My Ex Boyfriend✔️

17

Thuis komen mijn ouders mij meteen een knuffel geven. Ik voel mij niet lekker en ga in bed liggen. Julia is al naar huis gegaan. Mijn moeder komt mijn kamer bezorgd binnengelopen. Ze wilt weten wat er allemaal is gebeurd. Ik vertel het haar vanaf het begin. Vanaf het moment dat ik Noud ontmoette. Hoe Daan nu tegen mij doet. Alles! Ondertussen moet ik huilen. Zij heeft ook wat meegemaakt. Ik haat mijn leven. Mijn moeder troost mij en zegt dat ik geen zorgen hoef te maken. Dat ik blij moet zijn met wie ik heb en dat ik mijn leven niet hoef te verpesten voor een heel irritant rotjoch. Maar dat moet ik wel. Mijn hele leven valt in duigen. Mijn fantastisch leventje. Ik had nooit naar die bus moeten rennen. Ik had moeten wachten tot de volgende kwam. Mijn moeder heeft haar telefoon in haar handen en zet hem aan.

'Wat ga je doen?' Vraag ik aan mijn moeder die een nummer intoetst om te bellen.

'Ik ga je school bellen. Ze horen dit te weten. Of je het nou wilt of niet!' Ze druk op bellen, ze hoeft niet lang te wachten. De telefoon gaat al snel over er komt een voicemail. Dat dacht ik al. Mijn school is op dit moment niet bereikbaar. Maar als ik goed luister neemt er wel iemand op. Het is de rector. Hoe kan dat? Hoe kan mijn moeder in hemelsnaam de rector van mijn school bereiken?

'Hallo! U spreekt met Irene Brugman, de moeder van Maud Brugman. Ik wil het met u graag over iets hebben.' Hoor ik mijn moeder door de telefoon zeggen, 'Ik wil het met u over mijn dochter hebben.' Ik schaam mij nu al voor mijn moeder en ik tik haar aan. Ze lijkt het niet door te hebben dat ik mij schaam en praat rustig verder met de rector. Mijn moeder loopt zelfs mijn kamer uit. Nu kan ik het gesprek niet verder horen. Ik lig dus nu alleen ziek in bed. Ik probeer te slapen maar het lukt mij niet. Ik denk de hele tijd aan mijn moeder, wat zal ze allemaal zeggen tegen de rector? Ook denk ik aan Daan. Wat voor een sukkel is hij. Ik word weer vrolijk als ik aan Noud en Julia denk. Zij steunen mij daar word ik blij van. Mijn moeder komt maar kamer binnengelopen. Ze heeft wat te eten en drinken meegenomen voor mij en legt het naast mijn bed neer.

'Wat heb je allemaal tegen de rector gezegd, mama?' Vraag ik haar nieuwsgierig.

'Oh, niks bijzonders hoor, schat. Ik heb gewoon gezegd wat er is gebeurd hij gaat het met je mentor bespreken en die gaat dan in de klas vertellen wat er speelt en dat het absoluut niet kan. Want dat is zo. Wat Daan doet kan echt niet. Hopelijk wordt hij geschorst. Niemand mag zo met mijn dochter omgaan. Ga maar lekker slapen.' Ze geeft mij een kus en loopt de kamer uit. Ik pak mijn thee alleen krijg ik geen slok door mijn keel. Zo misselijk ben ik, dat ik niet eens kan drinken. Langzaam val ik in slaap, in een diepe lange slaap.