My Ex Boyfriend✔️

8

Julia komt naar mij toe gelopen. Ik ben heel blij. Ze ziet dat ik mij anders gedraag dan normaal. Ik weet niet hoe het kan. Maar Julia kan het altijd zien. Dat vind ik heel bijzonder.

'Maud,' zegt Julia, 'wat is er aan de hand?' Ik moet het wel vertellen.

'Julia, wil je dit tegen niemand vertellen?' Vraag ik. Julia knikt, natuurlijk wist ik al dat ze het aan niemand vertelt. Wij vertellen alles aan elkaar en vertellen niks door. Ik kijk om mij heen of ik niemand zie. Dan vertel ik het. 'Ik ben van plan het vanmiddag met Daan uit te maken. Ik voel niet echt meer iets voor hem.' Julia schrikt, dat kan ik zien. Ze vindt het natuurlijk raar dat ik het met Daan uit wil maken. Iedereen vindt ons heel goed bij elkaar passen.

'Waarom ga je dat doen? Jullie passen zo goed bij elkaar. Ik weet nog als de dag van gisteren dat jullie wat kregen.' Dat weet ik ook nog.

Het was op een zomerdag in juli, wij waren met de hele klas aan het zwemmen in het zwembad. Iedereen had het al door. Ik was verliefd op Daan en Daan was verliefd op mij en niet zo een klein beetje ook. Alleen wisten wij het nog niet van elkaar. Iedereen ging een ijsje halen. Ik niet want ik hield toen niet zo heel erg van ijs en Daan ging ook niet mee. Ik had toen geen idee waarom hij geen ijs wilde. Achteraf wist ik het wel, hij wilde mij verkering vragen. Ik was aan het zonnen en Daan liep naar mij toe. Hij ging op de strandstoel zitten waar ik lag. Daan wilde mij iets vertellen. Ik ging rechtop zitten. Hij zei dat hij mij leuk vond. Daarmee bedoelde hij niet gewoon leuk, maar leuk leuk, zoals Daan dat zei. Hij was verliefd, dat zei hij. Ik was even helemaal sprakeloos. Ik vond het zo geweldig. Mijn crush was ook verliefd op mij. Ik kwam naar hem toe en zoende hem. Ik voelde een vonk. Alsof wij voor elkaar gemaakt waren. Dat gevoel was het. Toen ik stopte met zoenen. Was het bijzondere moment voorbij. Daan zoende mij op dat moment weer. Het was magisch. De rest van de klas kwam aan en zag ons zoenen. Zij hoopte al dat wij iets kregen. Daan en ik hadden het niet door. Iedereen zei dat wij verkering hadden. Ik vond het heel leuk en ik denk dat ik het ook nooit zal vergeten. Het was zo mooi.

Daan komt naar mij en Julia toe gelopen. Hij kijkt helemaal verliefd en weet van niks. Hij weet er niks van dat ik het vanmiddag uit ga maken. Maar het moet ooit een keer gebeuren. Ik doe mijn handen bij zijn schouders.

'Ik wil vanmiddag na school even met je praten,' vertel ik aan Daan, 'vind je dat erg of heb je geen tijd?'

'Schatje, voor jou heb ik altijd tijd.' Zegt Daan. Dan ziet Daan zijn vrienden die tien meter verderop staan te praten. Hij geeft mij een kus en loopt naar zijn vrienden.

'Daan weet helemaal van niks,' zegt Julia, 'je moet het wel snel doen. Ook al gebeurd er is ergs. Je moet het doen. Echt. Ik zweer het je. Anders doe je het nooit en je zit je voor altijd aan hem vastgeplakt. Dat wil je ook niet.' Inderdaad. Dat wil ik inderdaad niet. De bel gaat. Wij lopen naar binnen. Ik denk dat ik het toch maar in de grote pauze ga doen en niet vanmiddag na school.