YENİDEN
Bölüm 5
Bazı anlar vardır, aklınız durur ve ne yapacağınızı bilemezsiniz. Öylece kalırsınız, tüm yollar bir anda kapanmıştır. İşte şu an, o anlardan biriydi. Ersan ikinci kez aynı duruma düşmenin gülünçlüğüyle baş edemeden, kapıdan dışarı ulaşan sesinin davetsiz misafirinin kulağına gitmesiyle büyük bir şok yaşamıştı. Evde olduğunu bu şekilde belli etmesi, televizyonlardan duyurmasıyla eşdeğerdi. Henüz tadamadığı pasta boynunu bükmüş onu beklerken, Gamze sanki bu her gün başına geliyormuş gibi sakindi. "Kapıyı açmaktan başka şansın yok Ersan."
Uzun zamandan sonra ilk kez Gamze'ye hak verdi Ersan. Her seferinde bir yerlere saklanarak bir yere varamazdı. Omuzlarını dikleştirerek kendini toparladığında eli kapı koluna gitti. Gamze'ye kısa bir bakış atıp güven verici baş sallamasıyla karşılaşınca kapıyı açmış bir halde buldu kendini. Günah benden gitti, dercesine rahatlamıştı bunu yaparken. Ne olacaksa bir an evvel olup bitmeliydi.
"Yonca..."
Kapının açılmasıyla birlikte yüzü gülen kadının gözleri nişanlısından yanındaki kadına kaymıştı hemen. Kaşları şaşkınlıkla çatılıp, gülümsemesi garip bir hal alırken, Gamze öne atılıp elini ona uzattı tüm sevimliliğiyle. Ersan'ı zor durumda bırakmak bu hayatta isteyeceği en son şey değildi. Bazen onu süründürmek, dertleriyle başbaşa bırakıp zindanlarda çürütmek istiyordu ama sevince her şey unutuluyor, insan sevdiğine kıyamıyordu. Yine içindeki iyi taraf gün yüzüne çıkmıştı ne yazık ki. Konu Ersan olunca kötü olmakta çok zorlanıyordu. "Merhaba, ben Gamze. Ersan'ın liseden arkadaşıyım." diyerek Yonca'ya kendini tanıttı. Aklına başka başka şeylerin gelmesini istemediğinden değil, Ersan'ın en yakın zamanda onu boğazlamaması için açıklama yapmıştı.
Yonca'nın yüz kasları gevşedi birdenbire. Duyduğunun hoşuna gittiği apaçık ortadaydı. Gamze'nin elini sevecen bir tavırla sıktı. "Merhaba, bende Yonca." dedikten sonra gözlerinde beliren şuh ifadeyle bakışları nişanlısına kaydı. "Ersan'ın nişanlısıyım."
Gamze için büsbütün gereksiz olan bu ek sıfat aynı zamanda çok da iticiydi. Nişanlı ne demekti? Nişancı dediğini duymayı ne çok isterdi...Keskin nişancı. "Memnun oldum." diyerek zoraki gülümsediğinde iki kadınında elleri birbirinden ayrılmıştı.
"Ersan senden hiç bahsetmemişti."
"Hayırsız işte." diyen Gamze Ersan'a sadece ikisinin anlayabileceği türden bakarken, arkasına doğru sığındığı kapının tuttuğu bölümünü kendine çekerek Yonca'ya yer açtı. "Ersan'ın seni içeri davet etmesini beklersen önümüzdeki yıl eve adım atmış olursun. Pek kibar bir erkek değil. Tabi sen daha iyi bilirsin." Gamze Ersan'ı karnından itip yolu iyice açarken Yonca kahkaha atarak içeri girdi. Gamze ile yeni tanışmasına rağmen nedense hemen kanı kaynamıştı. "Aslında çok kibardır ama gizlemeyi seviyor."
Yonca salona geçerken arkasından gelen Gamze ve Ersan'ın gözleri buluştu. Durum kritiği yapacak vakitleri yoktu fakat sözsüz anlaşma yaptıklarını umuyordu Ersan. Gamze, eline düşen fırsatı değerlendirmesini iyi bilirdi ancak amacı Ersan'ı kendisinden tiksindirmek değil, onu yeniden kendisine aşık etmek olduğu için eli kolu bağlıydı. Koltuklara oturmak yerine ayakta dikilen Yonca'yı süzdü kıskançlıkla. Fotoğraflardaki kadar güzeldi gerçekten. Ersan'ın kız versiyonunun üretime geçmiş haliydi sanki. Siyah saçları omuzlarında, kara gözleri baktığı yeri delip geçecek kadar koyu, boyu standart ortalamada, kilosu tam yerindeydi. Giyimi ise kendisininkiyle uzaktan yakından alakadar değildi. Siyah kalem eteği dizlerini aşmış, krem rengi gömleğinin düğmeleri sonuna dek iliklenmiş ve sınıfın çalışkan çocuğu imajı uyandırmıştı. "Ersan'la liseden arkadaş olduğunuza göre Betül ve Metehan'ı da tanıyorsundur." diyen Yonca hata yapmışçasına durdu. "Afedersin, senli benli konuşmamızda bir sakınca var mıydı?" Her daim titiz ve düşünceli bir kadın olduğuna dair bin beş yüz metreden tanı koyulabilirdi. Gamze onun düşünceli hali karşısında küçük dilini yutacaktı az kalsın. Böyle bir kadının Ersan'la nişanlanması kadar doğal bir durum daha olamazdı. "E...Elbette hiçbir sakıncası yok."
