Careless ♧ Min Yoongi

𐌸seven𐌸

*Çok kötü şeyler yaptım ve hepsinide çok iyi yaptım.*

Yağmur şiddetle yağıyor ve gök gürlüyordu. Vücudum sırılsıklamken, bastığım su birikintileri botlarımı ve pantolonumun paçalarını kirletiyordu.

Arkamızdan durmamız için bağıran polisler aynı zamanda bizi kovalıyordu. Boş sokaklarda bir sağa bir sola giderken, izimizi kaybettirmeye çalışıyor ancak pekte başarılı olamıyorduk.

Yoongi'yle artık yolun sonuna geldiğimizde ikimizde nefes nefeseydik. Karşımızda duran tellerle birbirimize baktık ve gülüştük.

Polis sesleri yaklaşmaya başladığında tellere tırmanarak karşı tarafa geçtik ve çöp poşetleriyle dolu konteynırların üzerine atladık.

Konteynırlardan çıkıp sırtımızı yaslamış bir şekilde oturarak biraz soluklandıktan sonra tekrardan koşmaya başladık.

-Daha ne kadar koşacağız?

-Anayola çıkana kadar duramayız.

-Şaka yapıyor olmalısın!

Neredeyse bacaklarıma hükmedemeyecek hale gelmiştim ve anayol kim bilir neredeydi.

-Tamam koşmamıza gerek yok. Buraya gelebileceklerini sanmam.

Kafamı sallamamla yürümeye başladık.
Uzun bir yürüyüşten sonra anayola çıktığımızda Yoongi, birini aramış ve bizi almasını istemişti. Yağmur hâlâ yağarken biraz ilerideki otobüs durağına ilerledim. Yoongi'de beraberimde gelirken, yoldan hızla geçen araba bütün kirli su birikintisini üzerimize sıçratmıştı.

-Saol ya bi' sen eksiktin, OROSPU ÇOCUĞU!

Tepkim Yoongi'yi güldürürken, tek kaşımı kaldırıp ona döndüm.

-Komik olan ne?

Arkamda bir yere odaklanmışken gülümsemesi silinmişti.

-Hiçbir şey.

Bir anada hareketlenmiş ve arkamda duran siyah Range Rover'a doğru yürümeye başlamıştı. Öndeki kapıyı açarken bende arka kapıyı açtım. Arabanın sıcaklığı kaslarımı gevşetirken rahat bir nefes aldım.

-Torpido'da havlu var.

Jimin'in konuşmasıyla Yoongi torpidodaki havluları almış ve birini bana uzatmıştı. Havluyu elinden alırken Jimin'de gaza basmıştı.

Yağmur damlaları arabaya vurup tok sesler çıkarırken,saçlarımı kurulamaya çalışıyordum ve kimseden ses çıkmıyordu.

-Bu "ıslak köpek olma" maceranızı neye borçluyuz?

Jimin sessizliği bozarken tam ağzımı açıp konuşacaktım ki Yoongi benden önce davranmıştı.

-Canımız çok sıkılınca birini öldürelim, dedik. Sonrada o çevrenin güvenliğini sağlayan polis amcalara yakalandık. Öldürdüğümüz kişiyi arkamızda bırakıp koşmaya başladık, tabi amcalar affeder mi? Asla! Hemen peşimize takıldılar. Neyseki tellere tırmanacak kadar zayıf ve akıllı değiller.

Kendimi tutamayıp gülmeye başladığımda Jimin'in de benden bir farkı olmadığını gördüm.

-Ya,Yoongi. Güldürmesene, yolu göremiyorum.

Ben kahkaha atmaya başladığımda Yoongi de gülümsüyordu. Şuan ne kadar güzel olsada buna bir son vermek kesinlikle Yoongi'nin yapmakta en çok zevk aldığı şeylerden biriydi.