YENİDEN
Bölüm 2
“Sana inanmıyorum.” Ersan duyduklarına inanmak istemiyordu. Gamze ile birlikte olmuş olamazdı. Eğer öyle bir şey olsa bunu hatırlaması gerekirdi.
“Bu şaşkınlığını dün gece çok içmene bağlıyorum, tatlım.” diyerek gülümseyen Gamze genç adamın üzerine eğildi hafifçe. “Bütün gece adımı sayıklayıp durdun. Beni unutamadığını, hala eskisi gibi bana aşık olduğunu, ayrıca beni çok özlediğini, bensiz nefes alamadığını falan söyledin.” Ersan’ın korkusunu gözlerinden okuyabiliyordu. Söyledikleri yalan olabilirdi fakat duymak istediği yalanları söylemişti Gamze. Dün gece Ersan aynen bu dediklerini demiş olsaydı onunla sahiden birlikte olabilecek potansiyele sahipti.
Ersan Gamze’den gelen kokuyu yakından hissedince başını yan tarafa çevirip doğrulmaya çalıştı. Bu cilveli hareketleri Gamze’de görmek çok tuhafına gitmişti. Hala bu yaptığına inanamıyorken, saçma bir yakınlığın kurulmasını istemiyordu.
“Ben seninle yatmadım.” dedi kendini inandırmaya çalışırcasına.
“Yatmak mı?” diyerek şuh bir kahkaha attı Gamze. “Seni şaşkın.” dedi sonra işveyle ve Ersan’ın çıplak göğsüne götürdü elini. Ersan rahat bir nefes aldı. Demek ki yatmamışlardı. Ancak bu rahatlığı, Gamze’nin bir kez daha tehlikeli bir şekilde eğilip, yüzünü aralarında az bir mesafe kalan dek yakınlaştırmasıyla son buldu. “Yatmak biraz kaba kaçıyor, seviştik diyelim.” diyen genç kadın tek kaşını kaldırarak Ersan’ın tepkisini gözlemlerken, içindeki sinsi taraf kahkahalar atıyordu.
Ersan’ın çatılan kaşları, Gamze’nin bedenini süzdü hemencecik. Sevişmek... Hem de Gamze ile... Sahiden bunu yapmış olabilir miydi? Gamze’nin kılık kıyafetine bakılırsa pek de hayırlı şeyler olmadığı kesindi. Bornozu ve ıslak saçlarına sardığı havluyla, genç kadının banyodan çıktığı belli oluyordu. Yatağa baktı göz ucuyla. Gamze ile birlikte olduysa orada görmesi gereken bir şey olmalıydı. Fakat yatağın çarşafında tek bir leke yoktu. Gamze onun bakışlarını fark eder etmez panikledi. En önemli ayrıntıyı nasıl unutabilirdi? Alt dudağını ısırıp bir şeyler düşünmeye çalıştığı sırada Ersan’ın ona dönen gözleriyle göz göze gelmişlerdi. Şimdi naneyi... Ah ya da ayvayı yemişti.
Ersan, garip bir şekilde hayal kırıklığına uğradığını hissetmişti. Temiz çarşaftan anlaşılacağı üzere Gamze ile birlikte olan ilk kişi değildi. Çok da umurunda olmaması gereken bu durumu fazla kafasına takmayacaktı. Asıl mühim mesele, Gamze ile birlikte olmuş olmasıydı. Ona dokunan ilk kişi olmadığına göre, telaşa kapılmasına gerek yoktu. Bir sorumluluk hissetmiyordu üzerinde. Bir daha yaşanmayacak bir hataydı ve unutulup gidecekti. “Gece nasıl içtiysem kafayı fena bulmuşum, seninle yat- pardon seviştiğime göre.” dedi alayla. Gamze ile aklında olan son düşünceyi gerçekleştirmiş olması ve hatırlamıyor oluşu tam bir komediydi.
Gamze’nin gözleri öfkeyle karışık bir alayla parladı. Ayık olsa ona yan gözle bile bakmayacak olan bir adam için fazla çaba gösteriyordu. “Sen hafızana format atmış olabilirsin ama bana dün geceyi unutturamazsın. Bir halt yedin, arkasında durmak zorundasın.”
