Bella✔️

5

Ik loop weer ongezien naar binnen en loop onopgemerkt naar mijn kamer. Daar zie ik Marie.

'Hoi Bella,' zegt ze, 'je trouwjurk is bijna klaar. Ik denk dat ik nog ongeveer een kwartiertje nodig heb.' Ik kijk naar buiten. De zon gaat al bijna onder zie ik. Dus ik loop naar beneden. Het diner staat al klaar. Ik ga aan tafel zitten, bij mijn ouders, zoals ik elke avond doe. Maar toch voelt het nu anders, anders dan andere avonden. Ik weet niet waarom. Het is ongemakkelijk. Ik weet niet waarom het zo voelt, misschien om wat er vanmiddag is gebeurd? Het valt mijn ouders op. Ik zit stiller aan tafel dan normaal.

'Isabella,' zegt mijn moeder, 'wat is er aan de hand?' Ik schrik van haar stem. Wat moet ik nu zeggen? Dat ik een jongen heb ontmoet met wie ik morgen ga trouwen? Dan gaat mijn moeder echt boos worden. Ik wil niet dat ze boos wordt.

'Niks, moeder, er is helemaal niks aan de hand,' antwoord ik haar. Ook al is er wel wat aan de hand, maar dat hoeft ze niet te weten.

Ik neem een hap van het eten, maar het komt niet door mijn keel heen, dus probeer ik nog een hap te nemen, maar het lukt weer niet. Hier raak ik lichtelijk geïrriteerd van maar laat het niet merken. Als mijn ouders klaar zijn met eten zeg ik ook maar dat ik klaar ben. Ik loop weer naar mijn slaapkamer. Daar zie ik Marie.

'Hoi Bella,' zegt haar zacht stem, ze pakt de bruidsjurk en geeft het aan mij, 'kijk! Het is klaar. Doe het eens aan.'

Ik neem de jurk aan en trek hem aan. Het zit heel lekker en het is ook nog eens heel mooi. Het liefst houd ik deze jurk de hele tijd aan, maar dat mag zeker niet.

Ik ben best wel moe, dus ik loop naar mijn bed en ik ga slapen.

Na een hele lange tijd lukt het nog steeds niet om te slapen. Ik weet niet hoe lang ik al in bed lig maar het zeker al een lange tijd. Ik denk na. Over wat er de afgelopen dagen afspeelt. Hoe heb ik dit allemaal voor elkaar kunnen krijgen? Ik haar mijn leven op dit moment. Nu moet ik er niet over nadenken. Gelukkig slaap ik vrij snel daarna weer.