სისასტიკიდან სიყვარულისკენ (დასრულებული)

😈თავი მეხუთე😈

2 საათის შემდეგ

ჯმ: მოვედიი, აბა რას შვება ჩემი გოგო?

ლეა: ხმა არ ამომიღია, თავი შევაბრუნე ისე რომ ჩემი თვალები მას არ უმზერდა.

ჯმ: აჰჰჰ, კარგი რა პატარავ, ეგ უზრდელობაა როცა ადამიანი გესაუბრება და არ უყურებ.

ლეა: ხელებს მიხსნის და კაბას მაძლევს.

ჯმ: ჩაიცვი სადღაც უნდა წავიდეთ.

ლეა: სად მივდივართ?

ჯმ: ბევრ შეკითხვებს ნუ სვავ გზაში აგიხსნი ყველაფერს.
და კიდევ მაკიაჟი გაიკეთე არ მინდა დალურჯებული რომ გამოგიჩნდეს.

ლეა: კარგი...

მის ნათქვამს უსიტყვოდ ვასრულებ.

მალევე გავიკეთე მაიკიაჟი.
მანქანაში ჩამსვა და სადღაც მივდივართ.

ლეა: სად მივდივართ?

ჯმ: წვეულებაზე მივდივართ იცოდე სიტყვა რომ ვინმესთან დაგცდეს მწარედ განანებ.

შენ ხარ ჩემი საცოლე.
შენი სახელი იქნება... ნია.

დიდი ხნით არ გავჩერდებით.
ვისთანაც მივდივართ მისი სახელია ბექიონი.

ლეა: ვიცი ვინცაა...

ჯმ: ჩემი ჭკვიანი ხარ...

ლეა: თმაზე მომეფერა, მე კი მეშინოდა არ მოექაჩა თმა ისედაც ძალიან მტიკვა თავი.

ჯმ: გვერდიდან არ მომშორდები, და ჩემს გარეშე არავის არ დაელაპარაკები, გასაგებია?

ლეა: გასაგებია.

ჯმ: ააა, რა უნდა მითხრას ჩემმა გოგომ?
მე მიყვარს მას?

ლეა: პასუხი არ გამიცია.

ჯმ: პასუხს ველოდები...

ლეა: ტუჩებში მიმარტყა ხელი.

აჰჰჰ...

ჯმ: თქვი...

ლეა: მიყ... ვარხარ...

ჯმ: აი ასე პატარავ, მაგის თქმა ხშირად მოგიწევს.

იცოდე იქ რომ მივალთ მოსიყვარულე წყვილის შთაბეჭდილება უნდა დავტოვოთ.