Alles door de schim

Hoofdstuk 1

~Mace~

Ik ren keihard weg, heb geen zin om omringd te zijn door mensen. Ik wil even alleen zijn . Ik ren naar mijn eigen plekje, in de boom. Ik heb namelijk een bomen obsessie. Het klinkt raar, ik weet het.

Ik woon in een klein dorpje dicht bij het centrum. Ik ken veel plekjes om alleen te zijn, vooral in bomen. Voor alle bomen heb ik een naam. Het is een verslaving. Ik hou van elke boom die er is.

Ik klim in mijn lievelingsboom. Die Aiko heet, omdat dat 'kleine liefde' betekent.

Als ik in de boom zat, kon ik daar wel uren zitten. Ik praatte over alles wat er op die dag, in die week of zelfs in dat jaar gebeurd was. Of soms wanneer ik heel lang in de boom zat dan praatte ik over vroeger. Vroeger was voor mij een raar woord. Ik kon niks meer herinneren van de tijd voor een jaar geleden. Mijn moeder kon zich alles herinneren, behalve alles over mij. Ik wou er niet te veel over nadenken, anders voelde ik me raar. Maar als ik dat dan toch deed, dan fantaseerde ik over hoe vroeger zou zijn geweest.

Het is fijn om even voor jezelf tijd te hebben, denk ik , soms krijg ik het gewoon benauwd van al die mensen. Het was ook fijn om even alles kwijt te kunnen, ook al was het tegen een boom.

Vanaf Aiko kan ik als ik naar rechts kijk, uitzien over het dorp en als ik naar links kijk, kijk ik naar de natuur. Daar is een grote grasvlakte, met verder op steeds meer bomen.

Ik heb geluk, want ik zit net op het goede moment in de boom. De zon gaat onder. De lucht krijgt de aller mooiste kleuren. Ik vind het prachtig om er naar te kijken. Ik pluk een grote vrucht van Aiko's takken. "Nou, Aiko. Dit is ook een van de redenen waarom je mijn lievelingsboom bent."Zeg ik, terwijl ik een een grote hap neem uit de vrucht. Het is echt heerlijk! Dit is echt genieten, denk ik. De lekkerste vruchten eten van Aiko, op het mooiste plekje, terwijl de zon onder gaat.

Opeens verstoort iemand het mooie moment, "Macey, kom je? We gaan eten." "Mam je weet dat ik niet wil dat je me Macey noemt! Ik kom zo wel, beginnen jullie maar alvast." Mijn moeder zucht. "Oke dan Mace." Zegt ze met de nadruk op Mace. "Maar je moet nu wel echt komen, ik moet iets met je bespreken." "moet dat echt? Ik zit nu juist zo lekker!" "Ja, dat moet echt nu." Antwoordt mijn moeder ongeduldig. "Kom je nog? Anders wordt het eten koud." "Ik kom al." Zeg ik terwijl ik uit de boom spring.

Ik ga aan tafel zitten. Mijn moeder schept soep op in mijn kommetje. "Hmm, Dit is lekker warm." Zeg ik "Ja, maar als je eerder was gekomen dan was het warmer." Zegt mijn moeder terwijl ze de andere bakjes vult..

Ik leef in een groot gezin. In het begin leefde ik waarschijnlijk alleen met mijn moeder, maar pas twee maanden geleden vond mijn moeder een andere man, Jonas. Eerst snapte ik er niks van, nu eigenlijk nog steeds niet, want Jones had nog een vrouw en ging samen wonen met haar moeder. "Het is gewoon ingewikkeld." Had haar moeder toen gezegd.

Jonas was verliefd op twee vrouwen, zijn eerste vrouw, Alice, vond het helemaal niet erg dat hij ook verliefd was op mijn moeder. De andere vrouw van hem was in verwachting en ging ongeveer over een week bevallen.

Ze hadden al zeven andere kinderen, allemaal jongens. Hij en Alice waren erg blij met mij, omdat ik het enige meisje was. Ze behandelde me als hun eigen dochter, maar ik vond dat verschrikkelijk. Ze noemde mij allebei Macey, terwijl ik al voor de zoveelste keer had gezegd dat ik liever wilde dat ze me Mace noemde.

Echte ouders zouden dat niet doen, echte ouders zouden me wel gewoon Mace noemen.

Ze voelen niet als mijn ouders. Inclusief mijn eigen moeder. Ze waren wel aardig, maar soms werd ik gewoon gek van hen. Ze behandelde me niet echt als een tiener, maar meer als een baby. Dat kwam vast doordat Alice zwanger was, want het leek wel alsof ze op mij moesten oefenen voor als ze de baby kregen.