My Ex Boyfriend✔️

12

In de grote pauze moet ik naar de toilet. Ik vraag of Julia op mijn tas wilt letten. Net voordat ik de kantine uit loopt botst Daan tegen mij aan. Hij kijkt met een boos gezicht mij aan.

'Waarom heb je het met mij uitgemaakt voor Noud?! Zeker omdat die populairder is!' Schreeuw hij door de kantine.

'Wat! Helemaal niet!' Zeg ik verbaasd terwijl ik hem een klein duwtje geef zodat ik verder kan lopen maar Daan houd mij tegen en probeert mij te zoenen. Ik duw hem weer maar wel net iets harder. Gatver! Waarom wilt hij mij zoenen. De duw komt geloof ik net iets te hard aan want Daan duwt mij terug en harder. Wij beginnen te vechten. Iedereen die in de kantine zit te genieten van het gevecht tussen ons. Het wordt steeds harder. Hoe durft een jongen met een meisje te vechten? Dat is toch raar? Het hoort toch niet? Het wil bijna echt verkeerd gaan maar dan komt er gelukkig een leraar op ons af. Hij haalt ons uit elkaar. Ik denk eigenlijk dat Daan met me vecht omdat hij jaloers is. Dat weet ik eigenlijk vrij zeker. De leraar brengt ons naar de rector. Daar zitten wij nu, ik en mijn ex vriend, te wachten op de rector voor zijn kantoor. Ik zit op mijn telefoon want wil absoluut niet naar Daan de kijken. Hoe kan ik ooit verkering met hem hebben gehad. Ik haat hem echt. Ik hoef gelukkig niet heel lang te wachten want de rector zegt al vrij snel dat wij zijn kantoor binnen mogen komen. Het is de eerste keer dat ik bij de rector zit. Ik heb nog nooit iets ergs gedaan. Mijn ouders worden sowieso gewaarschuwd. Dat vind ik jammer.

'Wat heb ik nou gehoord,' begint de rector, 'hebben jullie zojuist in de kantine van mijn school gevochten? Dit vind ik onacceptabel.'

'Zij begon ermee,' zegt Daan overtuigend, 'zij maakte het een week geleden met mij uit.'

'Rustig Daan, ik heb gehoord dat jullie verkering hebben gehad en dat jij haar hebt gevraagd. Als jij dat nooit had gedaan had je ook nooit verkering gehad en had Maud het niet uit hoeven te maken. Dus eigenlijk heb jij het gedaan.'

'Dat klopt,' zeg ik onschuldig, 'maar ik moet eigenlijk al de hele tijd naar de toilet. Ik moest naar de toilet en toen botste hij tegen mij aan. Ik moet nu nog nodiger.' Gelukkig mag ik van de rector gaan. Maar als ik binnen vijf minuten niet terug ben krijg ik een nog ergere straf. Dat betekent ten eerste dat ik snel moet zijn en ten tweede dat ik zeker straf krijg. Dat is wel jammer. Straks moet ik heel lang om acht uur melden. Daar heb ik dus echt geen zin in. Ik ben gelukkig best snel. Alleen ik terug ben is Daan al weg. Dat is raar. Je zou denken dat ze zouden wachten.

'Ik heb Daan net laten gaan,' zegt de rector, 'hij moet vier weken lang elke dag om 8 uur komen.' Oh shit! Straks moet ik ook zo lang om 8 uur melden. Vier weken lang. Dat is echt heel erg veel. 'Gelukkig ben jij binnen vijf minuten terug,' gaat de rector verder, 'jij moet geluk hebben, Maud, want jij krijgt geen straf. Daan heeft bekend. Je ouders worden wel gewaarschuwd en het wordt ook in de klas besproken.' Wat ben ik daar blij mee, ik heb geen straf. Het is wel jammer dat mijn ouders worden gewaarschuwd maar daar ben ik het wel mee eens.

'Dankjewel, ik waardeer het echt en ik snap het dat mijn ouders worden gewaarschuwd alhoewel ik het wel jammer vind.'

'Je mag gaan.' De rector doet de deur open en ik mag naar buiten. Julia staat op mij te wachten.

'Wat is er allemaal gebeurd en waarom mocht Daan eerder weg dan jij?' vraagt Julia meteen.

'Ik vertel het straks wel als wij terug in de kantine zijn.' zeg ik tegen Julia maar de bel gaat al. Wij lopen met zijn tweetjes naar het lokaal. Ik denk de hele tijd aan het vechtpartij tussen mij en Daan. Ik haat hem nu nog meer dan eerst en het is wel karma voor Daan dat hij nu een maand lang elke dag om 8 uur moet melden. Hij had niet moeten beginnen