სისასტიკიდან სიყვარულისკენ (დასრულებული)

🛇თავი მეორე👙

ლეა prov:

წამალმა გამთიშა, და გონს რომ მოვედი საშინელ შეგრძნებას ვგრძნობდი.

თითქოს ყველა ძვალი დამიტეხეს.

თვალებს ძლისვდ ვახელდი მთლიანად ვკანკალებდი და ვერ ვჩერდებოდი.

ოთახში ჯიმინი შემოვიდა.

ჯმ: ოჰო მძინარე მზეთუნახავს გაუღვიძია.

ლეა: ჯიმინ გთხოვ...

ჯმ: რას მთხოვ?

ლეა: ჩამომხსენი აქედან გთხოვ.

ჯმ: თუ ჭკვიანად მოიქცევი ჩამოგხსნი.

ლეა: გპირდები ჭკვიანად მოვიქცევი.

ჯმ: *ვიცინი* კარგი.
შემოდი...

ლეა: გაკვირვებული ვუყურებდი კარებს ბოლოს კი შემოვიდა ვიღაც თინეიჯერი გოგო რომელმაც ხელის კანკალით შემოიტანა საჭმელი.

სულ დალურჯებული იყო.

ჯმ: მოდი სემ მოდი...
აა დადე საჭმელი.

ლეა: ჯიმინ გაუშვი, გოგოს რას უშვები?
მართლა გიჟი ხარ.

ჯმ: ჩემი ნებაა გავუშვებ თუ არა.
გადი ოთახიდან.

ლეა: რა დააშავა იმ გოგომ, განა მე არ გყოფნი გაუშვი ჯიმინ.
გემუდარები გაუშვი აქედან უვნებელი.

ჯმ: ბევრს საუბრობ პატარავ.

ლეა: არა არა...
უკვე ჩემი კაბის გახდაზე გადავიდა, ახლა მხოლოდ ტრუსის და ლიფის ამარა დავრჩი.

ჯმ: ხომ გითხარი წყნარად იყავითქო.

ლეა: გთხოვ ყველაფერს შეგისრულებ, ოღონდ გაუშვი და არაფერი დაუშავო.

ჯმ: რატომ განაღვლებს მისი ბედი.

ლეა: იმიტომ რომ ის ჯერ პატარაა.

ჯმ: არა და მაგაზე საუბარი აღარ დაიწყო...

ლეა: ვეღარ ვითმენდი ისე მინდოდა საპირფარეშოში.

ჯიმინ, საპირფარეშოში მინდა...

ჯმ: *ვიცინი* მართლა?
და ვინ გითხრა რომ გაგიშვებ საპირფარეშოში.