MY BOSS ~ JİKOOK

Bölüm 8

FLASHBACK

7 YIL ÖNCE

JUNGKOOK

Jimin ile okuldan dönüyorduk. Pamuk şekerci görünce Jimin'in pamuk şeker isteyip istemediğini sordum. İstediğini söyleyince iki tane pamuk şeker aldım. Yolda yürürken telefonum çalmaya başladı. Babam arıyordu.

"Alo"

Ses yoktu

"Alo" dedim tekrar. Kesik kesik sesler geliyordu.

"A-alo j-jungkook n-nerdesin?" Kötü bir şey olmuştu buna emindim kekelemesinden belliydi. İçimi korku kapladı.

"Jimin'le okuldan dönüyoruz. Bir şey mi oldu?"

"Jungkook hemen eve gel. A-annen ö-öldü. Vuruldu o jungkook çabuk gel."

Duyduklarım karşısında ne yapacağını bilmiyordum elimdeki pamuk şeker yere düşmüştü. Jimin bir şeylerin olduğunu anlayıp sormaya başladı.

"Jungkook kötü bir şey mi oldu ne oldu?" Cevap veremiyordum.

"Jungkook bir şey söylesene!"

"J-jimin a-annem v-vurulmuş" dedim ve ağlamaya başladım. Hemen eve doğru koşmaya başladım. Jimin arkamdan sesleniyordu ama duymuyordum.

Bir süre sonra eve vardım. Annem kan içinde yerde yatıyordu. Bunu görünce ağlamam şiddetlendi. Babam da ne yapacağını bilmez bir şekilde ağlamaya devam ediyordu. Bir süre sonra ambulans geldi. Hastaneye kaldırdılar.

Durumu ciddiydi. Yoğun bakımdaydı. Doktor çok dayanamayacağını söylemişti. Öyle de olmuştu. 1 gün sonra annem ölmüştü. Jimin yanıma gelmişti. Beni teselli etmeye çalışıyordu ama işe yaramıyordu. Bir süre sorna babası geldi. Beni yanına çağırdı. Ve konuşmaya başladı.

"Sana anneni vuranın kim olduğunu söyleyememi istermisin Jungkook?" Ne yani kimin öldürdüğünü biliyormuydu?

"Evet ama sen nereden biliyorsun?"

"Gözünü aç Jungkook onu vuran çok yakınlarında"

"Kim öyleyse?"

"Onu Jimin vurdurdu." Ama nasıl? Jimin yapmış olamazdı zaten biz beraber okuldaydık. Yalan söylüyordu .

"Yalan söylüyorsun. Jimin ve ben okuldaydık. O yapmış olamaz."

"Ben zaten Jimin vurdu demedim. Vurdurdu dedim. Adam tuttu ve öldürdü onu."  Ama neden!!? Jimin neden böyle bir şey yapsın?!

"YALAN SÖYLÜYORSUN!" Diye bağırdım. İnanamazdım. Jimin yapmazdı öyle bir şey.

"Ah jungkook çok fazla körsün. Neyse sen onun yapmadığına inanmaya devam et."
Dedi ve yanımdan ayrıldı.

Bende bu sinirle Jimin'in yanına gittim ve ona bağırdım

"JİMİN HEMEN DEF OL BURADAN SENİ BİR DAHA GÖRMEK İSTEMİYORUM." Şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

"Jungkook noldu neden sinirisin gel düzgünce konuşalım." Dedi ama ben ddinlemedim. Zaten dinlendiğine çok pişman olmuştum...

"BENİM SENİNLE KONUŞACAK BİR ŞEYİM YOK DEFOL" Dedim aynı sinirle.
Gözleri dolmuştu. Bir süre sonra ağlamaya başladı. Ne kadar yanına gitmek istesemde yapmadım. Bir süre sonra yavaş yavaş uzaklaştı. Ve en son bir kere arkasına dönüp bir umutla baktı ama ben cevap vermeyince hızla koşarak hastaneden ayrıldı.

Ben de arkasından ağlıyordum. Onun yapmayacağını düşünüyordum. Ama bir yandan da babasının söyledikleri aklımı kurcalıyordu. Ne yapacağını bilmiyordum. Ama yinede her şey için çok geçti...

2 YIL SONRA

Annem öldükten sonra onu kimin öldürdüğünü hala çözememiştim ama hala arıyordum. Babası her ne kadar Jimin yaptı desede Jimin'in öyle bir şey yapmayacağını düşünüyordum. Belki de babası iftira atıyordu. Ama neden?

Aklıma gelen düşünceyle şoka uğradım. Belki de babası yapmıştı ama suçu Jimin'e atmaya çalışıyordu. Kesinlikle öyle olmalıydı. Bunu düşününce tekrar Jimin'e söylediklerim için pişman olmuştum. O adama güvenip öyle yapmamalıydım...