( Okuyan arkadaşlar. Nasıl gidiyor fic. Yorum atın lütfen. Voteleride eksik etmeyelim. Medyada ki müziği kesinlikle dinleyin. Ficden önce ya da sonra :).. İki üç bölüme final olacak bu arada.. )
Kyungsoo
Gecenin kör karanlığında hiç bilmediğim harabe bir yerde yürüyorum. Önümü göremiyorum, ne tarafa gitmeliyim? Ne bir işaret var ne bir his. Neredeyim? Korkuyorum! Ağlama sesleri geliyor, çok yakınımda ama çok derinde bir ses. Sesin geldiği yöne doğru yüreğimde endişe ve korkuyla ilerliyorum. Aman Tanrım! Bu nasıl bir ağlama? Sanki birinin yüreğini söküyorlar öyle iç parçalayan bir ses. Yaklaşıyorum, ellerini yüzüne kapamış genç, hıçkıra hıçkıra hatta haykıra haykıra ağlıyor. Artık korkum meraka dönmüş bir şekilde yanına gidiyorum. Bir elimi omzuna koyuyorum, sonra susuyor. Bana yavaşça yüzünü döndüğünde o kişinin ben olduğunu anlıyorum. Sonra bana yüzünde ki derin hayal kırıklığıyla bakıyor ve onu öldürdün! Onu birlikte öldürdük diyor. Ben de hayır bu benim suçum değildi diyerek onu itiyorum ve kaçmaya başlıyorum. Ne kadar koşarsam koşayım aynı yere dönüyorum, vicdanıma…
Sonra sarı saçlı bir adam geliyor, uzun boylu, sanki benim meleğim. Düştüğüm bu karanlıkta bana işaret oluyor ve beni kurtarıyor. Öyleyse neden bu adamdam korkuyorum?…
Flashback
Mutluyum, sevdiğim adam yanımda ona kahvaltı hazırlıyorum. İlk defa bu kadar heyecen ve adranalin doluyor yüreğime. Mutluyum! Bilmesemde geçmişini geleceğini yanımda olması yetiyor…
Hazırladığım çorba, kimchi ve pirinci sofraya koydum. Evet herşey mükemmel. Ahh bu şampuan kokusu beni benden alıyor. Gitgide yaklaşan sıcaklıkla fazlaca titriyorum. İnsanlar soğukta titrer ama ben tam tersi yanıma yaklaşan bu sıcaklıkla titriyorum. Yüzü ağladığı günküne oranla daha iyi görünüyor.
‘Günaydın’
‘Günaydın Soo. Çok güzel bir masa. Çok güzel kokuyorlar.’
‘Hadi geç oturda yiyelim. Bugün sevgili arkadaşım ve onun kaçak sevgilisi gelecek. Bakalım neler olmuş.’
‘Çok üstlerine gitme halletmişlerdir meseleyi. Kendi aralarında!’ Aman tanrım kızarıyorum. Nasıl tatlısın sen öyle. Önüme hızlıca dönüp pirinçdoldurduğum kaşığımı ağzıma tıkıyorum. En sonunda boğazımda kaldı.. Rezillik!
‘Soo yavaş. İyimisin.’ Sırtımı okşarken soruyor. O ellerini çekmezsen nasıl iyi olurum!
‘iyiyim, teşekkürler.’ Neden gözleri dudağımın hizasında? Neden öyle bakıyor! Soo sadece yemeye devam et, aldırma…
İki saat sonra Sehun ve Kai geliyor. Kaiyi biraz azarladıktan sonra, Sehunda beni gizlice azarlıyor. Onu neden evime almışım. Aşık olduğum için acı çekecekmişim! Ne yapabilirim! Ne yani onu sokakta bıraksaydım mutlu mu olacaktım?!
‘ Ben işe başladım. Soo merak etme evin ihtiyaçlarında yardım edeceğim.’
