Melinda // H.S

Chapter 35

Melinda's POV

"برای کریسمس چه برنامه ای داری؟"

لوسی گفت و چند تا بسته ای که توی دستش بود رو داخل سبد انداخت و من پشت سرش سبد رو هل میدادم.

'نمیدونم! برنامه خاصی ندارم باید ببینم مامان و بابام میخوان چی کار کنند! هی لوسی این همون پودر کیکی که می خواستی نیست؟ '

فوراً به سمت جایی که اشاره کردم برگشت و بعد با لبخند سرش رو تکون داد و اون رو برداشت.
بعضی مواقع احساس میکنم لوسی کیک رو بیشتر از نایل دوست داره! هیچ وقت ندیدم این طوری به نایل لبخند بزنه!

"آره خودشه …تو بیست و یک سالته ملیندا، نگو که دوباره به هفده سالگیت برگشتیم و تو قرار فقط یک ضدحال باشی؟!"

ترجیح دادم چیزی نگم و فقط شونه هام رو بالا انداختم.
اگه لوسی آنقدر اصرار نمیکرد همراهش نمی اومدم اما اون خوب بلده بقیه رو قانع کنه.

دور تا دور فروشگاه رو نگاه کردم تا شاید مثل همیشه یک فرد آشنا رو ببینم اما مثل اینکه برخلاف همیشه، این دفعه کسی اینجا نیست!

گوشیم توی دستم لرزید و وقتی بهش نگاه کردم اسم زین روی صفحه بود.
چه اتفاقی افتاده؟!
جواب دادم:

'بله؟ '

"سلام ملیندا، اوم الان که کاری نداری؟ منظورم اینه که وقتت آزاده؟"

اون خیلی تند حرف میزنه یا من اینطور فکر میکنم. استرس رو به خوبی میشد از صداش تشخیص داد.

'هی هی!آروم باش! اتفاقی افتاده؟'

"نه …نه، ببخشید مزاحمت شدم"

و بعد قطع کرد. یعنی چی؟ بازیش گرفته؟!
دوباره بهش زنگ زدم اما گوشیش خاموش بود.
این مسخره بازی چیه زین؟!

به جلوم نگاه کردم ولی لوسی اونجا نبود، اون همراه سبد حالا کنار صندوق ایستاده بود و داشت حساب میکرد.

همون طور که سرم پایین بود داشتم دوباره شماره ی زین رو میگرفتم اما به یکی برخورد کردم و گوشیم زمین افتاد.
اون زن فورا با عذز خواهی گوشیم رو برداشت و به سمتم گرفت.
گوشی رو ازش گرفتم و بدون اینکه بهش نگاه کنم به سمت لوسی رفتم.

”ملیندا؟“

به سمتش برگشتم. امیلی؟؟؟؟

' امیلی؟'

                             ****

'فکر نمیکردم نیویورک باشی یعنی زین بهم گفته بود که تصمیم گرفتی دور دنیا رو بگردی'

لبخند تلخی زد و با حلقه ای که توی دستش بود باری کرد. من تازه متوجه اون حلقه شدم اما یک لحظه … زین هم همین حلقه رو داشت؟!

انگار خودش متوجه نگاه خیره ام به اون حلقه شد و دستش رو زیر میز برد. خیلی خب، این یعنی که من نباید درموردش سوالی بپرسم.