Deanna's POV
Nagulat ako when I woke up in another room. Wait this is her room ah. What am I doing here? Tumayo na ako pero naramdaman ko na masakit parin ulo ko tsaka katawan ko. Damn! Oo nga pala, I remember nahulog ako sa hagdan, sinong nag-akyat saken dito?
Ate Jovi: Oh sakto gising ka na pala. Baba kana Kain na tayong breakfast.
Me: Ah sige Ate, maghilamos lang ako saglit.
She just nodded before going out. I fix myself then pumunta na sa dining area. I know she's there. Damn! Kinakabahan ako. Paano pag galit parin siya saken? Naabutan ko na nakaupo na silang lahat.
Tita: Maupo kana Deanna kumain na tayo.
Me: Sige po.
Sa harap lang ni Jema Ang bakanteng upuan so I sat there. Damn! She's not looking at me. She's mad at me. Mukhang puyat ang mga Mata niya. Maybe she cried a lot. Stupid Deanna.
Tito: Okay let's eat.
Tahimik Lang kami hanggang sa matapos kaming kumain. Ako na naghugas Ng pinagkainan namin. Dalawa nalang kami ni Tita dito sa kusina.
Tita: Okay na ba Ang pakiramdam mo Deanna?
Me: Amm yes po, medyo masakit lang katawan tsaka ulo.
Tita: Nilagnat ka pala kagabe. Buti nalang at nakita ka ni----
"Maaaa, tawag ka ni Papa."
I heard Jema.
Tita: Hay naku kang Jema ka.
Me: Sige po ako na ang bahala dito.
Tita: Sigurado ka?
Me: Yes Tita.
I smiled at her. Umalis na siya, tahimik na ulit. I'm busy thinking kung paano ko siya kakausapin.
"Bat andito ka pa?"
Dahil sa gulat ko, nabitawan ko yung plato, nataranta ako kaya pinulot ko agad pero nasugat Lang ako.
Me: Ouch!
Jema: Yan kase. Tsk.
Bumilis ang tibok Ng puso nang bigla niyang hawakan Ang kamay ko. Damn! That electrifying touch. Agad niyang tinapat sa tubig, she's looking at my hand but I'm looking at her. She's worried, she still care about me. I am just looking at her habang ginagamot niya yung sugat ko. I miss her.
Jema: Oh Ayan okay na, sa susunod mag-iingat kase.
I can't say a word. I want to say sorry pero I can't speak, parang umatras ata Ang dila ko.
Jema: Hays, sandali at ililigpit ko Lang Yung nabasag na plato.
She stood up, natutulala nalang ako sa bawat galaw Niya. Pagkatapos niyang iligpit bumalik siya sa pwesto ko. Damn! Deanna speak!
Me: Amm Ba---Je..Jema
Jema: Yes?
She said na parang normal lang Ang lahat.
Me: Can we talk?
Jema: Are we not talking right now?
Now, I can feel the cold treatment.
Me: I mean, about what happened last night.
Jema: Ah Yun ba, it's okay. I'm okay naman ah, so why do we need to talk about it pa?
She's looking at the other direction. I'm hurting the way she talk with me. Hindi ko na napigilan Ang sarili ko. I hug her, a tight one. She tried to push me but I didn't let her go.
Me: I'm sorry baby, I don't know. Wala akong Alam sa mga nangyari.
I started crying. Sobrang sakit, seeing her like this. She's not pushing me anymore. I heard that she's also crying. Damn!
Jema: Yes you don't have any idea. Pero bakit Hindi mo ako pinagtanggol? Why didn't you tell everyone na ako Yung Mahal mo?
Me: I'm sorry baby, naduwag ako. Natakot ako para sayo, saakin. Baka Kung anong masabi Ng ibang Tao tungkol saatin.
Jema: Ayan lumabas din Ang totoo. Kinakahiya mo ako. Kung ganito Lang din naman pala, wala nang patutunguhan Kung itutuloy pa natin ito.
Me: No baby, pleaseeee. I'm sorry. I'm sorry, please don't do this.
Jema: Umalis ka na, your family is waiting for you.
My heart broke into little tiny pieces when she said that.
