Volgends de regels

3

" juist dus. Nou hier heb je je eigen antwoorden al. Dus als je nou zo vriendelijk zou willen zijn om mijn huis te verlaten. Het begint namelijk al aardig laat te worden." Zeg ik terwijl ik met mijn handen naar de deur wijs.

Maar in plaats van dat hij aanstalte maakt om naar de deur te gaan loopt hij juist de tegenovergestelde richting in. Richting mij.

"Faysal ik ben serieus. Ik wil dat je nu mijn huis verlaat." Zeg ik boos na de vele stappen die hij richting mij heeft gezeg. bitch persoonlijke ruimte aub.

Maar ik ben blijkbaar niet de enige die boos is want binnen een paar seconde pakt hij me ruw bij mijn armen vast en duwt me tegen de muur aan. Autch. Die doet pijn. Word sowieso een blauwe plek.

"Wollah Tasnim je weet niet wat ik jou op dit moment aan wil doen he. Je haalt het bloed onder mijn nagels vandaan." Sist hij boos. Hoezo is hij nou weer boos? Ik moet degene zijn die boos is! Niet hij?!

"Oowh doe ik dat? Ik had geen flauw idee. Ik dacht alleen dat ik je wat vriendschappelijk advies gaf." Zeg ik terwijl ik hem zogenaamd onschuldig aan kijk. Ik houd van mezelf.

"Tasnim, waag het om me ook maar eén enkel klein dingetje te flikken en ik zal je leven nog zuurder maken dan het al was. Je gaat spijt krijgen dat je ooit met mij te maken heb gehad begrepen?" Zegt hij met nog steldse dezelfde boze blik in zijn ogen.

"Ha faysal , je weet dat dat zo wat precies mijn woorden waren vandaag aan de telefoon. Blijkbaar heeft het nog een behoorlijk grote impact gehad op jou zie ik. Lieve schat je weet dondersgoed dat je me niks meer kan maken. Dat de enige die bang moet zijn jij bent." Zegt ik grijnzend. Als hij het zo wilt spelen kan ik dat ook. Watch me.

"Tasnim doe wat je wilt doen maar weet wel dat ik je gewaarschuwd heb." Zegt hij nog voordat hij me los laat en dan snel naar buiten loopt. Ik ga niet eens moeite doen om hem achterna te lopen. Dat is het niet waard. Dat is hij niet waard. Dat zeker niet..

-

"Goedenmorgen mevrouw el Mansouri wat ben je vroeg op." Zet sabri tegen me wanneer hij mij zijn kantoor binnen ziet komen lopen

" goedenmorgen sabri. Dat klopt. Ik heb genoeg tijd verspilt de laatste tijd. Moet mijn zaken maar eens gaan afhandelen." Zegt hij met een lach tegen hem waarna ik rustig plaats neem op de stoel tegenover zijn bureau.

" wauw Tasnim, het blijft me verbazen dat je na dit alles nog steeds zoveel zelfvertrouwen kan uitstralen. Respect. Ik had hem allang wat aan gedaan." Zegt sabri terwijl hij me aan kijkt. Ik zie dat hij onder de ondruk is.

" geduld. Dat is het belangrijkste. Dat is de enige manier om dit af te maken. Als ik hem gelijk wat had aangedaan had ik hem nooit zoveel kunnen laten leiden als ik zal doen. Dan had ik waarschijnlijk fouten gemaakt die mijn plan kan ruineren. " zegt ik zonder enige emotie in mijn stem.

"Uhum oke goed dan.  Zo te zien wil je hiermee door gaan. Hier heb je de papieren waar je om vroeg. Laat hem leiden zoals hij jou heeft laten leiden." Zegt hij grijnzend.

" oowh let maar op mijn woorden. Hij zal meer pijn leiden dan alle pijn van mijn familie bij elkaar. Wacht maar faysal... van mijn ben je nog lang niet af." Zeg ik eveneens grijnzend.