Bella✔️

4

Point of View: Bella

Over 6 dagen ga ik trouwen, met een of andere Louis. Dat wil ik helemaal niet. Gelukkig heb ik vandaag met Otto afgesproken bij de rivier. Alleen weet mijn moeder het niet. Als zij merkt dat ik wegga wordt ze boos. Ik ken haar langer dan vandaag al mijn hele leven. Daarom loop ik ongezien het kasteel uit. Het is best spannend maar het is wel gelukt. Even later kom ik bij de rivier. Daar zit Otto, hij heeft zijn sandalen uit gedaan en zit met zijn voeten in het water. Daaruit concludeer ik dat hij er al best lang is. Zijn paard staat gras te eten.

Terwijl ik naar hem toe loop glimlach ik. Dan merk ik op dat hij mij heeft gezien.

'Hoi Bella!' schreeuwt hij, 'kom erbij zitten!' Ik loop naar hem toe. Doe mijn schoenen uit en doe mijn voeten in het water.

'Hoe gaat het?' vraag ik.

Waarop Otto even later antwoord: 'Het valt wel mee, het had beter gekund.'

'Ohw.. wat is er dan aan de hand?'

'Mijn vader is weer eens boos op mij omdat ik mijn werk niet goed doe. Ik haat hem echt. Maar... ehh... hoe gaat het met jou?'

'Nog slechter.'

Otto kijk verward. 'Niks kan slechter zijn dan dit.' Antwoordt hij.

'Nou wel, over zes dagen moet ik trouwen met iemand die ik niet eens ken. Dat zei mijn moeder nadat jij weg was. Alleen die naam al is afschuwelijk, Louis. Hoe kan je zo heten?'

Otto daarentegen is wel een mooie naam en hij is ook veel aardiger. Zou ik echt verliefd op hem zijn? Was het het lot dat ik hem gisteren had moet tegenkomen? Zijn wij voor elkaar gemaakt?

Point of View: Louis

'Alleen die naam al is afschuwelijk, Louis. Hoe kan je zo heten?' Zegt ze, het knapste meisje van de hele wereld. Nou, zo heet ik. Wat een afgang is dit. Op de een of andere manier denk ik dat ze mij wel leuk vind, ik haar ook. Dat noemen ze toch ware liefde?

'Maar waarom ga je dan met hem trouwen?'

'Omdat het moet... helaas.'

Helaas moet ik doen alsof ik een goede vriend ben anders had ik hele andere dingen gedaan...

'Je kan toch gewoon niet opdagen bij het huwelijk?'

'Dat kan maar dan kan ik mijn ouders nooit meer onder ogen komen. Het zijn immers wel mijn ouders, ik hou van hen.'

'Dat snap ik, ik hou ook van mijn vader maar soms kan hij echt heel irritant. Bijvoorbeeld nu, wanneer ik een stom klusje moet doen. Je kan toch ook met iemand anders trouwen?'

Point of View: Bella

'Je kan toch ook met iemand anders trouwen?' Daar heb ik nog niet over nagedacht. Misschien is dat wel slim. Misschien mag dat wel.

'Dat snap ik. Maar hoe doe ik dat? Ik heb zelf nog nooit getrouwd. Ik ben nog maar twee dagen dertien.'

'Ik denk dat dat eigenlijk wel simpel is, je hoeft alleen een jongen te hebben met wie je wilt trouwen en dan moeten jullie allebei ja zeggen.' Dat is inderdaad best simpel. Maar hoe moet ik dan aan een jongen komen? Ik kan natuurlijk Otto vragen maar dat is raar.

Toch zeg ik lachend: 'Wil jij dan met mij trouwen?' Maar het antwoord is niet helemaal zoals verwacht.

'Als jij het graag wilt vind ik het prima, het is mij een groot genoegen.'

Wow, denk ik, wat heb ik mezelf aangedaan? Het is natuurlijk wel leuk, maar dit had ik niet verwacht.

'Wij kunnen het morgen doen? Of misschien zelfs vandaag.' Zegt Otto. Ik vind het teveel voor vandaag. Dus ik stel voor om het morgen te doen.

'Spreken wij dan hier af? Of in het dorp hier verderop? Daar is een kerk.'

'Hier is het gewoon prima. Dan neem ik mijn paard mee. Kunnen wij samen op het paard.'

'Is goed.'

'Tot morgen dan.'

'Tot morgen.' Otto staat op en loopt naar zijn paard. Vlak voordat hij weg gaat zegt hij nog dag. Ik zwaai hem uit en kijk naar hem. Hij is echt knap. Óf zijn alle jongens zo knap? Want anders heb ik misschien wel de verkeerde keuze gemaakt, maar daar kom ik morgen achter. Otto is de eerste jongen die ik heb gezien in mijn leven.