii. Çok tatlısın kyungii. Ama cidden bu adamdan hoşlanıyosun hee. Şaşırtıcı. Sen yine her ihtimale karşı kendini çok kaptırma tamam mı.’