Ersan dalga geçercesine sırıttı. “Seninle evlenmemi mi isteyeceksin?”
“Belki.”
“Namusunu temizlemeyi çok isterdim canım ama ben çamaşır makinesi değilim ki daha önce başkasının kirlettiğini temizleyeyim.”
Ersan, söylediğine bir an pişman olmadan sertçe yeşil gözlere bakarken, Gamze’nin sağ eli havaya kalktı. Böyle bir hakareti işitmeyi beklemiyordu. Bir hata edip ortaya attığı yalanının kurbanı olmuştu bir anda. Ersan’ın yanağına inmeye hazırlanan eli genç adam tarafında havada yakalanırken, dişlerini sıktı. Kızması gereken kendisiyken Ersan’a bağırıp çığırmaya hakkı yoktu. Onun imalarının sebebi beyaz çarşafta gizliydi. “İleri gidiyorsun Ersan.”
“Yalan mı? İlk kez biriyle birlikte olmadığın ayan beyan ortada. Benden ne yapmamı bekliyorsun?”
“Öncelikle benimle ‘adam’ gibi konuşmanı. Sonra, dün yaptıklarının bir bedelinin olduğunu anlamanı bekliyorum.”
Gamze geri çekilip yataktan kalktı. Ersan da rahatlayıp yavaşça yataktan kalkarken homurdanıyordu. “Hatırlamadığım bir şeyin ceremesini çekmek adetim değildir.” diyerek eğilip yere fırlatıp atılmış pantolonunu aldı. Bacaklarından geçirirken Gamze pür dikkat onu izliyordu. “Şimdi ben eve gidiyorum, kendi evime. Ve sen ne yaşandıysa hepsini unutup beni rahat bırakıyorsun.”
Gamze sinirle güldü ancak cevabı alaycıydı. “Senin ufaklığı unutmam mümkün değil.” Henüz göremediği o ‘ufaklık’ hakkında bu kadar rahat konuşabilmesi gerçekten bir mucizeydi. Betül gibi utangaç bir insan olmadığı için seviniyordu. Yoksa bu işin altından kalkması mümkün olmazdı.
Ersan pantolonunun fermuarını çekerken durup Gamze’ye ters bir bakış attı. Bu kız hep böyle arsız mıydı? Bu yönüyle ilk kez karşılaştığı Gamze’nin sözleri nedense onu tahrik etmişti. En azından ona unutamayacağı bir gece yaşatmıştı. “Unutsan iyi edersin çünkü bu onu ilk ve son görüşündü.”
Gamze içinden gülerken hiç görmediğini Ersan’a söylemedi tabi ki. Hem bu Ersan’daki hava neydi böyle? “Sanki bir tek sende var.” diyerek omuz silktiğinde amacı sadece Ersan’ın cinsinin tek örneği olmadığını anlamasıydı. Fakat genç adamın öfkeyle büyüyen gözlerinden anlaşılacağı üzere yanlış bir şey demişti. Ersan çatık kaşlarıyla genç kadına kötü kötü bakarken ‘Ya sabır.’ çekti. “O yüzden mi onca erkeğin içinde beni bulup yatağa attın? Resmen sarhoş halimden faydalanmışsın. Sana tecavüzden dava açsam hapsilerde sürünürsün.”
“Aman ne acıklı.” dedi Gamze ağlak bir ifadeyle. “Irzına geçtiğim için özür dilerim. Hepsi benim suçum.” Gram ciddiyet taşımayan sözleri Ersan’ı sinirlendirse de genç adam gömleğini üzerine geçirip aynanın karşısında saçlarını düzeltti. Dağılmış haline bakılırsa gece cidden işi pişirmişlerdi.
Ersan döneledikçe Gamze'de gölgesi gibi arkasında dikiliyor, onu takip ediyordu. Ersan’ı izlemek bile genç kadına büyük keyif ve mutluluk veriyordu. Yakışıklı kelimesinin sözlükteki anlamıydı bu adam.
“Yonca duyarsa çok kızar mı?” diye sordu tüm kıskançlığıyla. Şeytan diyordu: "Git Yonca’ya yalan ifade ver, onları ayır."