Me: No baby please. Don't do this to me. I.. I promise Hindi ko na gagawin ulit, baby please. I won't do it again.
I plead in front of her.
Jema: Go.
She stood up, pero pinigilan ko siya.
Me: No baby, please. Please don't leave me. Hindi ko Kaya. Please don't give up on us.
Jema: Umalis ka na Deanna. Pagod na ako.
Jema's POV
"Pagod na ako."
Hindi ko sinasadyang masabi. Damn Jema! What are doing! I know she's hurt, pero Ewan ko ba sa sarili ko. Urhg! Nakakainis, I thought I'm ready to forgive her pero umepal tong tampo ko. Napatigil siya sa sinabi ko. Damn, look what did you do Jema.
Deanna: You're tired, Ang Dali mo naman mapagod.
Me: No. That's not what I mean. I'm not yet ready to talk about this Deanna. Let's talk about it sa ibang araw nalang.
Bawi ko, I didn't mean to say that I'm tired about us, I'm not just ready to talk about it lalo na kay Ricci. He's back, maraming pwedeng mangyari. She stood up in front of me. She hug me again.
Deanna: Okay baby, I'll give you time and space to think and rest. I love you.
She whispered in my ear. She kissed me then wipe my tears before going out. I want to stop her but I just can't move. Stupid Jema.
Narinig ko na nagpaalam siya kila Mama. Napaupo nalang ako, nagsisisi ako sa ginawa ko. Tumayo na ako tsaka dumiretsyo sa kwarto ko. Umiiyak na naman ako.
*Knocks*
I wipe my tears, tsaka ko binuksan ang pintuan.
Ate Jovi: Papasukin mo Kaya ako.
Bago ko pa man siya pigilan nakapasok na siya. Humiga siya sa kama ko. Ako naman umupo sa tabi niya, natutulala nalang ako.
Ate Jovi: Ang sakit Noh? Ang tanga mo din kase eh.
Me: Wow ate, dinadamayan mo ba ako o mas ipinapamukha mo saken Kung gaano ako katanga.
Ate Jovi: Both hahahaha.
Me: Ha-ha-ha
I said sarcastically, pero maya-maya bigla nalang akong naiyak. I'm crying really hard. Ate Jovi sat beside me, she's caressing my back.
Ate Jovi: Ang tanga-tanga mo, sige iiyak mo nalang.
Me: Ate *sobs* natatakot Lang kase ako eh.
Ate Jovi: San? Kay Ricci? Wala ka bang tiwala Kay Deanna?
Me: Me---*sobs* meron Naman, pero kase Naman, kagabe, parang ang daming gustong tanungin ni Deanna sakanya.
Ate Jovi: Diba nga umalis nalang kase bigla Yung Ricci na Yun, baka gustong tanungin Kung anong nangyari. Para sa closure din Ng nakaraan diba?
Me: Yun na nga ate! Paano Kung....*sobs* paano kung Mahal pa niya?
Ate Jovi: Hays, Alam Kong Alam mo Kung gaano ka niya kamahal. Jema konting tiwala sakanya, sa pagmamahal Niya sayo. Tama na pagdududa tsaka yang mga what if's na Yan. Ikaw din, baka magsisi ka.
Natahimik ako sa sinabi niya. Wala nga ba akong tiwala?
Ate Jovi: Tama ako o Tama ako? Jema magtiwala ka lang, Mahal ka nun dobleng higit pa kay Ricci. O wag ka Ng umiyak, kasalanan mo din yan, tanga eh. Hahaha
Natawa nalang din ako sa katangahan ko. We talked about other things pa. Medyo gumaan na pakiramdam ko, Lalo na nang malaman Kong uuwi si Mafe this week pero ndi pa daw sure. Masakit Ang umasa. Hays, ngayon mas nakapag-isip na ako, I'm ready to talk about it, pero wag muna siguro ngayon. Deanna is right we need time and space to think and rest our heart.
------------
A/N:
Hi Guyssss! Chapter 29 Doneeee! So kumusta naman daw tong chapter na to? Comment lang for violent reactions hahaha char.
Hope you like this chapter. Thank you so much sa lahat Ng votes and comments. Mabuhay!💓
