My Ex Boyfriend✔️

9

De eerste uren gaan heel langzaam voorbij. Het lijkt wel dagen te duren voor het grote pauze is. Tijdens de grote pauze denk ik dat ik het moet uitmaken. Het gaat vandaag heel langzaam. Ik wil niet nog langer wachten dus ik loop naar Daan toe.

'Ik moet je wat vertellen,' zeg ik tegen Daan, 'maar dat doe ik liever niet hier, in de kantine, bij je vrienden.' Daan vindt het prima en loopt met mij naar een rustig plekje.

'Het komt misschien wel hard aan, kan je daar een beetje tegen?' Daan knikt. Ik wil het niet vertellen maar het moet wel. Ik wil niet mijn hele leven aan hem vastgeplakt zitten. Het is heel lastig. 'Je bent heel aardig, Daan. Dat weet je. Maar ik zie mij niet meer met jou in een langere relatie zitten. Ik bedoel, ik ben niet meer verliefd op je en wil het uitmaken. Sorry, het spijt mij. Wij kunnen altijd vrienden blijven. Dat je dat weet.' Oef! Wat was dat lastig, het lijkt wel of ik zweet. Ik kijk Daan aan en zie aan zijn gezicht dat hij verdrietig is. Hij vraagt of ik weg kan gaan. Dus doe ik dat maar ook. Wanneer ik de kantine weer inloop voelt het raar. Ik heb een halfjaar met Daan gehad en dat is nu ineens over. Julia komt naar mij toe. Ik vertel haar dat ik het heb uitgemaakt. Julia is volgens mij ook best opgelucht. Ik was nogal aan Daan vastgeplakt en deed niet heel veel dingen met Julia. Ze weet alleen nog niet dat ik nu wat met Noud heb en dat wil ik voorlopig nog houden. Zeker een week. Ik pak mijn telefoon en app Noud dat het uit is tussen mij en Daan. Ik vertel hem ook dat wij nog een tijdje rustig moeten doen en tegen niemand moeten zeggen dat wij verkering hebben. Want als wij dat nu doet gaat iedereen denken dat ik vreemdging. Wat eigenlijk ook zo is. Maar ik wil niet dat iedereen dat gaat denken. Het nieuws met dat het tussen mij en Daan uit is gaat als een lopend vuurtje door de school heen. Wij waren het populairste setje van de hele school. Maar als iedereen erachter komt dat Noud en ik verkering hebben dat half Nederland het weet. Dan ben ik nog populairder. Het lijkt mij wel cool maar het is toch net wat anders. Ik denk dat ik dan zelfs herkend wordt. Dat lijkt mij ook wel irritant. Ik voel mijn telefoon trillen. Ik heb een berichtje gekregen. Het is van Noud. Hij vindt het prima. Ik word helemaal blij. Julia ziet het, ze ziet mijn glimlach.

'Wat is er aan de hand?' Vraagt Julia, 'Waarom ben je zo blij?'

'Niks hoor.' Antwoord ik.

'Er is wel iets, Maud. Dat kan ik toch zien. Je bent heel blij. Ben je zo blij dat het uit is tussen jou en Daan? Want dat kan ik niet geloven. Jullie waren zo leuk samen.'

'Ik ben wel blij, dat klopt. Maar ik ben niet blij dat het uit is.'

'Hoe bedoel je? Je bent niet blij dat het uit is. Ben je nog verliefd op Daan?'

Ik denk dat ik moet vertellen dat ik verliefd ben op Noud maar ik ga nog niet vertellen dat wij het gisteren bijna deden. Daar is het nog echt te vroeg voor en toen was ik nog met Daan. Dus dat is heel raar.

'Tuurlijk ben ik niet meer verliefd op Daan, anders had ik het toch wel uitgemaakt,' ik neem een diepe ademhaling, 'Kan je een geheimpje bewaren?'

'Natuurlijk kan ik jouw geheimpje bewaren. Daar zijn wij toch vriendinnen voor? Of niet soms? Jij hebt nooit geheimen en ineens heb je er heel veel. De laatst paar dagen vertel jij ineens heel veel geheimen.' Het klopt wel. Ik vertel veel geheimen.

'Oke, maar niet schrikken. Ik heb het met Daan uitgemaakt omdat ik verliefd ben op iemand anders. Echt tegen niemand vertellen dit.'

'Serieus?' zegt Julia verbaasd. 'Je hebt gevoelens voor iemand anders? Hoe kan dat zo ineens? Wacht... ben je verliefd op Noud?' Julia heeft het door, ik weet niet of ik het moet vertellen. Ik denk wel dat het moet.

'Ja, dat klopt. Hij is ook verliefd op mij. Maar je mag dit absoluut tegen niemand vertellen.'

'Oh echt. Dat is wel gaaf. Maar je moet wel zeker weten of het wederzijds is en ik vertel het echt tegen niemand. Zelfs niet mijn ouders.' Ik ben zo blij dat ze blij is voor mij en dat ze het voor zichzelf gaat houden. Dat moet een echte vriendin nou zijn en dat is Julia voor mij. Dan zien wij dat Daan de kantine binnenkomt. Hij huilt, en niet zo'n klein beetje ook. Ik denk dat ik hem een beetje te erg heb geraakt met mijn gevoelens. Zijn vrienden troosten hem en gaan met hem mee naar de toiletten. Niet iedereen hoeft natuurlijk te weten dat hij huilt om mij maar dan moet je eigenlijk niet huilend de kantine binnenlopen. Hij is natuurlijk nog verliefd op mij.