MIKNATIS

Danger Zone

şarkıyla okuyun...

Burası sonsuzluğun olduğu bölge gibiydi... ne bir ağaç ne bir canlı sadece kağıt gibi dümdüz bir zemin toprak vardı ve bulutlar gıpgriydi...

- BENİ DUYAN KİMSE YOK MUUUU?

tabi ki cevap gelmemişti.

Ayaklarım çıplaktı ve üstümde samaradada olan beyaz elbiseden vardı. Güçlerim işime yaramıyordu? diğerkileri neredeydi? 

dizlerimin üstüne çöktüm, ve ağlamaya başladım.  Sonra aklıma bir fikir geldi... buraya nasıl geldiğimi ve neden geldiğimi araştıracaktım. yürüdüm ve yürüdüm... 

AMA  HİÇ BİR ŞEY YOKTU.

gözlerim dolmaya başlayınca buraya tae ve sugayla geldiğimiz olasılığı geldi.

- TAEEEEE, YOOOONGİİİ

ses yok...

işte yolun sonundaydım. Burada açlıktan ölecektim derken bir yangın gördüm. Ama bu normal değildi, çünkü burada hiç bir şekilde bir madde yoktu ve bizim aradığımız şifalı suda... 

ama burada taenin olabileceğini düşündüm ve koşmaya başladım. Sonunda bir silüet belirdi ama bu tae değildi bu değişik, hyr bu benim odama gelen yaratıktı. Arkama bakmadan koşmaya başladım ama yararsızdı burada nereye saklanabilirim derken yere düştüm ve arkama döndüm bu taeydi. 

Gözleri turuncuydu,sanki ateş saçıyordu ama ben bunu umursamadan onun kucağına atladım.

- SİZİ KAYBETTİĞİMDEN ÇOK KORKTUM VE O YARATIKLA KARŞILAŞTIM TAE

-  BANA YARATIK DEDİĞİNE KIRILDIM MOMO, OYSAKİ BEN SENİ DİKENLİ GÜLLER ARASINDA ÖLDÜRMEYİ DÜŞÜNÜYORDUM, AMA NE YAPALIM SEN İSTEDİN TESTERELERLE ÖPÜŞMEYİ.

- NE! BİR DAKİKA. SEN TAE DEĞİLSİN.

- YENİ ANLADIN PRENSES.

dediği gibi kendimi geri attım. Ama çok geçti birden sihirli bir şekilde çıkardı testereyi, elini havaya kaldırdı ve yerdeki vücuduma doğru yol aldı. Ben ise kolumla siper etmekle yetinmiştim

...

sanki zaman durmuştu. Bana hiç bir şey olmamıştı derken boğuk bir ses geldi. Yavaşça koluma kaldırdım...

karşımda taenin yani yaratığın boğazından tutup kaldırmış bir yoongi vardı. Gözleri nefret kusuyordu. 

- ÜZGÜNÜM KARDEŞİM AMA ACISINI SEN ÇEKİCEKSİN. 

dedi ve  ardı ardına çok sert yumruklar attı. Her attığı yumrukta irkiliyordum. Taenin ağzından siyahımsı bir duman çıktı ve tae yere serildi. 

Yoongi bana döndü, 

- birazdan uyanacak.

konuşmaya mecalim olmadığı için sadece kafamı sallamakla yetindim.

onunda gözleri dolmuştu, bana yaklaştı yavaşça. Çöktü yere benim gibi, nefeslerimizi birleştirdi ve fısıltıyla;

- ÖZÜR DİLERİM...

 kafamı önemli değil anlamında salladım.

- BU YAPACAĞIMDAN SONRA PİŞMAN OLMAYACAĞIM. AMA BUNA İHTİYACIM VAR... CİDDEN BEN DE BİLMİYORUM AMA YAPMAM LAZIM...

dediğine anlam veremiyordum...

bir anda dudaklarıma yapıştı susuzluktan kurumuş ağzıma ve dudağıma renk ve nem katmıştı, aynı gücü gibiydi, su gibi... onsuz yaşanılamazdı.

galiba beni öpmesine ihtiyacım vardı. Ona karşılık verdim. Çok yavaş ilerliyordu ikimizde acemiydik. 

AYRILDI DUDAKLARIMDAN VE AĞZINDAN BENİ KENDİNE AŞIK EDEN LAFLARI DÖKTÜ;

- SENİN İÇİN SU OLABİLİR MİYİM? OLAYIM Kİ SENİ YAŞATABİLEYİM... SENİ HAYATA BAĞLAYAYIM, SENİ SEVEYİM, SENİ KORUYAYIM, SANA EŞLİK EDEYİM, SENİ SEVİYİM...

- sen benim hayatta kalmama neden olan şey olabilecek misin?

EVET! UZUUUN ZAMAN SONRA BÖLÜM ATTIM. YAHU BEN BİLE YAZARKEN HEYECANLANIYORUM . İNŞALLAH SİZE DE BEĞENDİREBİLMİŞİMDİR, 15 TATİL DOLAYISIYLA DAHA BÖLÜM YAYINLAYACAĞIM. GÖRÜŞÜRÜZ,BY BY, ANYONG....